Повредена самопочит

  • Креатор на темата Креатор на темата Kallista
  • Време на започнување Време на започнување
Член од
13 август 2008
Мислења
1.145
Поени од реакции
893
Локација
Скопје.
Сосема нормално и природно е да се чувствуваме лошо кога ќе загубиме некого. Отфрленоста во некои ситуации може да биде посурова загуба дури и од смртта, затоа што во себе носи болна рана од загубената самопочит и доверба во себе. И покрај тоа што е сосема нормално да почувствуваме намалена самопочит кога саканата личност ќе не остави, процесот на вечното офкање е сосема нешто друго....Фактот дека тагата и очајот стануваат бескрајни е поврзан директно со моќите што му се дадени на мажот/жената, а потоа се загубени.

Жената никогаш не смее да му даде на мажот право и моќ, од него да зависи и нејзиното мислење за самата себе. Ниедна личност не треба да има толкава моќ, под никакви околности. Сепак често среќавам жени кои се чувствуваат сосема безвредно затоа што некој маж ги оставил. Типично за одредени жени кои се склони кон бескрајно очајување е да дозволуваат животот да управува со нив, наместо тие да управуваат со него. Тие се чувствуваат како вечни жртви. Мажите се појавуваат во нивниот живот, придонесуваат тие да се чувствуваат извонредно, а потоа ќе заминат и ќе ја однесат со себе својата способност да уживаат во самите себе. Наместо да ги воочат мааните на мажот, многу жени се склони да мислат дека токму нив нешто им недостасува, дека тие во нешто згрешиле. Овој процес на самообвинување нема никаква смисла и само ја засилува агонијата.

Првиот чекор што жената треба да го превземе за да ја преболи загубената љубов е да престане да мисли на чудесните квалитети што му ги препишувала на мажот во таа врска. Таа мора да престане да верува во тоа дека никогаш повеќе нема да доживее такво нешто. Мора да се сфати дека без оглед на тоа каков и да бил тој однос, тој веќе не постои - постојат само спомени. Можеби работите не оделе како што треба од разни, многу сложени причини. За жената важно е да сфати дека не била набљудувач во тој однос, туку рамноправен творец на "хемијата". За врска се потребни двајца..

Сметам дека многу од жените ја забораваат вистинската важност на причините и на последиците во интеракцискиот однос. Тие го губат контактот со сопствените вредности особено кога ќе почнат да се чувствуваат безвредни и огорчени убедувајќи ги мажите да останат со нив.Понекогаш се случува да го помешаат тоа привремено чувство на губењето на вредноста и силата со долготрајно чувство на потполна немоќ.
Мажот може да си замине, но не и да ја однесе жената со себе. Таа и само таа и никој друг освен неа не треба да биде сопственик на нејзината личност, на нејзините вредности и на нејзнината суштина. Никој, ниту најблескавиот маж не може да и го украде тоа. Тоа може само да се подари.

- Значи, не е секогаш проблемот само мажот, туку и личното вреднување на самите себеси. Се разбира доколку има вистински и реални причини зашто сме оставени, тие факти треба да се проучат, но исто треба да се има и на ум и ова: Сето она што било добро и вистинско во вашиот однос е заедничко дело, па според тоа и за раскинувањето најверојатно, постои заедничка одговорност. Промашувањето како и реализирањето зависат од двајцата:smir:

Како вие ја доживувате вашата повредена самопочит? И кој е начинот да ја зајакнете повторно за да можете вашиот нов партнер да го видите на нов начин без притоа да го споредувате со бившиот/бившата ?
 
За жал погоре напишаното е точно за поголем број девојки кои јас ги познавам.Сметам дека тоа е недостаток на самодоверба и волја да се промени нешто.После раскинувањето на некој начин им е удобно во таа апатија и самосожалување и не сакаат да превземат нешто за да ја сменат ситуацијата.Исто тука може и да се вброи стравот.Човечката природа е таква што човекот мрази промени и се плаши од нив.Па така и тие не променуваат ништо плашејки се од неизвесноста што ја носи следниот чекор.

Јас лично во таква ситуација се обраќам до друштвото.до сега било така а верувам дека ке биде и од сега.Малку забава и лудување доаѓа како аспиринче за самопочитта. На тој начин сваќаш дека ти вредиш и дека можеш да бидеш среќна, весела и задоволна без туѓа помош а со тоа си спремна да дочекаш новата личност во својот живот без притоа да се враќаш во минатото
 
Се пронајдоив себеси во текстот:uvo:не ми беше дечко туку другар...се си кажувавме,сите тајни,си пишавме нон стоп ама тој постепено како да почна да заборава на мене и нема појма колку ми е мене тешко без него овој момент...повеке немам самодоверба во себе без него...потребен ми е многу,тоа негово отсуство ме нервира...постојано се нервирам а нему изгледа не му е гајле повеке за мене...после се што се случуваше...мислам да ставам крај ама немам сила:uvo:никој не може да ми помогне...не сум повеке без него истата.Самата се тешам дека ке се сети на мене ама не е така...се плашев да не го загубам ама тоа и се случи.
 
хм, постот некако ми е ептен феиминстички, демек во секоја врска само жените се тие шо се повредени и мажите бегат и дека само на жените му паѓа самодовербата .. бла бла. Има безброј вакви исти примери а машкото да е главна улога, тој да биди тој шо ќе нема самодоверба.
Е сеа на кој начин да се попрај то и да се зајакни самодовербата , има една добра поговорка која шо убо го кажва решението, кратко и јасно : брут со брут се вади
 
хм, постот некако ми е ептен феиминстички, демек во секоја врска само жените се тие шо се повредени и мажите бегат и дека само на жените му паѓа самодовербата .. бла бла. Има безброј вакви исти примери а машкото да е главна улога, тој да биди тој шо ќе нема самодоверба.
Е сеа на кој начин да се попрај то и да се зајакни самодовербата , има една добра поговорка која шо убо го кажва решението, кратко и јасно : брут со брут се вади
токму поради тоа темата е феминистичка
кај женскиот пол не важи таа поговорка.едноставно кога ќе се зацрта нешто така е,се верува дека тој е тој и нема никој подобар од него
и далеку од тоа дека машките не можат да бидат повредени и да имаат ниско ниво на самодоверба.Само што најчесто машките не прават таков циркус од тоа како женските....
 
токму поради тоа темата е феминистичка
кај женскиот пол не важи таа поговорка.едноставно кога ќе се зацрта нешто така е,се верува дека тој е тој и нема никој подобар од него
и далеку од тоа дека машките не можат да бидат повредени и да имаат ниско ниво на самодоверба.Само што најчесто машките не прават таков циркус од тоа како женските....

оти јас мислам дека кај женските баш појќе важи поговорката ... муабетот е то шо машките не ги искажват чувствата лесно, или со други зборој треба да се испијани пепел да се напрај за да можи да кажи нешо дека е повреден. А кај женските ќе си изнакажи шо му лежи и одма ќе почни да брка некоја друга мета
 
Брат многу те поддржувам во горе споменатото а тоа дека мажот мора да ја има контролата во врската тоа е 100 % точно зашто иначе врската би пропаднала.
 
хм, постот некако ми е ептен феиминстички, демек во секоја врска само жените се тие шо се повредени и мажите бегат и дека само на жените му паѓа самодовербата .. бла бла. Има безброј вакви исти примери а машкото да е главна улога, тој да биди тој шо ќе нема самодоверба.
Е сеа на кој начин да се попрај то и да се зајакни самодовербата , има една добра поговорка која шо убо го кажва решението, кратко и јасно : брут со брут се вади


Нема врска постот со феминизам. Понатаму јас сум женско и гледам од женска страна значи женска психологија. На крајот потенцирав дека не секогаш во мажот се наоѓа кривицата:smir: Ова е еден од подобрите начини аљ една девојка да си ја подобри самопочита после пропадната врска. Не знам како е кај мажите па така да би сакала да слушнам мислење ако може поопширно. На кој начин тие после пропадната врска ја зајакнуваат својата самодоверба.
 
Нема врска постот со феминизам. Понатаму јас сум женско и гледам од женска страна значи женска психологија. На крајот потенцирав дека не секогаш во мажот се наоѓа кривицата:smir: Ова е еден од подобрите начини аљ една девојка да си ја подобри самопочита после пропадната врска. Не знам како е кај мажите па така да би сакала да слушнам мислење ако може поопширно. На кој начин тие после пропадната врска ја зајакнуваат својата самодоверба.

Некои никогаш не ја зајакнуваат самодовербата и ги повторуваат истите грешки во континуитет а на некои им е доволна една болна врска за да се “освестат“ и да сфатат како функционираат некои работи. Колку брзо ќе се вратиме на нормала е многу индивидуално и секако зависи во голем дел и од карактерот.

Сепак ако те снајде такава ситуација ептен многу помага да имаш некој што ќе те бутка и ќе ти дава морална подршка додека не станеш повторно нормален или пак да ти се случи нова љубов.

Човекот кој сме го сакале е најмалку битен, битни се чувствата што во присуство на тој човек кај нас се развивале но тие барем на теорија би можеле да ги имаме и без негово присуство.

Оној момент кога тие чувства на среќа, еуфорија и бескрајно задоволство ќе почнеме да ги деасоцираме со бившиот парнер (без разлика дали ќе ги асоцираме со некој нов) самодовербата би требала сама по себе да се врати, нормално под услов да не пати личноста од комплекс на ниска вредност и во секојдневниот живот, но тоа е веќе друга ситуација.
 
Брат многу те поддржувам во горе споменатото а тоа дека мажот мора да ја има контролата во врската тоа е 100 % точно зашто иначе врската би пропаднала.
Овде не се работи за контрола на врска туку за последица.Последици од врската секако дека има но секој различно ги сваќа.Некој преболува лесно а некој прави драми...тоа е тоа....не е проблемот во полот проблемот е во карактерот на личноста.Иако за жал девојките се попознати кога станува збор за препаѓање не значи дека не постојат (или се во мал број) машки кои се однесуваат така!!!!
А што се однесува до контролата,ја има оној кој е подоминантен без разлика на полот.
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom