Му дадов број на еден дечко во дискотека, изгледаше симпатичен. Се пишевме некое време, фин дечко. Ајде ќе ојме на кафе. Се договоривме кај ќе се најме, во чаршија во еден кафич. Одам јас, тој седнал надвор, времето сончево. Трупот не стана да се поздравит, остана како инвалид, јас му давам рака, тој мртов ладен "Вака ли ќе се поздравуваш место да ме бакнеш?", од погледот што му го дадов ја затна муцката и ништо веќе не рече, а рака не ми даде...

Седвам што седвам а во истиот момент си реков море да станам и да си заминам ама ај. На масата гледам две кока коли, едната ја пиет тој другата за мене ја порачал. "Ти порачав кока кола, оти знаев дека редбул ќе порачаш а тоа е штетно, а вотки такви ми ти чуда дур си со мене, никако." Му се чудам на паметот, јас ни на крај памет не ми падна да порачам водка на сред бел ден, ама тој ли ќе ми кажува што да пијам. Кока колата не ја ни пипнав, си порачав џус. Не ми беше мене гајле за пијалокот туку се направив сто пати пишман што излегов со него. Ај фати некаков муабет, две дечиња на 5 метра од нас шутираа лименки од редбул демек фудбал играат ама звукот маваше директно во гла. Му викат на келнерот, разбркај ги дечиштата сакаме во мир да седиме. Им рече келнерот и избегаа децата. Ми викат "Гледаш што напрајв за тебе?".





Не знаев дали да се смеам или да плачам. Ама работата беше за плачење оти по 5 минути докажа дека човечката глупост навистина нема граници. Си збореше келнерката со едно друштво на масите ама онака гласно. Е сега "Schwarz" на германски значи црно, а "schwanz" машки полов орган ама побезобразно...

Келнеркава си раскажуват онака гласно за облека дека и фалело нешто црно, тој се убацуват од нигде никаде "schwanz ли ти треба?". Како не се отвори земјата истиот момент да ме проголта, со каков кретен седам на маса. И му реков, што ти требаше бе оваа глупост да ја кажеш. Мртов ладен викат си го бараше многу гласна беше. Ја му викам си одам имам работа. Што се брзаш бе или се лутиш, па не ти реков тебе што се налути. Ајде чао му викам немам време. Го викнав келнерот да си ја платам сметката, не ќе чекам барабата да ми ја платит, ама не само што ја плати туку и на цел глас се пофали "Никогаш нема да дозволам да не платам на женска, никогаш, никогаш".Три пати ја повтори реченицата, разбраа сите и ете се пофали. Да те носам со кола, нема шанси. Да те испратам и да го чекаме возот заедно, нема шанси. Се изгубив со брзина на светлината.
Ова не беше планиран состанок, ни состанок не беше ама ајде. Пред два месеци....Во една дискотека со сестра ми и две другарки, три после полноќ, гледам еден дечко што ми се пуштат скоро една година. Италијанец, најзгодниот дечко што го имам видено во животов. Висок, зелени очи. Ама не сакав со него ништо, малку фалеше да се смирам со бившиот. Уште ко ме виде трчат да ме гушнит, ок се поздравивме. Го гледам дечково летва пијан, едвај зборвит, осмици прајт во одење а очите крв. Да му помогнам гледам готов е да паднит, викат морам да прам муабет со тебе, видов на фејсубук имаш тагирано дека си тука и дојдов по тебе. До 3 сатот ме барал низ дискотеката...


Дошол да се видиме и да прајме муабет. Ок, ај да прајме муабет. На скалите сакал да седиме

Луѓето горе долу по скалите, тој тука сакал. Седиме на скалите, гледам многу му е лошо на човеков, го прашвам кај му се другарите да го приберат не можам јас со пијани да се расправам. Не знаел кај му се другарите. Напна да сме излезеле надвор да ми кажел нешто. Ајде кажи тука, не надвор сакам да ти кажам. Ок ојме надвор, кажи што имаш да кажиш. Го заборајв телефонот во кола ајде да го зејме. Немат шанси. Се колнит, молит, не ме барал со лоша намера во кола, сакал телефонот да го земит. Му викам не можам сестра ми и другарките ме чекаат. Почна да галамит и беснејт, ме фати срам од обезбедувањето ме познават ај реков пијан е дан му се десит нешто, да го зејме телефонот. Јас јакната моја ја имав остаено во клубот. Надвор -10, паѓат снег, ветрот дуват силно, тој ми ја даде јакната негова и само соо кошула тргна на невремето. Не знаеше кај се имат паркирано, десет минути се вртиме во круг, му викам се враќам назад ова немат смисла, најди си ги другарите и одете до колата. Леле ко почна да повраќат

неконтролирано. Капаче на се, откако исповрати, сакам да те бацам. Абе какво бакнување, ненормална работа. Романтично било на снегот, јас се тресам цела од студ тој за романтики зборит. Застана на пешачки премин на црвено и викаше не се тргат дур не го бацам. Јас да гледам ли сега како ќе го лупнит некоја кола и ќе го остајт на место или да се мислам да не ме видит некој познат, што да праааам. Зошто се вовлеков во оваа глупост? Ок си се напил што си се напил, биди маж бе. Јас му викам одам, тргна некако по мене, му светна кај се имат паркирано. Ај пошто стигнавме до тука да го земиме фамозниот телефон. Влегов во колата да се стоплам не ги осеќав рацете а богами ни нозете. Ама не беше тој воопшто крив, крива бев јас што верувам на пијани луѓе. Ма каков телефон, ме довлечка до кола да ме убедвит дека сакал да се фатиме. Добро бе ова не можеше во клубот да го кажиш? Не, гужва беше. Јас се што сакав беше да му помогнам оти пијан да не ојт сам по улици. Пробав даму објаснам да не возит вака пијан а јас морам да се вратам кај сестра ми. Не знаев дали да одам или да ги чекам со него другарите, да не тргнит да возит да го имам на душа. Човеков ни две ни три ја запали колата...

Ќе сме се враќале во клубот, јас викав но никој не ме слушаше. Така возејќи се наденавме на нешто, ја бапна колата од десната страна и тоа бајги ја оштети мислам...

Му викам абе ја удри колата, не бе пет пари не дават возит ли возит. И пошто видов дека немат шанси да застанит, се помирив со судбината и бев убедена дека вечерта ќе загиниме, ама си реков убо ми се напраи заслужив. Сама си бев крива. Ништо не му викаав, да не го вознемирвам и да се декоцентрират барем колку толку нека возит и така не е многу далеку клубот. Стигнавме здрави и живи. Сестра ми и другарките ме чекаа пред клубот а и другарите негови ко улави го бараа. Исповрати колку што можеше повеќе пред вратата од клубот а јас се мислев другиот ден да се селам во друг град. Таман пред да заминам викат оддалеку "Земи ја јакната, ти ја давам за поклон затоа што се грижеше за мене".

Ова го слушнаа сите што го напуштаа клубот. Десет пати поголема јакна од мене, машка јакна за поклон. Другиот ден се извиниваше до бескрај, јас само му реков ок е. Го намалив контактот со него на минимум иако беше фин дечко, ова глупирањето не можам од глава да го исфрлам.