Во последниве години не паметам да сме одиграле добро дерби на домашен терен. Со Јунајтед во лига на домашен терен не паметам кога последно сме победиле.
Керик денес дојде во Лондон, не да не загуби, туку да не загуби со голема разлика. Дојде до бод благодарение на индивидуални грешки. Подароците кои Јунајтед ни ги даде не ги искористивме. Подарокот тие експресно го претворија во гол.
Сум забележал и претходно, по секоја цена се обидуваа да смират, одиграат нога до нога. Епа не може, не може секогаш. Ќе ја рогнеш у три лепе ако си последен и ќе свиркаш. Да Жоргињо, да Менди, да Чалоба. За вас тоа важи.
Дваесет и четири-пет удари повторно, повторно 1:1. Да не згрешеше Ван-Бисака, немаше гол да видиме до задутре. Да ти се намочам во лабилниот и импотентен напад. Денес со Вернер на чело.
Не знам, да победевме со Барнли, оваа и покрај сите околности немаше да биде толку трагична. Вака не ми се зборува.
Морам и Тухел да го искритикувам денес. Одои-Зијеш-Вернер играа до 77-ма минута, еј. Од што поточно беше задолен и ги остави цел меч, не разбирам.
Жоргињо ја посра, во ред, но морам да упатам благ збор поради едно нешто. Промаши пенали со Швајцарија, му подари гол на Санчо и пак не се двоумеше да шутне пенал за изедначување во еден интензивен дуел. Јака глава.