Дали карактерот што го поседува човек е негова судбина?

  • Креатор на темата Креатор на темата Roko Dilan
  • Време на започнување Време на започнување
Верувам дека е така и со инат човек може многу да пати во животот и сам да си ја пише судбината
 
Па многу од особините ги имаме уште од раѓање.
Ако имаме среќа успат да носиме и некоја интелигенција помешана со здрав разум, тогаш најверојатно нема да се прифатиме онакви какви што сме се родиле, туку постојано ќе бидеме во процеси на учење и размислување, со цел само - критика и промени.
 
Не може да се избори.Кога jуго стане мерцедес тогаш и ти ке надскочиш својот хардвер.
 
Според мене 50 % е карактерот ,а останатите 50 % се склоп на околности кои ја креираат нашата судбина.Зборот "судбина" го користиме најчесто кога не можеме да објасниме некоја случка или настан па сме создале универзален збор за необјаснетото (мое мислење ) .
 
Што би го менувало карактерот?
Веќе постоечкиот? :)
 
Попрво интелигенцијата, домашното воспитување и разните животни околности се тие што изградуваат и разградуваат карактер. Овие не се судбина, ама имаат пресудно влијание, поставуваат граници кои малкумина ги преминале, а трнале кон „подобар“ правец.


Човекот, колективно и како единка, најчесто не сака да се менува, попрво би сменил нешто околу него отколку самиот себеси да си го прави тоа и да брише неизбришливи вродени пориви. Затоа и по неколку илјади години цивилизација, за многу работи сме истите мали гадни животинки какви што сме биле пред намерно да запалиме оган.
 
Што би го менувало карактерот?
Веќе постоечкиот? :)
Околностите го менуваат карактерот.
Иако ако има добро јадро, околностите не се ни многу битни.[DOUBLEPOST=1439305776][/DOUBLEPOST]Судбина како таква, напишана и претходно искреирана не постои.
Тоа е исто синоним за дедото со големата бела брада на небото.
Сами си ја креираме судбината т.е иднината / суд ( судена ) иднина = судбина.
Не постои таков суд каков што човешството со својата ниска интелегенција како маса верувало години наназад, се е тоа програм всаден во нашата днк многу одамна, но како што одиме напред со годините, човекот како интелегентно битие еволуира и ја осознава вистината која што е криена многу долго време иако многу мал процент на луѓе ( околу 10% ) се свесни за свеста и тоа се тие луѓе кој што светов го освестуваат и го носат напред кон вистинските вредности покрај сите срања кој ни се случуваат пред нос а не можеме дирекно да делуваме врз тие акции креирани од другите.
 
Последно уредено:
Трауми, халуциногени итн.
Муабетот беше во насока на самопромена....како сам би го сменил карактерот.
Се јавува тука субјект-објект проблематика.[DOUBLEPOST=1439366331][/DOUBLEPOST]
Околностите го менуваат карактерот.
Иако ако има добро јадро, околностите не се ни многу битни.[DOUBLEPOST=1439305776][/DOUBLEPOST]Судбина како таква, напишана и претходно искреирана не постои.
Тоа е исто синоним за дедото со големата бела брада на небото.
Сами си ја креираме судбината т.е иднината / суд ( судена ) иднина = судбина.
Не постои таков суд каков што човешството со својата ниска интелегенција како маса верувало години наназад, се е тоа програм всаден во нашата днк многу одамна, но како што одиме напред со годините, човекот како интелегентно битие еволуира и ја осознава вистината која што е криена многу долго време иако многу мал процент на луѓе ( околу 10% ) се свесни за свеста и тоа се тие луѓе кој што светов го освестуваат и го носат напред кон вистинските вредности покрај сите срања кој ни се случуваат пред нос а не можеме дирекно да делуваме врз тие акции креирани од другите.
Истото од погоре што го пишав....да не препишувам.
 
Муабетот беше во насока на самопромена....како сам би го сменил карактерот.
Се јавува тука субјект-објект проблематика.[DOUBLEPOST=1439366331][/DOUBLEPOST]
Истото од погоре што го пишав....да не препишувам.
Претпоставувам дека се разбираме и дека за истото правиме муабет.
Се менува карактерот со сетирање на умот, дали позитивно или негативно од нас си зависи.
Јас на пример еве си го штелувам умот да ми функционира на убаво, секој ден си се надоградувам и си го ценам животецов иако понекогаш имам самоубиствени мисли, али не битно - се е тоа една шала од алтер егото, го газам, се смееме, убав е животот. Живели! :)
 
Карактерот е суштината на човекот, не се менува и останува ист од раѓање до смрт. Да се смени карактер би значело да се смени самиот човек, да престане да биде тој и да стане некој друг. Тоа би било духовно самоубиство кое ниту е возможно ниту пак некој вистински го посакува. Меѓутоа можно е да се посакува (и да се успее) да се смени однесувањето кое не е последица на карактерот туку на одредени навики кои се усвоени во времето кога се уште не сме биле сосема свесни за својот карактер.
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom