Паааа за разлика од порано кога од се се плашев, не се плашам од ништо...
Може едино од пајаци, бубашваби , ама многу помалку од порано, веќе тој страв малку по малку ми исчезнува
Порано ми беше ептен страв од грмотевици и невремиња, темница, тесни затворени простори , а сега нипто од тоа
Имам фобија да не ме фатат на граница и да не ми го земат дијамантот кога ќе го изнесам во друга држава и имам фобија да не ме заебе човекот што треба да го процени и имам фобија да не ме заебат луѓето што треба да им го продадам и имам фобија да не ме фатат на крајот на граница кога ќе се враќам со толку пари и имам фобија Министерката да не излезе на телевизија и да рече: "Фативме криумчари на дијаманти" и да се смее под мустаќи и да си ги пика парите во џеб, зашто дијамантот ми е чесно пронајден и имам фобија да го пријавам зашто имам фобија дека оваа држава како така на крајот ќе најде начин да ме заебе
Од темница, уу кога сум сама во темница трчам до светилката да ја запалам што е можно побрзо и да видам што и како има околу мене. На екскурзија пред некое време, бевме во простор каде без запалени светилки е тотална темница. И на момент светилките се изгасија и во секундата го фатив за рака првиот што беше до мене и викнав. Среќа што детето ми беше школски.
Од инсекти, змии и страшни животни.
Од недефенирани звуци.
Грмотевици.
Уф незнам ова дали да го дефинирам како фобија, но изгледа така ќе биде.Значи цел живот се плашам од тоа да не останам сама. Мислам да не останам без пријатели,роднини и најблиските.Чудно.
Некогаш така ми дојде на ум дека сите ќе си заминат, ќе ми свртат грб и почнува да ме обзема некакво чувство на страв.Или пак да не загубам некој близок...
Чудна ФОБИЈА па неможам ни да се изразам како што треба .
Инаку од ништо друго не ми е страв
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.