Добротворноста?

[TpH_Bo_OkO]

Како прво навистина не ја гледам сатисфакцијата да купам плац на Месечината на кој никогаш нема да отидам. За што служи тој плац? Која е поентата да кажеш дека имаш плац на месечината додека некој нема услови да преживее?

Ми се може бе, зошто да не? Зошто да возам Југо, кога можам да имам БМВ?

Е па работава со медицинското училиште не ти е добра баш. Зашто кога си болен идеш на лекар, зашто не се научиш сам?

Како може да не биде добра? Подобро е да има временски поставен камп во кој ќе има странски доброволци кои ќе си отидат моментот кога ќе секнат парите, или подобро е да отвориш медицинско училиште кој ќе прерасне во болница, која ќе биде таму трајно?

За да се посее жито исто потребно е од некаде да се почне. Некој мора да им помогне.

Шо да им помогне, да ја ораат ли земјата? Помошта се содржи од тоа што му даваш семе и му кажуваш како се одгледува, му подаруваш трактори, машини и комбајни. а тој ако сака утре леб да има, ќе го направи тоа.

Дете што ќе се роди во некоја земја заборавена и од Господ ги има истите шанси како и детето што се родило во аристократско семејство од Оксфорд?

Ма јебеш ти аристократско дете, тоа е научено се на готово да има. Детето кое од земја заборавена од Господ, ќе си се запише во медицинското училиште, или земјоделското училиште кое претходно им го отвориле, и утре ќе стане доктор. ќе го лечи својот народ. Ете му ја шансата.

Во некои држави во Африка имаат разни болести, а немаат луѓето пари за инекции. Зашто од твоите 100 милијарди да не одвоиш една за да им помогнеш на луѓето, да имаат можност за бесплатна вакцинација?

Вакцини и инекции се два различни поими...Ама зошто јас да им ја вршам работата на СЗО? Парите од данокот кој го плаќам, веќе одат во СЗО. И не само мои пари, туку пари на сите светски милијардери и милионери, и сумата, со која располага СЗО, е многу поголема од онаа што јас лично би ја одвоил за таа намена.

А сите што као „донираат средства“ во Африка, да знаеш дека тоа го прават поради добриот ПиАр кој следи со него. Славни личности и политиканти.

Лесно ни е горе доле на нас што се расправаме од компјутер, имаме кров над глава, јадење на маса и да пишуваме за борба за опстанок. Оди живеј еден месец во таква средина дали ќе го мислиш истото.

Уф. Дали некој богаташ на мене ми го донирал компјутеров на кој што седам, или ми го направил покривот над глава, или пак секој ден ми носи јадење на маса? НЕ. Значи не е е лесно да се стигне до тоа.

Или на на пример : Кога беше цунамито, голем дел од луѓето изгубија се што имаа, куќи, места на живеење, изгубија се. Значи по твоја логика требаше никој да не им обврне внимание на тие луѓе кои изгубиле се што имале и останале само со својот живот.

Едно е несреќа од елементарна непогода, друго е тоа за кое што јас зборувам. Човечки е да му се помогне на оној што го снашло несреќа. И тука нема што да спорам.

 

[Дивајн]

Ах Крејзи, за иста работа размислував и пцуев и јас минатата недела. Се загледав во една емисија, не ни знам сега која беше, во која раскажуваа за најлуксузните куќи, апартмани, јахти, луѓе ...
Толку сум се згадила и ми дојдоа солзи на очи, само незнам дали од жал или од гнев.
А во емисијата ... најскапата куќа со незнам колку базени со златно дно ... златно дно, хелоу!!! Апартманите за славните, кои чинеле по 30-40 000 на вечер ... хелоу!!! Јахтата која ја презентираа ... цел град во неа и исто луда цена за еден ден. А од тие лудаците преполни со пари ... извинете, ќе го претупам, ама ми тежи и да си се олеснам.
Значи за тие лудаците, еве што кажаа. Едниот имаше возен парк поголем од мојов град. Со смеење си кажа дека си купува кола еднаш месечно. Другите двајца, брачен пар, поголем возен парк од неговиот и кажаа низ насмевка дека купуваат кола секоја недела, а некогаш и по две. Третата гнаса презентираше колку му кошта еден ден. Тргна на шопинг во златара и си купи прстен од 100 и нешто илјади долари, а на кученцето ланче од 20 и нешто илјади. Потоа си го средуваше лицето, па си купуваше ташни и сл. глупости, за на крај сметката од цел ден да му дојде над 200 000 долари. На крај насмевнат кажа, дека тоа го прави за да ги исмева другите.
Четвртиот само шеташе по светов со две фуфици за друштво, а си играше курташак со работи како што се шетња со хеликоптер за 11 000 долари, луксузна вечера од 7 000 долари.
Јас сум против смртна казна, ама на овие самата би ги убила. Стоки нечовечки.
И додека ги гледав само пцуев и замислував колку луѓе на светов немаат ни леб да јадат со денови, како што кажавте среќни се ако се родат здрави итн ...
Заерм нешто би ги коштало сите тие стоки да фрлат некое доларче за нешто што не е нивно задоволство??? Не можам да верувам што се` држи светов.
Иначе јас дали би давала ако ги имам тие пари? Секако дека да. Идејата на Трн ми е сосем во ред и ми е во план. Донекаде и сега ја реализирам. А зошто сум сигурна дека ќе е така? Затоа што за тоа работам, за да створам повеќе со што ќе можам да помагам на тие што им треба помош. И знам дека ќе е така затоа што ако давам од тоа малку што го имам сега, ќе давам и кога ќе е многу. Неможам да си играм курташак со пари кои би ми биле премногу и за триесет животи, кога некој друг шета пред мене бос на снег.
Ми се вратија нервозите, неможам повеќе да пишувам, а и немам што друго... ова е едноставно претажна тема за мене.

 

[Srcee]

Браво на Дивајн за постот.
Он топик Јас кога би имала многу пари, обавезно би дала во хуманитарни организации. Значи не зборам дека пола од богатството би го дала за добротворни цели, али некои си 10% мислам дека би дала. Али под услов да имам големо богатство, секако.
А Трн_во_око, се сложувам со поговорката али преферирам да им дадам пари и после раат, исполнета душа

 

[>>LadY<<]

Прочитав едно мислење од Крејзи ин лав, на темата за Роман Абрамовиќ, во која вика:

Имаме свет во кој постојат луѓе со многу пари...скоро сите списанија се редат топ листи на најбогати милијардери, и многу многу многу милионери.

Ретко кој од нив дава некоја значајна сума во добротворни цели.

Што мислите, зошто е тоа така? Луѓе работеле, работеле, спечалиле пари. Што мислите дека ќе ги натера, спечалените пари да ги расфрла? Знам дека на еден милијардер, милион да даде се ништо за него ама што мислите зошто не дава?

И замислете една хипотетичка ситуација...
Никој од вас не знае утре на каков „трн ќе згазне“, па може и вие да станете милионер, а патот по кој сте поминале да ги спечалите тие пари, бил многу тежок и полн со саможртва, ќе делите ли пари во добротворни цели? Внимавајте убаво што ќе одговорите бидејќи вашите зборови ги запишува времето. Тоа што сакам да кажам е тоа дека сега, би напишале „секако дека ќе давам пари на сиромашни и во добротвор, не сум материјалист/ка“, но дојде ден кога ќе ги имате тие пари, па нигде ќе ве нема за „сиромашните и добротворот“...имало такви примери, сум сведочел лично.

Јас лично, и искрено, не би ги дал мои пари. Туку би направил поубава варијанта. Ќе го научам сиромашниот сам да си создава за живот. Мене никој не ми рекол „еве, на ти пари, живеј“. Затоа што има различен вид на сиромашни луѓе...едни кои немаат услови да успеат, и едни кои имаат услови да успеат, ама самите не прават ништо за тоа. На вторите ни Господ не може да им помогне, камоли моите пари.

Можеби затоа и не даваат ако патот до нив им бил тежок...Но, што ако се родиле со толку пари? Тогаш мислам дека ќе им е полесно да ги дадат. Или едноставно ако пред да се збогатат можеби и тие луѓе ја почувствувале сиромаштијата, но имале повеќе среќа од оние другите, па затоа и ќе им биде полесно да разберат колку таа помош им е потребна, како што можеби некогаш им била ним лично или можеби на некој член од нивнотот семејство... Никој не би можел подобро да ги разбере од оној кој бил на нивно место или блиску до тоа. Иако не мора да значи. Може едноставно и треба луѓето да се човечни и да сочувствуваат со туѓата несреќа, и кога веќе имаат можности -да помогнат колку можат. И тоа не е обично расфрлање пари како што велиш. Станува збор за луѓе на кои и да е мала сумата, значи таа не е ни важна, на тие луѓе ќе им значи премногу. Сиромашните луѓе сигурно дека не се неспособни да создаваат за живот, но едноставно некои од нив немаат услови за тоа. Нормално дека тебе и воопшто на богатите луѓе тие пари можеби не им паднале од небо туку се помачиле за нив, но нели е човечки кога веќе ги имаш доволно и повеќе од доволно, да дадеш барем еден мал дел, никој не вели 90% како што е примерот, туку колку што може , тогаш за тие луѓе и најмалку би било премногу, би било доволно. И грешиш со последнава реченица, тие пари сигурно нема да помогнат на сите , но ќе помогнат некому. На крајот на краиштата, не е битна сумата, битна е намерата!!!