Депресија, меланхолија... Тажен сум - ми се плаче!

[PSYtisfaction]

Ме фаќаат вакви кризи,се обидувма да ги согледам проблемите или на некого да се доверам...понекогаш една гушка може многу да ми помогне

Исто и мене, само да не сум сама во вакви моменти, иако баш тогаш не сакам никого да гледам.

Среќа се ретки ваквите кризи, зошто тешко ги преживувам.

 

[Sussaro]

Депресија и меланхонија се еквивалентни на немоќ, неуспех, незадоволени аспирации, размавнување на бело знаме. Во 90% од случаевите вашите постапки дирекно влијаат на резултатот. Можеш да седиш дома и да цмиздриш зошто морало така да биде или можеш да се издигнеш и да смениш нешто. Кога има волја има и начин.

 

[Слушаш Ли]

да ми доаѓа некогаш така тешко да ми е на душава и од се преку глава да ми е... лошо чувство!

 

[**The Beauty**]

Мене ми се дешава тоа најчесто ден пред да добијам. Можам да седам и да плачам 3 саати, а во нормални денови мн ретко ми се дешаваат такви испади.

 

[*angelce*]

Мене ми се дешава ама не често..си плачам и несакам никого да видам во тој момент кога сум таква, пошто знам дека ке ги закашкам работите со кој и да е било до мене, ке се искарам и иако никој не е крив некој ке го јаде калапот. Во тие моменти сите ми се криви. Плачам сама а после си преспивам и ко нова сум :smir:

 

[Black Rose]

Охохооо па дали знаев да бидам депресивна, обично ме фаќаше таму негде октомври - ноември и си држеше до пролет, февруари ми беше најкритичен месец ако има нешто под под down..... епа таму бев! Вегетираш низ дома, "одгледуеш" црни мисли у глава, немаш волја за живот едноставно не глеаш смисла у ништо и само чекаш да ти помине, па доаѓа и еден период коа ти е сеедно дали ќе ти помине или не..... Шо е најтрагично упорно се спротивставуеш на цела ситуација, си викаш не бе не плачам, и да заплачеш само ќе се наапеш од себеси, зорле праиш работи шо не ги сакаш и у периодот ти се буквално само малтретажа и измачување као демек ќе те расположеле, пред другите не си нај нај ама ок си "нели" ти се спие или не ти е периодот, ама не бе "ништо не ти е".....

Штета шо ми требаше долго време за да сфатам дека уствари било потребно само знаеш да го гледаш убавото во лошото, да уживаш во депресивните периоди, да си дозволиш да те обземат таквите чувства, и кога во целост ќе ја почувствуваш сета таа мизерија да можеш да се "одделиш" и да тргнеш понатаму! Лани зимото пробав вака и стварно помага, отогаш ме фати само неколку пати некоја блага депресија ама не држеше повеќе од 2-3 дена. Битно е и да не чуваш во себе, дозволи им на луѓето да допрат до тебе! Ако ми се плаче плачам дока не се уморам, после се чувствувам ко преродена, испразнета од секакви емоции, почнав да ја сакам депресијата само за тие 5 мин. после плачење коа освен чувството на празнина и лебдење ни мислиш на нешто ни па чувствуваш :icon_bigg

......ииии така :icon_bigg сеа среќно си живеам

 

[Saladin]

Меланхолија ме има дрмнато деновиве (од саботата). Ми се појавија црни мисли иако не ги нагласувам надвор од мене. Но секогаш се краткотрајни. Ги трган со тоа што разбивам монотонија - се занимаам со многу работи низ дома.

 

[`EsCaPe`]

Многу често ме фаќаат такви периоди на депресија , меланхолија и тогаш неам буквално желба за ништо и само плачам , седам затворена во соба и не сакам да разговарам со никој...пред неколку месеци поминав низ стварно лош период ..депресивна бев максимално и стигнав и до степен на самоповредување..сега велам дека тоа е позади мене и не сакам да се повтори..ама со мене никогаш не се знае..склона сум на депресија & stuff...:nesum:

 

[Narkos]

не сум имал некоја посебна депресија, ама од тоа малку шо сум го имал, сум видел барем по малку како е, не сакам да видам повеќе, па затоа се забавувам максимално

 

[Кнез Мишкин]

Меланхонија знае понекогаш да ме фати и депресија знае да ме фати...али брзо поминува...

 

[Crazy in Love]

Да, често ми се случува да ми се спојат некои жички и да ме фати некоја депресивност и ми се плаче. Без разика дали сум со некој или сум сама, поради тоа што сум емотивна, кога ќе ми се деси ваков спој, плачам. Не сакам во тие моменти да ми викаат а бе не се секирај ќе ти биде подобро, не се нервирај... сакам само да ме сослушаат, да ме остават да се исплачам. Некогаш ми треба некој да ме гушне онака најцврсто и да не ме пушти подолго време и ништо да не ми збори. Си имам и јас мои леви моменти де:wink:. Баш прееска, пред околу 30 минути имав спој и ми се плачеше и ми се насолзија очите, ама помина брзо. Ме држи уште, ама не е како што беше прееска. Сум имала многу гадни периоди, али проаѓале. Сум наоѓала начин да се расположам и да преминам преку тоа.

 

[The Mummy]

До таа мера да ми се плаче не ми се случувало ама имало денови кога не ми се правело ништо и само сум лежел и сум размислувал за секакви глупости и сум бил тотално нерасположен.Како и да е брзо ми поминува.

 

[Sp4wN-]

пффф ... можам на прсти да избројам кога сум имал онака супер денови , се другите ми се тапа и глупости , како да ги шиткам сите денови за џабе , се лажам дека ми е супер , и никогаш не покажувам како ми е вистински пред други луѓе , секад сум расположен и весел , ама кога сум сам паѓам у тешка "депонија"...посебно деновиве ...

 

[cinderella_]

denovive sum nekako tazna,ne sum bas u najbolje raspolozenie...niso ne mi ide od raka,niso ne e kako so sakam da bide,sve e za nikade.............nesakam vaka da se osekjam.go mrazam ova cuvstvo na neispolnetost,na praznina vo dusata........:icon_frow

 

[mUv@ ThE DoGg]

додека не бев заљубен никогаш немав паднато во депресија или меланхолија, ама од кога се заубив почнав да паѓам затоа што си се оделив од мојата сакана на 6 месеци и поселдниов месец најгрдо ми беше, сега малце ми подпомина ама сепак ме држи