Какво чувство добивате кога ќе се замислите да имате бебе?

[blue seagull]

Вчера сонував дека сум имала дете, кога се разбудив за момент си замислив како е навистина да имаш дете. Чувството ми беше многу чудно, но пријатно чудно. Како нешто што е извор на среќа и мир, а предходно од ниедно друго место го немам почусвувано истото.
Би сакала да знам дали и вие сте зе замислиле во слична ситуација и како ви било на вас.

 

[Diabolical !llusion]

можеше и со помали букви да го напишеш ова,секако дека ќе го прочитавме...
инаку,самата помисла внесува некое пријатно чувство,и ме смирува,а истовремено и ме возбудува,и вознемирува помислата како ќе се снаоѓам околу воспитувањето.Би сакала да биде се во ред,како што скоро сите замислуваме,без строгости,без наредби,затоа што верувам дека со разговор се може да се реши...

 

[PSYtisfaction]

Мене помислата ме плаши. :nesum:

 

[RealGirL]

Не ни сакам да го замислувам тоа чувство на овие години!
Кога ќе дојде време ќе си го доживеам!

 

[Мар мар]

Мене помислата ме плаши. :nesum:

и мене

 

[NeMiRnA]

Rano e da mislam na bebinja,peleni,cucli,no sepak go cuvstvuvam toj majcinski instinkt od vreme na vreme,voopsto ne me plasi,se vo svoe vreme,nemam zasto,valjda nema utre da stanam majka.Bas mi e simpaticna pomislata na bebence,mila,topla...

 

[ПрИтИ_гРл]

Рано ми е да размислувам за мајка! Но сепак убава е помислата едно бебенце до тебе, мило нежно невино... но какви грижи носи после...
како и да е! Ке размислувам кога ке ми дојди време!

 

[Наташа Радио Милева Мара]

На тие што ги плаши помислата од добивање бебе всушност е знакот на недораснатост(ништо страшно)Со текот на времето ќе исчезне(се надевам)
Инаку мајчиниот инстинкт е вроден,уште мала завивав у крпи кукли бебиња,ги ранев,соблекував,спиеа со мене...сега истото го прават моите ќерки(денес има помодерни бебиња,па плачат,јадат..на батерии наравно)тоа е случај кај секое девојче.

Инаку за чувствата...тоа е зад мене(поминато) но сепак се сеќавам на топлината,нежноста,женственоста која се буди при самата помисла на добивање на едно слатко мало свое бебуленце

Прекрасно.

 

[CuCeNcE]

Рано ми е уште да размислувам за тоа,а и нејќам.Убава е помислата да дека држиш нешто убаво, мало, невино нешто кое ќе ти биде најважно на целиот свет...али се со тек на време:raz:

 

[Мишелинка]

Јас ја сакам таа помисла! Воопшто не ме плаши, многу ми е природно и нормално. И сакам да размислувам какво ќе биде, како ќе го гушкам...
Не е дека сакам сега да бидам мајка, сигурно дека има време - ама не е дека бегам, напротив.

 

[Mandy]

Nishto strasno...ubava e pomislata,ispolnuva,te pravi sreken samo shto ima vreme do realizacijata

 

[Дивајн]

Единствено што ме плаши во врска со помислата да имам бебе е тоа како ќе го родам ... се` после тоа ми прави насмевка на лице, преисполнето чувство од љубов, милион нежности итн итн итн ...
Исто не ме плаши и помислата дали ќе можам и успеам да се грижам за него и дали ќе бидам добра мајка ... без оглед колку се тешки тие обврски, нервози, неспиени ноќи, знам дека ако не повеќе, барем задоволително ќе ги поминам.:sleepy:

 

[Маwечко]

Samata pomisla na toa malo,nezno,nevino,slatko me pravi srekna i so znam...me razneznuva.Ke imam dete,da,nekoj den,ama sega e mnogu rano

 

[marija aleksova]

Мене помислата ме плаши. :nesum:

Што тука е страшно,оставањето потомство?
Јас имам 2 и пол годишен син.Бременоста ми беше многу убав период од животот.Чинот на породувањето е нешто што ќе го паметам цел живот(секако во позитивна смисла).Нормално е дека боли,но болка како болка ,боли во моментот и толку.Најважно од се е дека кога ти го ставааат бебенцето на градите и таа прва средба очи во очи, е тогаш забораваш и на болка и на се.Тоа чувство не се опишува со зборови

 

[PSYtisfaction]

Што тука е страшно,оставањето потомство?

Не е работата за оставање потомство... Тоа е природна работа, и не ме плаши воопшто.

Ама што знам, целиот чин, целиот процес... Деветте месеци од бременоста, пораѓањето, па неискусноста со првото дете, па условите во кои ќе живеам, дали ќе можам да му приуштам се што му е потребно, па дали ќе успеам да бидам добра мајка, што секако е тешко... Тие нешта ме плашат.

А може е само знак на недораснатост, како што рече Наташа. Што нели, се надеваме дека ќе исчезне. :wink: