Драга Кајгана

Статус
Затворена за нови мислења.
Има една ситуација. Како можеш да наидеш на репрезентативна бројка на рандом луѓе за да можеш да ги окарактеризираш луѓето како вакви или онакви? Не дека сакам да ја знам вистината или дека може баш многу реално да бидат карактеризирани, но сакам да знам колку се уствари принципиелни и со општа култура.
Колку?
Една од работите која ме одвлече од општествените професии не е само човековата глупост туку и недостатокот од овие две ствари.
У средно имаше разноврсност, но не знаев дека одбирањето на факултет значи влагање во толпа. Многу луѓе но со определен профил, со толку заеднички особини.
Провидни, површни, предвидливи и други особини на п.
Кога ги оговарам на блиски, после се осеќам ко да сум преувеличила или слично, но ја не сакам да преувеличувам. Сакам да бидам андерграунд во општеството, но не баш. У принцип сакам сите да се дружиме заедно а не да се осеќам ко некој во жолт капут. Не сакам да се осеќам ко хипстер кој нарочно става 3 шала и се спрема 3 саати за да се разликува од толпата која не му се свиѓа. Не, но не сакам да бидам окарактеризирана со особините на тој психолошки профил на работниците од оваа област.
Како гладни кога се дели леб !
Што ти го фаќаат местото преупорно, што ти се бутаат со лактици и глави, што кога треба нешто групно да сработат оставаат на другиот. Што другарство не важи.
Ме интересира, ако не припаѓаш во некоја средина, дали тоа значи дека реално не припаѓаш или така се погодило таа година, или така се погодило зошто човештвото се деградира па останува на ранг на осмо одделение?
Проблемот ни најмалку не е базиран на ова, него тоа што низ низа други ситуации и други микроопштества, како и меѓу овие 4 ѕида, имам чувство дека на никој не му е важен никој. Тоа е толку убитачна помисла која ја избегавам.
Но, што ако е вистина, како што пиша некој од Ошо фановите на форумов, дека само некои луѓе имаат душа а другите немаат?
Блесаво е самото информирање за тоа.
 
Кајгич

А бе, што им е на луѓево?
Каква е оваа ‘‘мода‘‘ во последно време да слават родендени како да прават свадби?
Па ајде закупување ресторани, кафулиња, биртии, па ајде 1 месец однапред организираат, па прават списоци на гости, уште фали на влез рака да им бакнат или недај боже ќе им пропадне платеното мени во случај да не се појави некој на прославата :свиркам:
Се некако ми се чини дека колку повеќе осиромашуваме, толку повеќе ни растат апетитите за јавно докажување и презентација на привидна моќ.
Едно е да си го одбележиш денот кога си се родил, со најблиските околу тебе, а сосема друго да правиш циркузи, па собираш (не)искрени, (не)весели примероци од двата пола на иста маса само за да присуствуваат на некоја си прослава наречена ‘‘Роденден‘‘.
И што ти останува на крај? На крај ти останува да си ги прибереш купените подароци, што ќе ги чуваш низ долните фиоки на шифоњерот и да се помириш со фактот дека си го прославила доказот дека си уште 1 година постара.

П.С. Среќен роденден моја пријателке :pipi:
 
Драга
Како да го научиме овој народ дека кога се оди некаде на шалтер се стои и се чека во ред. Зарем ние што чекаме будали сме или ако се бутаат пред сите побрзо ќе завршат, а да не ги спомнувам оние од големото доброутро што фаќаат врски па со некоја тетка фуфица одат пред сите и завршуваат за 2 мин додека ти чекаш 5 саати и пореметуваат цел редослед. Основна култура ни нема народов, а бараме да бидеме вреднувани како паметен народ. Само да се молиме да не не однесе патот во некоја институција на шалтер. Не се криви шалтерските работници во поголем дел од случаите потполно ги разбирам што значи да се расправаш со 10 неандерталци денес...И последно нешто што ми стои на ум е: Дали нашиве дедовци и баби беа толку ажурни во исполнувањето на своите граѓански должности по институцииве пред да им дадат гратис возење по автобуси? Баш ме интересира....Денес и сама ќе испаднев неандерталец и ќе истепав една бабетина во автобус кога ми се обеси на врат и почна да ми кажува како во нивно време младите станувале на постари ама сега јас сум била невоспитана од дома. Она нашминана, налакирана, дотерана тргнала да шета....среќа се исконтролирав, станав и и одговорив дека во нивно време не им било гага возењето на старците.....(n).Од нервоза мислам ја стопив шипката во автобус...Почнувам да мразам вторници......
:pipi:
 
ДК, еден куп срања ми се издешаваа периодов, преку К ми е од сè. Преку таквото ми е и тоа дека луѓето те бараат само кога им треба нешто од тебе, а истите ги нема никаде кога на тебе ти се потребни. Преку К ми е и од тоа што сите те гледаат како една обична личност која ќе ги насмее и сите те гледаат како некое братче. Преку К ми е и од тебе, преку К ми е од сè.

Грејвдигер - одјава.
 
fuck friendzone fuck fuck fuck :гомце:


многу си смешен.вицкаст "ненормален" ха ха ха ми ја влажниш путката сварно си тоб и добар.... АМА........ :facepalm: А и страв ми е да си ја засадам иднината тука бе.....не ја садам ами шо !!!!!
 
Бев на едно место, каде успеав да натерам еден лик да ми свири на виолина на увце песна од легендата Тома Здравковиќ. Песната беше оваа.
Т'га за југ со ова иде како подмачкано. Е сега што се дешава. Доаѓам дома чепкам по твитер и гледам ова
690265584.jpg

Ејјј животиште мое , абе од радост ова има во CV да го вметнам жими се.
Т.Здравковиќ: Novac potrošen u kafani je novac uložen u sećanja.
 
Бараш бараш бараш ... и оп од никаде искача мотивацијава... едвај чекам да се раздени!

You fuck with me, you are fuckin' with the best!
 
Сега кога ми се отворија очите, помирно спијам.
 
керко, дек си ти? ја ме и мене... дома. болен сум.. до душа па ак дојде у питање и ми требаше малку одмор да можам да здивнам. ништо.. саках да ти кажам оти сум дома и как шшо веке имам кажано: ти ак не си, јас ке си гебересам* од досада. у меѓувреме, те позз со видеово.. колку ме праве среќен додека го гледам само не си ни најмалку свесна.. уствари да бее... ти не си свесна за ништо... дури ни за тава са шо кажах... :P

ај на ти видеото... позз


гебересам = ќе умрам
 
Passed down to you...
Го мразам хипстеризмот поготово оној посекоја цена да се двои човек од толпата. Сум го имал она чувство коа премногу арно не е на арно и поради што сум откажувал цели кои можеби во животот би влијаеле поразлично од сега. Па сепак и денес тука сум, пишувам, мислам, критикувам, размислувам. Си го правам патот по кој не сум го зацртал, но трасата која се одвива е нацртана од моите и само моите одлуки. Некогаш се прашував колку далекусежно можев да гледам, потоа сфатив дека всушност тоа е поради некои вредности кои ми беа вградени од надворешен фактор. Искуството немаше благе везе, Сега е поинаку. Го знаеш оној момент кога по долго затемнување и примање на ниски удари полека ги отвораш итака помодрените очи и сфаќаш дека не постои никој кој би сфатил дека всушност сите тие удари се поради тоа сметање на таа далекусежност? Ќе ти каже дека е до луѓето кои ти „згрешиле“, до околностите, до сето она што го набљудуваш...Но нема да ти каже сам да ги отвориш очите. Не... Затоа што никој доволно не те познава. Затоа што самиот ти ја градиш илузијата на алтер егото, наместо да прифатиш дека си едно зрно песок во морето. И дека се` е возможно да се случи.

Не ова не е патетично изјавување дека човекот е немоќен да ја пренасочи својата судбина. Ова е само спуштање на земја кон оние кои мислат дека можат да контролираат се` па дури и туѓите животи со само неколку рекла казала муабети. Оние експерти кои ги „предвидуваат“ социолошките и психолошките крахови, кои мислат дека уметност=2+2.
So says Saladin
 
Статус
Затворена за нови мислења.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom