Детерминизам

[Ханзо]

Ако се е веќе предодредено и решено однапред како ќе биде и што ќе биде, значи ли тоа дека ние треба само да вегетираме и ништо повеќе?
Запишано е некаде таму, дека јас ќе бидам милионер, на пример. И јас ќе си лежам дома и ќе го чекам тој убав ден. Хммм..
Не верувам дека баш се однапред се знае. Тогаш ние сме само марионети? Не сакам да верувам дека е така.
Не дека не верувам дека постои нешто што се нарекува " виша сила", " Бог" или кој како ја нарекува веќе, ама не сакам да верувам дека сите одлуки се во неговите раце. Зошто тогаш поседуваме волја, разум, интелигенција? Зошто сме воопшто живи?

Не. Ако е детерминирано да лежиш дома, ќе лежиш, без разлика на тоа што ти мислиш дека е причината на лежењето, што е исто така детерминирано. На сите кои го користат овој „милионер“ аргумент, им препорачувам да го расцепкаат времето на помали парчиња, да гледаат во што поблиска точка. Ако е детерминирано да станеш милионер, ќе станеш, поминувајќи низ се она што е детерминирано да се случи до таа точка. Гледај на ова како една книга. Тоа „знам дека ќе станам милионер, па ќе вегетирам“ е како првите страници да се празни, како да имаме слобода да пишуваме што сакаме на тие страници, додека стигнеме до последната глава, на која веќе и ја знаеме содржината. Сега земаме една обична книга, чија содржина ни е непозната, и почнуваме да ја читаме. Се што се случува е веќе запишано на хартијата, но ние не знаеме што е тоа. Како што ја читаме книгата, ја дознаваме содржината, она што веќе сме го прочитале е минатото, она што ќе го прочитаме е иднината. Ние немаме моќ да ја смениме содржината на книгата, туку само да ја спознаваме. Книгата е секое наше дејство, секоја наша мисла. Запишано е се, и вегетирањето и станувањето милионер. Но ништо од тоа не знаеме додека не го прочитаме.

 

[bounty_hunter]

Ако се е предодредено, сите наши наредни чекори, ако она што ќе го избереме, сепак било планирано од поодамна, не можеме никако да влијаеме на работите. Тогаш зошто запаѓаат луѓево во депресии, дека не се труделе доволно, дека не успеале во нешто, дека немаат воља за понатака (која според детерминизмот, можеби и никогаш не им била дадена) да продолжат со животот. Ако не успеале тие, не се криви тие, така е предодредено од вишите сили на универзумот.

Што убо, сега ќе одам и ќе им кажам на моите дека испитот го паднав не по моја грешка, туку затоа што универзумот така предвреме зацртал. Ќе видам дал ќе ми ја залепи една татко ми, или уште веднаш ќе ми уплати зимски семестар.

А, уствари сето ова што го пишувам, било и предодр...................................

 

[Justice for All]

Какате по темава :самоутепање:

 

[Quark]

Не, тоа е фатализам - демек постои судбина и од неа нема бегање.
Ова е појќе како, учење што вели дека се е детерминирано, (пред)одредено. Воглавно кажува дека немаш слободна волја. Твојата слобода е само слобода да избереш помеѓу понудените опции и плус, која опција ќе ја избереш е пак одредено од некои надворешни фактори.

Ne uspevam bas da ja uocam razlikata pomegju toa sto go narekuvas fatalizam i ova drugoto.

П.с. Интересен за разгледување е Лапласовиот демон

http://en.wikipedia.org/wiki/Laplace's_demon
Go spomenav Laplace-oviot determinizam na pocetok, no i Haisenberg-oviot princip, koj sto go porazi i go isfrli od dneven red determinizmot.

 

[UnholY]

Ne uspevam bas da ja uocam razlikata pomegju toa sto go narekuvas fatalizam i ova drugoto.

Постои разлика, Justice for all прецизно ја објасни, фатализам е порадикална и еднострана верзија на детерминизам.
Детерминизмот уствари е повеќе природонаучно ориентиран, алудира на принципот на каузалитет, причина-последица.
Допушта индивидуална иницијатива и слободна волја, а фатализмот означуе строга предодреденост и непроменливост у човечката судбина.

Тоа е разликата, видно значајна и голема, а ептен често ги изеднувачаат по значење двата термина.

 

[pumaval]

Детерминизам - Кога терминатор се расипува

 

[Quark]

Постои разлика, Justice for all прецизно ја објасни, фатализам е порадикална и еднострана верзија на детерминизам.
Детерминизмот уствари е повеќе природонаучно ориентиран, алудира на принципот на каузалитет, причина-последица.
Допушта индивидуална иницијатива и слободна волја, а фатализмот означуе строга предодреденост и непроменливост у човечката судбина.

Тоа е разликата, видно значајна и голема, а ептен често ги изеднувачаат по значење двата термина.

Okey, jasno e sega, iskren da bidam ne mi bese celosno jasen konceptot fatalizam.

Za boldiranoto: ne sum bas siguren deka vo determinizmot se dopusta slobodna volja. Znaes, slobodna volja znaci deka i posledicata moze da bide razlicna, ne tocno i precizno predodredena. So toa vekje smetam deka se izleguva od ramkite na determinizmot. Mozebi slobodna volja bi mozela da ima samo prvata pricina, a se potoa da tece spored zakon.

 

[Marionka_z]

Не. Ако е детерминирано да лежиш дома, ќе лежиш, без разлика на тоа што ти мислиш дека е причината на лежењето, што е исто така детерминирано. На сите кои го користат овој „милионер“ аргумент, им препорачувам да го расцепкаат времето на помали парчиња, да гледаат во што поблиска точка. Ако е детерминирано да станеш милионер, ќе станеш, поминувајќи низ се она што е детерминирано да се случи до таа точка. Гледај на ова како една книга. Тоа „знам дека ќе станам милионер, па ќе вегетирам“ е како првите страници да се празни, како да имаме слобода да пишуваме што сакаме на тие страници, додека стигнеме до последната глава, на која веќе и ја знаеме содржината. Сега земаме една обична книга, чија содржина ни е непозната, и почнуваме да ја читаме. Се што се случува е веќе запишано на хартијата, но ние не знаеме што е тоа. Како што ја читаме книгата, ја дознаваме содржината, она што веќе сме го прочитале е минатото, она што ќе го прочитаме е иднината. Ние немаме моќ да ја смениме содржината на книгата, туку само да ја спознаваме. Книгата е секое наше дејство, секоја наша мисла. Запишано е се, и вегетирањето и станувањето милионер. Но ништо од тоа не знаеме додека не го прочитаме.

Ама од каде јас знам што ми е мене детерминирано? Ете и да ми е предодредено нешто, јас не го знам тоа. И? Ако се водам според таа мисла, треба ли автоматски да бидам само пасивен набљудувач на животот и да го "читам"?
Значи, бидејќи не знам што ми е предодредено, јас си поставувам некоја цел и се стремам кон истата. И од мене ќе зависи дали и како ќе ја постигнам таа цел. Бидејќи јас сама сум си ја поставила, јас сама и ќе се борам за да ја достигнам. Кој тука ќе детерминира и ќе ме насочува?

 

[Quark]

Ама од каде јас знам што ми е мене детерминирано? Ете и да ми е предодредено нешто, јас не го знам тоа. И? Ако се водам според таа мисла, треба ли автоматски да бидам само пасивен набљудувач на животот и да го "читам"?
Значи, бидејќи не знам што ми е предодредено, јас си поставувам некоја цел и се стремам кон истата. И од мене ќе зависи дали и како ќе ја постигнам таа цел. Бидејќи јас сама сум си ја поставила, јас сама и ќе се борам за да ја достигнам. Кој тука ќе детерминира и ќе ме насочува?

Marionka, vo temava bar do sega poveke se razgovarase za toa sto se podrazbira pod determinizam, sto se opfaka toj poim, a ne dali postoi ili ne.

Mozebi ne bese toa prvicnata cel na Viktor so temava, ama ete, u toj pravec otide.

 

[smart ass]

Маестрална филозофија,морам да се изразам ме воодушевува(леле ЕМО-ции ме фркаа:pos2:т)

Да го оставиме Демонот на Ла Плас-освен ако не е Бог т.е друг ентитет-но јас не верувам дека има )а и нормално бидејќи не докажано.

Сепак ја сметам за позитивна,бидејќи не ги негира т.е не ги "коментира" вашите Грешки,но не ни се осудува да ги осуди.

За разлика од нихилизмот,не ми се допаѓа.

П.С и Витгенштајн е тмн.

 

[Вештица]

Детерминизмот во животот на човекот не може да се порекне. Значи она ,,се што правам и се што сум еод и до мене" делумно не е точно. Детерминирани сме од времето во кое што сме се родиле, местото во кое што сме родиле, нашите родители, гените, па се до комшиите. Ние не сме го избрале тоа, не можеш ништо да смениш, детерминизмот постои. Ако мислите дека не е така, одете објаснете му на циганчето, дека тоа што има природно висока интелегенција, а таа никогаш нема да се развие зошто нема услови е негов избор и волја.
Ова е состојба која ни е наметната. Што се однесува до активностите во нашиот живот, тоа е оставено на нас. Така да, јас сум повеќе кон она на Епикур, ако постојат богови тие само го направија светот и не оставија да си тераме работата во него, само на индивидуално ниво.

 

[The Mad Doc]

Абе оваа теоријава не е лоша иако не се согласувам со неа.Човекот е уметник на својот живот.Тој може да стане професор,наркоман,монах,спортист.Не постои нешто што може да го контролира животот на човекот освен самиот тој.Овој начин на живот го превземаат(според мене) луѓето што незнаат или немаат сили да ја досфират музиката на животот.Сигурно и мене понекогаш кога нешто нема да ми оди од рака или неможам да најдам нешто си викам ај сигурно е за подобро да не го најдам но тоа е моја одлука и ако сакам да продолжам да го барам ќе го најдам но нема да бидам толку среќен како тогаш кога нема да го најдам.Затоа и универзумот го крие тоа од мене.

 

[Сатори]

Детерминизмот во животот на човекот не може да се порекне. Значи она ,,се што правам и се што сум еод и до мене" делумно не е точно. Детерминирани сме од времето во кое што сме се родиле, местото во кое што сме родиле, нашите родители, гените, па се до комшиите. Ние не сме го избрале тоа, не можеш ништо да смениш, детерминизмот постои. Ако мислите дека не е така, одете објаснете му на циганчето, дека тоа што има природно висока интелегенција, а таа никогаш нема да се развие зошто нема услови е негов избор и волја.
Ова е состојба која ни е наметната. Што се однесува до активностите во нашиот живот, тоа е оставено на нас. Така да, јас сум повеќе кон она на Епикур, ако постојат богови тие само го направија светот и не оставија да си тераме работата во него, само на индивидуално ниво.

Да се надоврзам на постот, истото мислење го има и Волтер, дека онаа мала група на интелектуалци вистински свесни за своето постоење, треба да го креираат светот во кој живеат, затоа што Бог само го создал, не ги контролира своите субјекти.Претенциозноста во овој тип на размислување го наметнува човекот како одговорен за секоја негова победа и пораз, во стилот на цивилизирано стилизирање на културата и комплетна декаденција неколку години, декади или векови подоцна.Моето лично субјективно мислење е дека човекот е можеби способен да ги сонува своите сонови но не и објективно да ги оствари, а тоа го прави само вообразено моќен, но не и фактички, неговата способност да се бори против природата и околностите е сведена на минимум, иако со напредна технологија можат да се детерминираат местото и времето каде ќе се појави ураганот.

Како силен „верник“ во астрологија, реинкарнација, карма и метафизика никогаш не си би дала на сама себе таков тип на овластување во кое сум силно убедена дека се зависи од мене затоа што тоа е комплетно неточно.Јас можам константно да внимавам да не ме згази автомобил, но колку и да е мал процентот тоа сепак може да се случи, исто како одлуките кои што ги носиме во животот, без разлика дали сме се одлучиле да се водиме од рациото или емоциите, секогаш постои опортунитетен трошок на кој свесно се подложуваме за да ја одбереме другата можност, но дали одлуката е само наша и на никој друг?
Детермираноста не може да се негира исто како што не може да се остави животот да помине покрај нас со убедувањето дека веќе се предходно ни е зацртано, како што би рекле педагозите, 25% од нашето целокупно дејствување и изграден карактер зависат од нашата активност, останатите 75% се детерминирани од гените, воспитанието и околностите, како и да се дадени.

 

[Стефус-Рефус]

Има еден чуден феномен два сосема идентични настани даваат различен исход. Навудум контраинтитивно но се случува тоа. Тоа е како квадратна равенка со 2 поеднакво точни решение. Така е и во природата. Да се родиш 2 пати на исто место и исто време и да ги правиш истите работи и носиш истите одлуки исходот на настаните ќе биде различен. Т.е. да го живееме истиот живот илијадници пати и да се онесуваме исто секогаш ќе има различен крај бидејќи се е резулата на случајности кои даваат различни исходи во истите услови. Дури и да ја играме играта сите правила свириме музиката по ноти музиката па ќе биде различнен крајот. Ништо не е преодредно туку само е многу веројатно дека ќе се случи или веројатноста за спотивен исхрод е многу блиска до апсолутно невозможност.
Апсолутниот и релативнот детерминизам не се во контра дикција на слободната човекова воља бидејќи и таа е определена според некои правила и не е сосема случајна.
Се поставува прашањетоа дали е се одвива по правила или не или дали случајноста е само премногу комплицирано правила за да се разбере зошто секое правило или равенка е всушност апстракнто прикажување на некој настан врз база на што може да се очекува одреден исход во одредени услови.
Прекомпцирани правила кој неможе да се разберата или сличајност од прагматична гледна точка тоа е исто.

 

[Magde.]

Во тој случај, не ми се допаѓа детерминизмот.
Тогаш ние сме актери што го живееме животов според некое сценарио.
Слободна воља ич немаме, не сме одговорни за себе и своите постапки.
Повеќе ми се допаѓа прагматизмот.