burn84
Говорете Македонски
Јас само да го одбранам Курт а другото не ме интересира.
Ваша поезија!
- Креатор на темата Мистичен
- Време на започнување
С
Сатори
Гостин
Не се секирај, него не му треба никој да го брани.Легендите се бранат сами по себе.
А не од некои др. од страна.
burn84
Говорете Македонски
Треба треба секакви ги има-мора некој да ги потсетуе луѓето кој е он.
burn84
Говорете Македонски
Мојот мртов дух оди во рацете на тие што се сеќават на мене
сега сум дома
надвор од мојата глава
надвор од себе
Сега сум жив
јас сум буден за сите нови ноќи
нема веќе болка
само збунети мисли
Јас те гледам тебе како бдееш над мене
најпрекрасната слика на овој 21 век
Сега тишина
само тишина....
сега сум дома
надвор од мојата глава
надвор од себе
Сега сум жив
јас сум буден за сите нови ноќи
нема веќе болка
само збунети мисли
Јас те гледам тебе како бдееш над мене
најпрекрасната слика на овој 21 век
Сега тишина
само тишина....
С
Сатори
Гостин
Рано наутро
Тивка воздишка, повеќе издишување,
планови за тебе и твоето тело,
блага возбуда во мојот стомак,
правопропорционално со твојот стомак,
посветување на се што е нејзино,
крадење на се што е мое.
Бурна вечер полна со туѓи чаршави,
црни и црвени,
меки и крути на туѓ допир,
и повторно...
Ритуал.
Будење со прекрасната ти наутро.
Тивка воздишка, повеќе издишување,
планови за тебе и твоето тело,
блага возбуда во мојот стомак,
правопропорционално со твојот стомак,
посветување на се што е нејзино,
крадење на се што е мое.
Бурна вечер полна со туѓи чаршави,
црни и црвени,
меки и крути на туѓ допир,
и повторно...
Ритуал.
Будење со прекрасната ти наутро.
burn84
Говорете Македонски
Change
Change evrytjing in your life
change the way you sleep at night
change the way you see yourself
change the way you feel ashamed
change the look on your face
change the way you feel disgraced
change the way that you cry
change the way that you smile
change the way you kill
take a different pill
make a different sound
use another gun
change the way you stain
see the bitter shame
change the way you fall
change the way you crawl
Ова е мислам првата песна што ја напишав откако научив да свирам гитара-мислам дека имав 15-16 години,затоа е вака глупа ама дел е од мене и ја сакам.
Change evrytjing in your life
change the way you sleep at night
change the way you see yourself
change the way you feel ashamed
change the look on your face
change the way you feel disgraced
change the way that you cry
change the way that you smile
change the way you kill
take a different pill
make a different sound
use another gun
change the way you stain
see the bitter shame
change the way you fall
change the way you crawl
Ова е мислам првата песна што ја напишав откако научив да свирам гитара-мислам дека имав 15-16 години,затоа е вака глупа ама дел е од мене и ја сакам.
La Española
Лекот е отров!
- Член од
- 1 февруари 2007
- Мислења
- 1.808
- Поени од реакции
- 556
Тенка линија помеѓу...
Тагата и среќата,
насмевките и солзите,
благословувањето на животот
и неговото проколнување.
Уморен си од кревање,
а неможеш да се кренеш...
Тенка линија помеѓу
она што го сакаш,
и она што го мразиш,
она што го мислиш
и она што го правиш.
Уморен си од чекање,
а неможеш да дочекаш...
Тенка линија помеѓу
разумот и срцето,
желбите и забранетото,
посакувањето на нештото,
и истовремено одбивањето.
Уморен си да докажуваш,
а неможеш да докажеш...
Тенка линија помеѓу
она што те исполнува
и она што те празни,
она што те нервира
и крева до самите облаци.
Уморен си од објаснување,
а неможеш да објасниш...
Тенка линија помеѓу
стравот и храброста,
лудилото и сталоженоста,
прифаќањето на реалното,
но не и на реалноста.
Уморен си од преболување,
а неможеш да преболиш...
Тенка линија помеѓу
копнежот, страста,
и самоуништувањето,
она што си,
и она што те прават.
Уморен си од помирување,
а неможеш да се помириш...
