Која е најпреценета/најпотценета книга што сте ја прочитале?

[Crazy in Love]

Насловот доволно кажува се.
Која е најпреценетата или најпотценетата книга што сте ја прочитале?
“Прочитале“ го болдирав, затоа што знам дека заради хистеријата многумина ќе кажат дека “50 нијанси на сиво“ е преценета, иако не ја прочитале. Јас, на пример, ја немам прочитано, ниту имам намера, но штом не сум ја прочитала немам право ни да ја коментирам. Стојам на ставот дека за да сакаш/мразиш некоја книга, мораш прво да ја прочиташ за да можеш да оформиш мислење.
Така, ако немате прочитано некој бестселер, не го ставајте тука.
Се важат само прочитани книги.

И нормално, само наслови од книги не е доволно, треба да објасните и ЗОШТО мислите така и може и мал опис да ставите од книгата за тие што ја немаат прочитано отприлика да сфатат за што се работи.
ПРЕДУПРЕДУВАЊЕ: Ако ставите само наслов, постот автоматски ќе ви биде избришан.

Еве јас ќе започнам.

Си ја купив The Fault in Our Stars од Џон Грин и дефинитивно ќе кажам дека не само што е преценета, туку е најпреценета книга на светов. Апсолутно немаше ништо што ме задржа за книгата, иако тематиката е таква што треба да те потресе. Очекував да не можам да си дојдам на себе, да се убијам од плачење, а едноставно бев буквално рамнодушна. Ја завршив, си ја ставив на полица и толку беше.
За тие што не се запознаети (а не верувам дека има таков, сега и филмот излезе, it's everywhere), филмот е за девојчето Хејзел која има терминален рак и нејзините родители живеат во постојан страв дека секој ден може да е последен. Таа е тинејџерка, саркастична, го гледа светот низ сосема поинаква призма. На една од групите за поддршка го запознава Аугустус кој е тинејџер кој преживеал рак, но ја има изгубено едната нога. По тоа запознавање, Хејзел и Аугустус (или нагалено Гус) се зближуваат и од тука започнува понатамошното дејство.

Книгата се чита брзо, искрено за два дена ја прочитав, но преценета е од аспект на тоа дека едноставно по завршувањето не остава некоја длабочина, нешто да те натера да размислиш. Едноставно ја завршуваш и тоа е тоа.

 

[Несериозен]

За најпреценета - The Great Gatsby и тоа без конкуренција. Сите се лицемери во книгата, без исклучок, а начинот на кој што таа особина на општеството е претставена не ми се допаѓа воопшто. Забави за цел град, за на погребот да не ти дојде ама баш никој. Додека да стигнеме до погребот, имаме љубовна приказна налик на сапуница. Или е муабетов фалени јагоди, или навистина не го пронајдов она што ја прави книгава посебна.
За преценета ја сметам и Wuthering Heights, која освен плачливи карактери и љубовни тиради не ми понуди ништо друго.

За најпотценета - Алексис Зорбас на Казанѕакис. Ова дело содржи одлични мисли за многу теми од животот, за тоа како тој треба да се проживее, за слободата, за писателите, за жените, за религијата, секојдневните поделби кои ги правиме на луѓето ( посебно важно во нашето општество, овој ваков овој онаков итн.. ) , кратко кажано за се’. Оваа книга според мене може да го избрише подот со сите книшки за самопомош, „водичи“ и слични маркетинг трикови, а нејзината потценетост според мене се должи на тоа што не е препечатувана, како и на малиот интерес на македонската публика за дело од грчки писател.

 

[Strider]

Цело време слушав муабети и доста беше спомнувана „Алхемичарот“ од Коелјо.
Искрено, од старт уште очекував да не е ништо посебно книгата, ама реков ќе и’ дадам шанса, без да ја прочитам не можам ништо да кажам.
И поголемо лајно во животов нити сум читал нити верувам оти ќе прочитам во иднина.
Ни на најголемиот душман не му посакувам да потроши неколку часа читајќи го тоа гомно од книга.

 

[Saladin]

Повеќето бестселери на денешницава. Повеќе се продаваат затоа што луѓе не сакаат да се замараат кога читаат нешто, наместо да си пронајдат соодветен омилен писател и стил кои ним најмногу им одговара. Така славата на Ден Браун пред се` се темели на лесен стил, а тек подоцна е прикаската. Или Николас Спаркс. Пошто не се ни први ни последни кои имаат измислено некоја јака сторија, таквите трилери/љубиќи егзистирале и пред нив. Повеќето не сакаат да го признаат овој факт а тоа е дека нивниот лесен стил на (о)пишување е тој што ги вивна во славата, не сторијата. Пошо реално кога ќе се загребе само малку подлабоко ќе видиме дека прикаските се помалку сменети, а играта на зборовите (стилот) е тој. Затоа и стануваат здодевни за релативно брзо време. Општо зборам.
Општо кога би бирал книги, ете Notebook, Алхемичарот, апсолутно се` од Ден Браун...

Од оние малку покомпликуваните - книгите на Бронте. Убаво е да се прочитат... еднаш. Но доволно е. (знам сеа Crazy ќе ме тепаш )

Една што сега ја читам би ја ставил како многу потценета пошто ретко кој ја знае, а е од поново време тоа е Артур и Џорџ од Џулиен Барнс. Доста реалистично одсликува одредени сегменти на овие двајца познати личности.
Во глобала тука го ставам и Ремарк, затоа што неговиот опис на невозвратена љубов, боемштина и емоции е поттиснат од гореспоменатите бестселери кои пропагираат некаква си љубов и патња но всушност зад неа стои само повредено/сопнато его.
Книгите на Амин Малуф како историска целина кај нас се далеку потценети. Иако само една или две му се историографски, додека другите фикција, многу пореален опис фрла на арапскиот свет за разлика од некои негови колеги кои се крајно субјективни.

 

[Celeste]

"50 нијанси сиво."
Ја прочитав до пола,затоа незнам дали се важи моето мислење,ама освен што е експлицитна и скандалозна не видов ништо спектакуларно во неа. Тоа е порно. Со никаква уметничка вредност освен да забавува попалени тинејџерки. Лично мене ми е преценета.