L
Luki Junior
Гостин
The Killing Fields. Човечката Лудост е безгранична.
Филмови кои ве оставиле да размислувате
- Креатор на темата Io Sono Interista
- Време на започнување
Кодот на Да Винчи, ангели и демони и книгата "изгубениот симбол" (а наскоро и филм за таа книга). Се прашувам како може човечкиов ум да размислува во тие граници? Било да е вистина или не, самата приказна те наежува и те става во мисла дали и колку ние знаеме за минатото. Дали тоа што ни се прикажува и што гоо знаеме е навистина така...
Воин без Коњ
краток и јасен
- Член од
- 18 септември 2010
- Мислења
- 850
- Поени од реакции
- 1.213
Good Will Hunting (1997)
Into The Wild (2007)
V for Vendetta (2005)
Hachi: A Dog's Tale (2009)
Има и други што ме оставиле со неспани ноќи но се наведени во претходните постови.
Into The Wild (2007)
V for Vendetta (2005)
Hachi: A Dog's Tale (2009)
Има и други што ме оставиле со неспани ноќи но се наведени во претходните постови.
L
Luki Junior
Гостин
Casino Jack. Легално лобирање and Policy Making.
SHANE
Др.Акула
- Член од
- 30 април 2008
- Мислења
- 1.453
- Поени од реакции
- 853
Momo-1986
http://www.imdb.com/title/tt0091537/
Филмов не знам од каде да го почнам.Направен според новелата на Михаел Енде “Момо“ или позната исто така како “луѓето во сиво“.Жанрот фантазија,драма.
Имено се работи за филм наменет за детската популација(но не би рекол дека е така).
Филмот започнува во едно место(непознато градче),каде луѓето имаат буквално време за се(за игра,комуникација...).Во рушевините на амфитеатарот во непознатиот град живее девојче со име Момо.
На почетокот филмот изобилува со слики од самата атмосфера на тоа предградие(нивната радост,игри и комуникација).Но ќе дојде до посетители “луѓе во сиво“,кои никој не знае кои се.
Луѓето во сиво се “временски банкари“ т.е продаваат време со камата.Времето е пари а парите се време....
Филмот е прекрасен,се ослонува на многу теми и многу работи кои се случуваат во самата денешница.На самиот старт човекот што ја раскажува приказната вели: “Дозволими да ти прераскажам една приказна.Јас ја раскажувам како веќе да се случила во иднината“ од тука ќе сватите се.
Теми за размислување: Времето е пари и парите се време? Дали живееме во “Утопистичка дистопија“?Што всушност е времето и што всушност е среќата? Окултизам во самата новела и филмот:Минатото и сегашноста?
Продавајќи го времето што добивме и што загубивме?
Вистинската слика за “славните“(што дадоа а што добија)?
Диалози:
Човекот во сиво:“Hoćeš li, molim te, da mi objasniš|šta fali ovim, savršenim lutkama?„
Момо:“Mislim da ja ne mogu da ih volim.Ali, ja stvarno volim svoje|stare prijatelje.“
Човекот во сиво“:I šta oni imaju od toga?“
Samo ih teraš da traće svoje živote.|Ti si im kao vodeničarski kamen oko vrata.
U stvari, ti si njihov neprijatelj.|I to je za tebe ljubav?
Mi... mi smo njihovi pravi prijatelji.
Момо:“Ko ste to vi?“
Човекот во сиво:“Mi iz banke vremena. I mi nećemo dozvoliti|nikome da se sprda sa nama.“
I bolje ti je da ni ne pokušavaš.|Ne možeš sa nama izaći na kraj.
Nemoj uopšte da pokušavaš. Ti...
...nemaš nikave šanse.
Момо:“Zar ti nemaš nikog ko te voli?“
Човекот во сиво“:Kad bi bilo više takvih kao što si ti,mogli bismo da zatvorimo našu vremensku banku.
Niko nema pravo da zna ko smo mi i šta mi radimo.
Moramo da ostanemo neprepoznatljivi.Niko ne sme da nas se seća.Mi moramo da otimamo|vreme od ljudi.
Da grabimo od njih... Da krademo...Minute, sekunde, sate,životni vek.
Svo vreme koje uštede|je izgubljeno za njih.
Jer, mi živimo od njega.Uzurpiramo ga, isisavamo iz njihovih kostiju.Isisavamo, uzurpiramo, skupljamo ga.Borimo se za njega,žudimo za njim.Za tvojim životnim vekom.
Životni vek, ceo tvoj život,isisaćemo iz tebe.I ima nas sve više i više.I isisavamo ga iz tebe, prisvajamo.
I ima nas sve više i više.Na stotine, milione.
I isisavamo, isisavamao, isisavamo.
Трилер:
http://www.imdb.com/title/tt0091537/
Филмов не знам од каде да го почнам.Направен според новелата на Михаел Енде “Момо“ или позната исто така како “луѓето во сиво“.Жанрот фантазија,драма.
Имено се работи за филм наменет за детската популација(но не би рекол дека е така).
Филмот започнува во едно место(непознато градче),каде луѓето имаат буквално време за се(за игра,комуникација...).Во рушевините на амфитеатарот во непознатиот град живее девојче со име Момо.
На почетокот филмот изобилува со слики од самата атмосфера на тоа предградие(нивната радост,игри и комуникација).Но ќе дојде до посетители “луѓе во сиво“,кои никој не знае кои се.
Луѓето во сиво се “временски банкари“ т.е продаваат време со камата.Времето е пари а парите се време....
Филмот е прекрасен,се ослонува на многу теми и многу работи кои се случуваат во самата денешница.На самиот старт човекот што ја раскажува приказната вели: “Дозволими да ти прераскажам една приказна.Јас ја раскажувам како веќе да се случила во иднината“ од тука ќе сватите се.
Теми за размислување: Времето е пари и парите се време? Дали живееме во “Утопистичка дистопија“?Што всушност е времето и што всушност е среќата? Окултизам во самата новела и филмот:Минатото и сегашноста?
Продавајќи го времето што добивме и што загубивме?
Вистинската слика за “славните“(што дадоа а што добија)?
Диалози:
Човекот во сиво:“Hoćeš li, molim te, da mi objasniš|šta fali ovim, savršenim lutkama?„
Момо:“Mislim da ja ne mogu da ih volim.Ali, ja stvarno volim svoje|stare prijatelje.“
Човекот во сиво“:I šta oni imaju od toga?“
Samo ih teraš da traće svoje živote.|Ti si im kao vodeničarski kamen oko vrata.
U stvari, ti si njihov neprijatelj.|I to je za tebe ljubav?
Mi... mi smo njihovi pravi prijatelji.
Момо:“Ko ste to vi?“
Човекот во сиво:“Mi iz banke vremena. I mi nećemo dozvoliti|nikome da se sprda sa nama.“
I bolje ti je da ni ne pokušavaš.|Ne možeš sa nama izaći na kraj.
Nemoj uopšte da pokušavaš. Ti...
...nemaš nikave šanse.
Момо:“Zar ti nemaš nikog ko te voli?“
Човекот во сиво“:Kad bi bilo više takvih kao što si ti,mogli bismo da zatvorimo našu vremensku banku.
Niko nema pravo da zna ko smo mi i šta mi radimo.
Moramo da ostanemo neprepoznatljivi.Niko ne sme da nas se seća.Mi moramo da otimamo|vreme od ljudi.
Da grabimo od njih... Da krademo...Minute, sekunde, sate,životni vek.
Svo vreme koje uštede|je izgubljeno za njih.
Jer, mi živimo od njega.Uzurpiramo ga, isisavamo iz njihovih kostiju.Isisavamo, uzurpiramo, skupljamo ga.Borimo se za njega,žudimo za njim.Za tvojim životnim vekom.
Životni vek, ceo tvoj život,isisaćemo iz tebe.I ima nas sve više i više.I isisavamo ga iz tebe, prisvajamo.
I ima nas sve više i više.Na stotine, milione.
I isisavamo, isisavamao, isisavamo.
Трилер:
- Член од
- 6 јануари 2011
- Мислења
- 1.059
- Поени од реакции
- 2.684
Кога Ниче плачеше
Филмот разгледува толку многу аспекти од животот и психологијата на човекот што со денови си ги анализирав дел по дел. Што кога имаш се што ти е потребно во животот, а сепак чувствуваш дека нешто ти недостасува? Дали треба едноставно да се откажеш од некои работи во животот или причината да ја бараш во нешто што се случило одамна и потсвесно ти се вгнездило во умот па те јаде однатре како црвец? Дали сме навистина задоволни од нашиот живот или приказните кои им ги кажуваме на тие околу нас всушност станале нашиот живот? Зошто се срамиме од нашите чувства? Зошто на луѓето како Ниче и мене ни е толку тешко да воспоставиме однос на взаемна доверба со некоја друга личност? Зошто кога некому ќе откријам некоја интимна тајна се чувствувам како директно да сум му дала оружје за да ме убие со него? Зошто мислам дека е бесполезен разговорот со која било личност - што не е мојата свест, и никој не може да ме разбере мене? А толку очајно ми треба помош од "Бројер" кој ќе биде доволно силен да го издржи мојот силен карактер и да чека колку што треба - додека не сум спремна самата да прозборам.
Секое прашање повлекува некое друго со него... едноставно нема крај.
Филмот разгледува толку многу аспекти од животот и психологијата на човекот што со денови си ги анализирав дел по дел. Што кога имаш се што ти е потребно во животот, а сепак чувствуваш дека нешто ти недостасува? Дали треба едноставно да се откажеш од некои работи во животот или причината да ја бараш во нешто што се случило одамна и потсвесно ти се вгнездило во умот па те јаде однатре како црвец? Дали сме навистина задоволни од нашиот живот или приказните кои им ги кажуваме на тие околу нас всушност станале нашиот живот? Зошто се срамиме од нашите чувства? Зошто на луѓето како Ниче и мене ни е толку тешко да воспоставиме однос на взаемна доверба со некоја друга личност? Зошто кога некому ќе откријам некоја интимна тајна се чувствувам како директно да сум му дала оружје за да ме убие со него? Зошто мислам дека е бесполезен разговорот со која било личност - што не е мојата свест, и никој не може да ме разбере мене? А толку очајно ми треба помош од "Бројер" кој ќе биде доволно силен да го издржи мојот силен карактер и да чека колку што треба - додека не сум спремна самата да прозборам.
Секое прашање повлекува некое друго со него... едноставно нема крај.
Apocalypse Now - do den deneshen , shto e razumno a shto ne ? ,
Horor so horor se pobeduva?
Dali razumot i moralot nemaat smisla koga si vo vojna ?
Ili ko sho vika Dennis Hopper za "ludiot" polkovnik
Hey, man, you don't talk to the Colonel. You listen to him. The man's enlarged my mind. He's a poet warrior in the classic sense. I mean sometimes he'll... uh... well, you'll say "hello" to him, right? And he'll just walk right by you. He won't even notice you. And suddenly he'll grab you, and he'll throw you in a corner, and he'll say, "Do you know that 'if' is the middle word in life? If you can keep your head when all about you are losing theirs and blaming it on you, if you can trust yourself when all men doubt you"... I mean I'm... no, I can't... I'm a little man, I'm a little man, he's... he's a great man! I should have been a pair of ragged claws scuttling across floors of silent seas..."
Horor so horor se pobeduva?
Dali razumot i moralot nemaat smisla koga si vo vojna ?
Ili ko sho vika Dennis Hopper za "ludiot" polkovnik
Hey, man, you don't talk to the Colonel. You listen to him. The man's enlarged my mind. He's a poet warrior in the classic sense. I mean sometimes he'll... uh... well, you'll say "hello" to him, right? And he'll just walk right by you. He won't even notice you. And suddenly he'll grab you, and he'll throw you in a corner, and he'll say, "Do you know that 'if' is the middle word in life? If you can keep your head when all about you are losing theirs and blaming it on you, if you can trust yourself when all men doubt you"... I mean I'm... no, I can't... I'm a little man, I'm a little man, he's... he's a great man! I should have been a pair of ragged claws scuttling across floors of silent seas..."
Вештица
love&reason
- Член од
- 2 јануари 2009
- Мислења
- 1.524
- Поени од реакции
- 856
Tideland (2005)
Ја опишува прагматичната страна на психопатологија, како единствено средство со кое човекот може да преживее во реалноста. Воедно и еден од најтешките филмови што сум ги гледала. Но за мене вредеше.
Through a Glass Darkly(1961)
Целата трилогија е феноменална, но ова ми остави најголем впечаток. Филмот е метафизички, го објаснува богот-пајак, како антоним на богот спасител за кој сме учени.
Sweet Movie (1974)
Apparently човекот е одвратно суштество,вклучувајќи ме и мене. Не ми се веруваше како се што предходно ми било убаво сега ми е одвратно. Ми требаа две недели после филмов да се опоравам. Никогаш не го гледајте филмов, никогаш.
Ич не ми е гајле како според Фројдомарксистите златото симболизира измет и колкаво значење има тоа во функционирање на луѓето и дали типов стварно сакал да ми се згрози и од секс и од храна и од се убаво на светов „мајмунот да сфати дека е мајмун, после се е лесно“-муабетот, или тоа така случајно, пошо тогаш ЛСД било во мода.
Макавејев е болно копиле. Убаво му направиле што го избркале од Југославија. Единствено му вреди WR: Mysteries of the Organism (1971) но се преживува и без него. Од иста причина не го гледам и Irreversible (2002). Не вреди без разлика колку е добар. Од трилогијата си останав на I Stand Alone (1998), доста ми е.
Tears of April (2008)
Сентименталноста е мртва категорија. Ова во скоро сите Европски филмови го има, но најчесто ги гледав ко cold zombie fucks. Овде тоа е нешто што не може да се игнорира. После филмот имаш чувство ко да ти го убиле кучето. Најгрубо кажано, ако треба да имаш секс со смрдлив старец пошо има побитни ствари во моментот, одиш и имаш секс, и продолжуваш со животот, не го дрвиш многу многу. Ок? Deal with it.
И така, мене генерално болни филмови ме тераат да размислувам.
Ја опишува прагматичната страна на психопатологија, како единствено средство со кое човекот може да преживее во реалноста. Воедно и еден од најтешките филмови што сум ги гледала. Но за мене вредеше.
Through a Glass Darkly(1961)
Целата трилогија е феноменална, но ова ми остави најголем впечаток. Филмот е метафизички, го објаснува богот-пајак, како антоним на богот спасител за кој сме учени.
Sweet Movie (1974)
Apparently човекот е одвратно суштество,вклучувајќи ме и мене. Не ми се веруваше како се што предходно ми било убаво сега ми е одвратно. Ми требаа две недели после филмов да се опоравам. Никогаш не го гледајте филмов, никогаш.
Ич не ми е гајле како според Фројдомарксистите златото симболизира измет и колкаво значење има тоа во функционирање на луѓето и дали типов стварно сакал да ми се згрози и од секс и од храна и од се убаво на светов „мајмунот да сфати дека е мајмун, после се е лесно“-муабетот, или тоа така случајно, пошо тогаш ЛСД било во мода.
Макавејев е болно копиле. Убаво му направиле што го избркале од Југославија. Единствено му вреди WR: Mysteries of the Organism (1971) но се преживува и без него. Од иста причина не го гледам и Irreversible (2002). Не вреди без разлика колку е добар. Од трилогијата си останав на I Stand Alone (1998), доста ми е.
Tears of April (2008)
Сентименталноста е мртва категорија. Ова во скоро сите Европски филмови го има, но најчесто ги гледав ко cold zombie fucks. Овде тоа е нешто што не може да се игнорира. После филмот имаш чувство ко да ти го убиле кучето. Најгрубо кажано, ако треба да имаш секс со смрдлив старец пошо има побитни ствари во моментот, одиш и имаш секс, и продолжуваш со животот, не го дрвиш многу многу. Ок? Deal with it.
И така, мене генерално болни филмови ме тераат да размислувам.
Erich Zann
Модератор
- Член од
- 13 мај 2012
- Мислења
- 14.650
- Поени од реакции
- 31.879
- Возраст
- 34
http://www.imdb.com/title/tt0116922/ ( Lost Highway 1997)
Вчера го догледав и уште му се думам шо е финтава..............
Вчера го догледав и уште му се думам шо е финтава..............
Воин без Коњ
краток и јасен
- Член од
- 18 септември 2010
- Мислења
- 850
- Поени од реакции
- 1.213
Луѓе вреди да потрошите два саата, верувајте ми. За мене ова беа можеби најдобрите два саати што сум ги потрошил на интернет. Го постирам овде затоа што само што го изгледав а од порано го препознавам она чувство, знам дека ќе мислам за него во деновите што следат:
Io Sono Interista
The original, one and only IoSono.
- Член од
- 21 декември 2007
- Мислења
- 28.999
- Поени од реакции
- 61.818
Ако земеме да постираме документарци има да размислуваш до крајот на животот. Го прашав Acid да ни отвори посебен подфорум ама изгледа не му се допадна идејата. Ги има многу, има квалитет, само ни се губат низ дискусииве.
Иначе филмов е одличен, иако е пристрасен во политичкиот дел што како за документарец му е мана, но за мене најинтересен беше економскиот дел во втората половина.
