Може да се толерира бебе во кафич, зошто не. Но ако истото е мирно или мајка му е умешна во смирување на бебето. Не гледам проблем тука.
Е сеа ако бебенцево се откорне од плачење а мајкава мува не ја лази да си отиде... тоа не е во ред.
До бескрај може да се натегаме наваму или натаму, поентата е дека е сосема можно да се
дефинира каде и како би требало да се декларира нетолерирање на родителите кои се дојдени со деца кои не можат да ги контролираат.
По мене, најмалку толеранција треба да има во театар, кино, и слични културно уметнички манифестации, па понатаму со нешто поголем степен на толеранција да се продолжи кон локалите како кафани, ресторани, кафичи, книжари итн. Јавен превоз и продавници се места за каде треба да има најмногу толеранција за оваа работа.
Само да ограничиме дека секое толерирање си има граница, а има и навистина невозможни деца кои ама баш никако не се санкционирани од родителите.
Еве една анегдота од Карфур маркетот во Сити Мол, наводно по вистинит настан.

Наводно госпожа со 6-7 годишно дете чека ред пред каса со една од оне кинг-сајз големите колички што ги употребуваат во Карфур. Пред нив чека една бабичка а детево се смее и упорно ја бутка и удира бабава со количката. Првин полека а потоа (пошто никој не го зауздува) и онака јако со залет.
По некое време бабава се побунува на родителот да направи нешто но мајката онака со главата високо нагоре и настрана и враќа: „Јас на моето дете ништо не му забранувам, го оставам да прави што сака, така учи!„.
Непријатниот момент со забезекнатиот поглед на бабата го прекинува некој момак шегаџија кој одпозади на мајката и истура џус од патлиџан врз глава (за Блади Мери бил ваљда). Следеле полу-артикулирани вокални протести од запатлиџанета госпожа на кои дечкото одговорил со „Мене мајка ми ме учеше да правам што сакам!„.
Колку е вистина ова не знам, ама поентата ви е јасна.