Што кога се е совршено, а стравот е пак тука?

  • Креатор на темата Креатор на темата Сатори
  • Време на започнување Време на започнување
Понекогаш сите помислуваме дека еден ден ќе се разбудиме,и ќе сфатиме дека тоа совршенство веќе го нема.Тоа е најголемиот страв.
 
Пострашно е да се загуби совршенството ако не се разбудиме еден ден, а го имаме.
 
Стравот е "болест" која всадува немир,неспокојство,колебание...
Секој,дури и најхрабрите го осетиле,но соочувањето со стравот е најубавото решение.
1.Кога сме кај "совршеноста" - само едниот ли така мисли?
2.Само едниот ли стравува?
3.Едниот ли така мисли?
Во претходните три реченици се споменува зборот "едниот".
Ете што прави стравот - почнуваш тој збор да го употребуваш се почесто...и почесто...
 
И на крај од совршенството на двајца, останува несовршениот еден (едниот), сам, без никој свој, како куче скитник, како беден питач, како скршена гранка однесена во некој дол од ветриштата на животот, како небидник, како никој и ниеден, сам, а поради страв.

П.С. Pearl, јас сум буден и кога сонувам, а очите ми се ширум отворени, секогаш, гледам и знам каде да гледам, во широките далечини на сопствениот спокој.
 
Стравот е нормална појава особено во љубовта.Секогаш го имаме оној страв дека нешто ќе тргне наопаку, па дури некогаш тоа преминува во параноја,па тоа може да го прекине совршенството.Дури и да е се розево,да е се како што отсекогаш сме си замислувале - сепак се поставува она прашање -Што ако...? Зашто...?
 
Мене не ми се појавува никогаш, јас знам дека сакам и совршено ми е.
 
Mi se ima sluceno no lesno go nadminuvav toa .... zasto veruvam vo vistinskata i iskrena ljubov sprema devojkata
 
Јас верувам само во тројца.. во Бога во мене и во себе, во се друго се сомневам
 
Баш затоа што овие денови ми се совршени се плашам да не се распадне се и да помине убавото...Се плашам дека ќе се појави некој проблем. :toe: Кој и да е го има тој страв дека ете можеби се ќе заврши,се ќе падне во вода и ќе заврши совршеното.
 
знаеш што е најиронично во сето ова?...што ако дечкото го знае тој твој страв и реши да ти докаже на секаков начин дека е твој, дека нема шанси да го изгубиш и дека нема потреба да се замараш со такви глупости...ти ќе си помислиш дека ти е сигурен, ќе знаеш дека секогаш е тука за тебе,ќе го изгубиш мислењето дека тој е идеален, ќе го оквалификуваш како лигуш и ќе го згазиш :icon_lol:.....обично така иде кај такви типови на девојки
 
Баш напторив беше кај мене.Немаше никаков страв за такво нешто.Не се плашев затоа што мислев дека се е како што треба,ама не излезе така.Да имав барем малце страв за таа работа може ќе сменев некој работи,ама сеа бидна више.
Подобро е да се има малце страв затоа што ќе се има поголема контрола на врската одколку да се биде без страв и да се заебете како мене.
 
koga sum zaljubena nemam strav. koga ima strav toa znaci deka nesto ne cini. i deka ke se rasipe. vo drugite slucai nema mesto i vreme za strav.
 
koga sum zaljubena nemam strav. koga ima strav toa znaci deka nesto ne cini. i deka ke se rasipe. vo drugite slucai nema mesto i vreme za strav.

Баш кога си заљубен има страв.Затоа што се плашиш да не го изгубиш тој што го сакаш.Во другите случаи се е опуштено и безвезе не се замараш дали ќе дојде крај или не...
 
Животот е многу интересна работа, никогаш не знаеш што може утре да те очекува, и нормално сам по себе не е совршен, така ако љубовта вонекој момент ви се чини дека совршена исто ви се фаќа и ако се плашите и ако не се плашите, мој совет е трудете се да опстои, бидејќи ако толку ја возвишувате и во некој момент многу совршено изгледа се, може ненадејно и неочекувано да се распадне и тогаш што, што со вас, нервирање, паѓање во депресија? Мој совет е прифатете го животот како несовршена работа и се што тој носи (вклучително и љубовта) , и едноставно не очекувајте се да испадне како што вие во главата си имате зацртано, само трудете се , ако не успее јово на ново, сите знаеме дека животот не е фер , па зошто да бидеме и ние фер кон него.
Стравот го чува лозјето:smir:
истово го мислам значи не вреди да се трудиш да успее некоја врска, ова го кажувам од лично искуство подобро е "let it go with the flow" како ќе биде нека биде, се нека се одвива спонтано а најважно од се според мене е да индивидуите уживаат во нивното меѓусебно присуство, да постои взаемна љубов, добар секс и толеранција се друго е излишно и не вреди да се спомнува а уште помалце вреди да се нервира човек заради банални работи,

знам луѓе сме сите имаме емоции некој повеќе некој помалце, но! јас емоциите би ги оставила настрана колку што е можно подолго време се додека не се прелие чашата знам дека кај жените не е можно емоциите да се држат внатре премногу долго, но сепак значи поентата ми беше дека никогаш не би одела контра себеси и моите потреби можеби звучи себично но врската ја сфаќам единствено како заедница на двајца луѓе кои сакаат да уживаат во меѓусебните односи,

никогаш не би си ја силувала душава да правам нешто во име и за име на некоја врска и нејзин опстанок, секогаш ќе идам додека ми е мене убаво и додека ми одговара.:)

Ps: заборавив да спомнам дека мажите стравот од женска страна го сфаќаат како недостаток на доверба, а жените стравот го сфаќаат како доказ за љубовта:smir:
 
Стравот го чува лозјето:smir:
истово го мислам значи не вреди да се трудиш да успее некоја врска, ова го кажувам од лично искуство подобро е "let it go with the flow" како ќе биде нека биде, се нека се одвива спонтано а најважно од се според мене е да индивидуите уживаат во нивното меѓусебно присуство, да постои взаемна љубов, добар секс и толеранција се друго е излишно и не вреди да се спомнува а уште помалце вреди да се нервира човек заради банални работи,

знам луѓе сме сите имаме емоции некој повеќе некој помалце, но! јас емоциите би ги оставила настрана колку што е можно подолго време се додека не се прелие чашата знам дека кај жените не е можно емоциите да се држат внатре премногу долго, но сепак значи поентата ми беше дека никогаш не би одела контра себеси и моите потреби можеби звучи себично но врската ја сфаќам единствено како заедница на двајца луѓе кои сакаат да уживаат во меѓусебните односи,

никогаш не би си ја силувала душава да правам нешто во име и за име на некоја врска и нејзин опстанок, секогаш ќе идам додека ми е мене убаво и додека ми одговара.:)

Ps: заборавив да спомнам дека мажите стравот од женска страна го сфаќаат како недостаток на доверба, а жените стравот го сфаќаат како доказ за љубовта:smir:
Да размислуваа сите жени ко тебе ќе ни цветаше бамјата :pos2: не мајтап настрана респект за пишаното... Јас би рекол дека едниствен лек против стравот е навиката да си се почесто искрен во тоа што го мислиш и чувствуваш... Ако не ја развиеш таа навика, тогаш стравот ти служи како оправдање за срањата шо ги имаш напраено и очаен обид да избегаш од чувствата... Важи и за мажи и за жени :)
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom