К
Кнез Мишкин
Гостин
Интуицијата е многу корисна во науката. Сигурно сте слушале некој курс по физика, хемија во средно или на факултет и сигурно сте имале многу „аха“ моменти додека сте учеле некоја лекција или подготвувале испит. Некогаш без да прочитате нешто, претходно знаете како би се одвивал процесот или што е целта на феноменот.
На пример, во термодинамиката, топлината т.е. енергијата се пренесува од тело со повисока температура на тело кое се наоѓа на пониска температура, тоа е очигледно без да се изведуваат еден куп равенки, без никакви сложени математички операции. Ова уште во литература се сретнува како интуитивно согледување на некој феномен. Секако интуитивното согледување не е доволно за науката, тоа согледување мора да биде поткрепено со соодветни математички формулации.
Друг пример, дифузија. За да постои дифузија мора да постои некој градиент на концентрацијата, макроскопски се вели: постои разлика меѓу хемиските потенцијали, најпросто во науката со изведување на соодветни равенства доаѓаме до заклучок дека дифузијата се одвива од систем каде што концентрацијата на честичките е поголема кон место со помала концентрација на честичките. Но и без изведувања, ние можеме т.е. интуитивно претпоставуваме дека дифузијата би се одвивала од место со повисока кон место со пониска концентрација.
Интересно е, колку е лесно интуитивно да се согледаат некои работи во науката, но и ова согледување на некој начин наидува на граници, тоа е возможно само доколку сакаме да опишеме некој макроскопски феномен или макроскопско својство, додека во микросветот логиката не би можеле да ја земеме одеднаш, априори (без претходно согледување).
Секако работите во квантната механика се поинакви од класичната наука, но во поголем број случаи концептот на размислување не е многу различен, но е многу покомплексен.
Интуицијата се дефинира како способност за спонтано спознавање без многу психички напор.
Дали Вие сте имале вакви моменти и колку ја користите интуицијата за решавање на некои научни проблеми*? Како со помош на интуицијата сте дошле до одговорот на некој проблем?
*Научни проблеми, не треба да сфатите дека морате да дискутирате на високо ниво или за некои сложени феномени.
На пример, во термодинамиката, топлината т.е. енергијата се пренесува од тело со повисока температура на тело кое се наоѓа на пониска температура, тоа е очигледно без да се изведуваат еден куп равенки, без никакви сложени математички операции. Ова уште во литература се сретнува како интуитивно согледување на некој феномен. Секако интуитивното согледување не е доволно за науката, тоа согледување мора да биде поткрепено со соодветни математички формулации.
Друг пример, дифузија. За да постои дифузија мора да постои некој градиент на концентрацијата, макроскопски се вели: постои разлика меѓу хемиските потенцијали, најпросто во науката со изведување на соодветни равенства доаѓаме до заклучок дека дифузијата се одвива од систем каде што концентрацијата на честичките е поголема кон место со помала концентрација на честичките. Но и без изведувања, ние можеме т.е. интуитивно претпоставуваме дека дифузијата би се одвивала од место со повисока кон место со пониска концентрација.
Интересно е, колку е лесно интуитивно да се согледаат некои работи во науката, но и ова согледување на некој начин наидува на граници, тоа е возможно само доколку сакаме да опишеме некој макроскопски феномен или макроскопско својство, додека во микросветот логиката не би можеле да ја земеме одеднаш, априори (без претходно согледување).
Секако работите во квантната механика се поинакви од класичната наука, но во поголем број случаи концептот на размислување не е многу различен, но е многу покомплексен.
Интуицијата се дефинира како способност за спонтано спознавање без многу психички напор.
Дали Вие сте имале вакви моменти и колку ја користите интуицијата за решавање на некои научни проблеми*? Како со помош на интуицијата сте дошле до одговорот на некој проблем?
*Научни проблеми, не треба да сфатите дека морате да дискутирате на високо ниво или за некои сложени феномени.