Тагата и среќата,
насмевките и солзите,
благословувањето на животот
и неговото проколнување.
Уморен си од кревање,
а неможеш да се кренеш...
Тенка линија помеѓу
она што го сакаш,
и она што го мразиш,
она што го мислиш
и она што го правиш.
Уморен си од чекање,
а неможеш да дочекаш...
Тенка линија помеѓу
разумот и срцето,
желбите и забранетото,
посакувањето на нештото,
и истовремено одбивањето.
Уморен си да докажуваш,
а неможеш да докажеш...
Тенка линија помеѓу
она што те исполнува
и она што те празни,
она што те нервира
и крева до самите облаци.
Уморен си од објаснување,
а неможеш да објасниш...
Тенка линија помеѓу
стравот и храброста,
лудилото и сталоженоста,
прифаќањето на реалното,
но не и на реалноста.
Уморен си од преболување,
а неможеш да преболиш...
Тенка линија помеѓу
копнежот, страста,
и самоуништувањето,
она што си,
и она што те прават.
Уморен си од помирување,
а неможеш да се помириш...
С
Сатори
Гостин
За човекот во кој сум заљубена...
Зад аголот на мојата сопствена женственост,
каде е заробена девојката во корсети
и каде темјанушките одамна го убија името Виолета,
има солзи.
Уживаат во убавината на некој што не им припаѓа,
сладок грев на мојата болна психа,
која се буди секоја вечер
кога заспивам.
Свилена тантела низ моите нозе,
цврстина во моето тело,
повторно затвор,
а имам толку многу да направам,
да уништам,
да изградам.
Емоции послани на бели чаршави,
изнесени надвор на тревата
под јаворот,
наврнати од многу солзи,
од многу измислени оргазми и приказни.
И се што и реков
на девојката со темјанушките во раце
е да престане да го сака.
Но силата на солзите е посилна од мојата желба.
Те ... љубам.
каде е заробена девојката во корсети
и каде темјанушките одамна го убија името Виолета,
има солзи.
Уживаат во убавината на некој што не им припаѓа,
сладок грев на мојата болна психа,
која се буди секоја вечер
кога заспивам.
Свилена тантела низ моите нозе,
цврстина во моето тело,
повторно затвор,
а имам толку многу да направам,
да уништам,
да изградам.
Емоции послани на бели чаршави,
изнесени надвор на тревата
под јаворот,
наврнати од многу солзи,
од многу измислени оргазми и приказни.
И се што и реков
на девојката со темјанушките во раце
е да престане да го сака.
Но силата на солзите е посилна од мојата желба.
Те ... љубам.
Замрзнувам,
па се топам.
Летам,
потоа паѓам.
Дали е сето тоа сон, или грев,
дали е реалност,или само фантазија.
Се чуствувам напуштено
на моменти исполнето.
Прекрасно.
Емоции кои се кршат како
стакло,
емоции кои се болни
емоции кои се незаборавни.
Слатка болка,
изгорен од твојата убавина.
Како пепел однесен од ветрот
паднав покрај тебе.
Те следам секаде,
слеп сум,
прилепен на облеката
те следам,
Премногу лесен за да ја осетиш тежината,
тежината од пепелот
врз тебе.
па се топам.
Летам,
потоа паѓам.
Дали е сето тоа сон, или грев,
дали е реалност,или само фантазија.
Се чуствувам напуштено
на моменти исполнето.
Прекрасно.
Емоции кои се кршат како
стакло,
емоции кои се болни
емоции кои се незаборавни.
Слатка болка,
изгорен од твојата убавина.
Како пепел однесен од ветрот
паднав покрај тебе.
Те следам секаде,
слеп сум,
прилепен на облеката
те следам,
Премногу лесен за да ја осетиш тежината,
тежината од пепелот
врз тебе.
Мојата соба
Ја отворам вратата
гледам празнина,
слики на ѕидовите,исполнети со тага.
Дали е тоа вистината,
одговорот не го знам.
Пораката напишано со старото перде,
неможе да се избрише.
Тагата останува,
животот продолжува.
Лузните како да се направени со најостриот нож,
длабоки,исполнети со сеќавања.
Денот е прекрасен,
се молам да згасне,да падне ноќта,
да се исполни собава со темнина.
Да ги покрие сликите,ѕидовите,
тагата.
Легнувам да спијам,
со мисла дека сум сигурен,
среќен.
Се лажам самиот,
се убедувам дека сето тоа е сон.
Нема иднина,
само тага,
постојана,не може да си замине,
не можам да ја избркам,
ме прогонува.
Доаѓа нов ден,како преродба,
тагата е сеуште во мојата соба.
Пораката е иста,
напишана со црно мастило,
ме прогонува.
гледам празнина,
слики на ѕидовите,исполнети со тага.
Дали е тоа вистината,
одговорот не го знам.
Пораката напишано со старото перде,
неможе да се избрише.
Тагата останува,
животот продолжува.
Лузните како да се направени со најостриот нож,
длабоки,исполнети со сеќавања.
Денот е прекрасен,
се молам да згасне,да падне ноќта,
да се исполни собава со темнина.
Да ги покрие сликите,ѕидовите,
тагата.
Легнувам да спијам,
со мисла дека сум сигурен,
среќен.
Се лажам самиот,
се убедувам дека сето тоа е сон.
Нема иднина,
само тага,
постојана,не може да си замине,
не можам да ја избркам,
ме прогонува.
Доаѓа нов ден,како преродба,
тагата е сеуште во мојата соба.
Пораката е иста,
напишана со црно мастило,
ме прогонува.
Војник
Заминуваш,
гневни срца те чекаат,
сакаат да те уништат.
Плачот на мајките се слуша,
го корне срцето,
убива.
Несвесен за иднината
се бориш.
Ја чуваш гордоста,
традицијата,
болни рани го кинат телото,
Се сеќаваш на убавите моменти,
ти проаѓа цел живот,
како филм кој трае три секунди.
Се молиш,
размислуваш за детството,
најблиските,
убавите моменти се посакувани,
филмот прекинува,
околу тебе мртви тела,
другари кои ти биле како браќа.
Пред тебе непријателот,
околу тебе
крв,месо,земја,прашина,оган,
пискотници на сите страни.
Со едната рака ја држиш пушката,
со другата
го влечеш паднатио другар,
покрај срцето
Библијата.
Се прашуваш,
зошто морало така да биде,
зошто толку млади животи да згаснат,
толку крв,
толку гнев.
Си велиш војник сум,
немам избор,
тоа сум го сакал,
но не го замислував вака.
Касно е за се,
остануваш и чекаш да пројде најлошото
кога ќе пројде,
почнуваш да се каеш,
да размислуваш,
но сепак си горд.
На крајот сфаќаш дека си бил само војник,
ти влегува тоа во крвта,
остануваш и потака тоа што си бил,
војник.
гневни срца те чекаат,
сакаат да те уништат.
Плачот на мајките се слуша,
го корне срцето,
убива.
Несвесен за иднината
се бориш.
Ја чуваш гордоста,
традицијата,
болни рани го кинат телото,
Се сеќаваш на убавите моменти,
ти проаѓа цел живот,
како филм кој трае три секунди.
Се молиш,
размислуваш за детството,
најблиските,
убавите моменти се посакувани,
филмот прекинува,
околу тебе мртви тела,
другари кои ти биле како браќа.
Пред тебе непријателот,
околу тебе
крв,месо,земја,прашина,оган,
пискотници на сите страни.
Со едната рака ја држиш пушката,
со другата
го влечеш паднатио другар,
покрај срцето
Библијата.
Се прашуваш,
зошто морало така да биде,
зошто толку млади животи да згаснат,
толку крв,
толку гнев.
Си велиш војник сум,
немам избор,
тоа сум го сакал,
но не го замислував вака.
Касно е за се,
остануваш и чекаш да пројде најлошото
кога ќе пројде,
почнуваш да се каеш,
да размислуваш,
но сепак си горд.
На крајот сфаќаш дека си бил само војник,
ти влегува тоа во крвта,
остануваш и потака тоа што си бил,
војник.
Капка по капка,
ја собирам водата
жедта да ми исчезне.
Нема ветер,нема дрвја,
нема облаци.
Само пеколнава горештина,
ме убива,
болката е неподнослива.
Ме гори,грлото ми е суво,
неможам ни солзи да пуштам,
целиот се сушам.
Дождот не доаѓа,
ме заборавил,
времето ме заборавило,
но сепак има искра во мене,
ме тера понатака,
желбата е голема,
животот е мил.
Поtрагата по спасот продолжува.
Доволна ми е само уште една капка
за да преживеам,
ќе ја барам.
ја собирам водата
жедта да ми исчезне.
Нема ветер,нема дрвја,
нема облаци.
Само пеколнава горештина,
ме убива,
болката е неподнослива.
Ме гори,грлото ми е суво,
неможам ни солзи да пуштам,
целиот се сушам.
Дождот не доаѓа,
ме заборавил,
времето ме заборавило,
но сепак има искра во мене,
ме тера понатака,
желбата е голема,
животот е мил.
Поtрагата по спасот продолжува.
Доволна ми е само уште една капка
за да преживеам,
ќе ја барам.
Бејко
unregistered user
Две корпи
крај фонтаната стојат две корпи
која од која поубава
разговараат нешто кога поминувам
едната другата ја прашува
и во тебе ли фрлија лист истуткана поезија?
ламаринесто се кикотат
а врзаните кучиња дремливо мижуркаат
со шепите стискаат на гумените телефони
доаѓаат ѓубреџии и ги подготвуваат
за нов отпад
крај фонтаната стојат две корпи
која од која поубава
разговараат нешто кога поминувам
едната другата ја прашува
и во тебе ли фрлија лист истуткана поезија?
ламаринесто се кикотат
а врзаните кучиња дремливо мижуркаат
со шепите стискаат на гумените телефони
доаѓаат ѓубреџии и ги подготвуваат
за нов отпад
С
Сатори
Гостин
Мостовите на нашата младост
Кога живеев како дете покрај тебе,
умирав секој ден со нешто жолто,
нешто ново и младо,
нешто старо и труло додека барав игла,
идиотизам,
ограниченост на лажицата,
ведрина во оганот од запалката.
Умирав,
и се раѓав покрај тебе како капка жолт восок,
одамна излушкан од некоја проколната икона на Јуда,
забранета во темните одаи на секташите.
Кога пораснав,
бев со друг,
и бев среќна,
и млада...повторно млада.
Зошто не ми кажа дека некој може да те замени?
Дека има и поубави мостови,
од тој нашиот?
Кога живеев како дете покрај тебе,
умирав секој ден со нешто жолто,
нешто ново и младо,
нешто старо и труло додека барав игла,
идиотизам,
ограниченост на лажицата,
ведрина во оганот од запалката.
Умирав,
и се раѓав покрај тебе како капка жолт восок,
одамна излушкан од некоја проколната икона на Јуда,
забранета во темните одаи на секташите.
Кога пораснав,
бев со друг,
и бев среќна,
и млада...повторно млада.
Зошто не ми кажа дека некој може да те замени?
Дека има и поубави мостови,
од тој нашиот?
Ljupco
...ExtraVagant...
- Член од
- 20 јули 2006
- Мислења
- 1.810
- Поени од реакции
- 12
ALL THE SINNERS IN THE WORLD
With trembling hands
I'm exited
A fire so hot
Two flames were ignited
Now I'm left here on my own
But I'll never be alone
With forbidden steps I walk with
Every single words I talk with
All desire in the world...
All the lovers in the world...
All the sinners in the world...
Thought the lonely night's returning
i can feel your flame that's burning
All desire in the world...
Virgin lips I've tasted
love so pure, not a drop was wasted
lives inside me forever
All desire in the world...
Since you touched me
I can't be free
this is every lovers destiny
With forbidden steps I walk with
Every single word I talk with
All desire in the world...
All the lovers in the world...
All the sinners in the world...
With trembling hands
I'm exited
A fire so hot
Two flames were ignited
Now I'm left here on my own
But I'll never be alone
With forbidden steps I walk with
Every single words I talk with
All desire in the world...
All the lovers in the world...
All the sinners in the world...
Thought the lonely night's returning
i can feel your flame that's burning
All desire in the world...
Virgin lips I've tasted
love so pure, not a drop was wasted
lives inside me forever
All desire in the world...
Since you touched me
I can't be free
this is every lovers destiny
With forbidden steps I walk with
Every single word I talk with
All desire in the world...
All the lovers in the world...
All the sinners in the world...