Досадно ми е ептен, ќе си пишам за сите мои први настапи досега
Првиот воопшто натпревар
Малку се сеќавам на овој натпревар. Имав неполни 8 години, на државно првенство за помлади и постари пионери. Се сеќавам само дека пливав 50 слободно, основата дисциплина со која се прават зачетоците во натпреварите во овој спорт. Малку бев исплашена, прв натпревар за толку мало дете, ехееее. Испливав како што треба, тогаш на тренерот му беше важно само стилот да го задржам, да не направам грешки за дисквалификација, да пливам по правила, дишењето да е во ред. Од тој аспект беше одлично, во групата завршив на 4то место, само не се сеќавам на кој пласман севкупно завршив, а ме мрзи да пребарувам по архиви. :uvo:
Прво учество на Балканско првенство
Букурешт, Романија. По Бошевска, Маленко, Стојановска, мојата генерација на пливачи беше можеби наредната на која се очекуваше многу, па сетоа тоа започна со ова првенство. По тројцава погоре, Македонија немаше освоено злато на БП 5 години. Додека го пишам постов ми навираат спомени од тремата што ја чувствував пред да скокнам во базенот на првата трка. Среќа, освоив злато и ми даде самодоверба на другите трки. Освоив и уште едно злато и сребро. Македонија собра вкупно 56 медали од ова првенство, бевме најуспешна нација, а во дневните весници излезе статија на главна дека Лила Филиповска си ја почешала долната.
Првото Европско првенство
2004та, Мадрид, Шпанија. Не планирав да одам на ова ЕП, но една другарка што имаше норма за 100 слободно се повреди и јас улетав во последен момент, филмски по малце .:pos2: Малку бевме изгубени во свемирот на ова ЕП, научени на дезорганизираност, проблеми со електроника, најава, 300 глупости на нашите првенства, наеднаш одиме во цивилизирана држава, се` е организирано под конец, не ни се веруваше дури како може да е вака средено. Дури и водата во базенот им беше чиста.:pos2: Не можев да спијам вечерта од трема, возбуда, станував, шетав по хотел, ужасно ми беше. Завршив 46та од 112, добар пласман за почетник.
Првото Светско првенство
Минатото лето, во Мексико, за јуниори. Кога ќе ги изоставам настрана патешествијата кои траеа севкупно 4 дена, за одење и доаѓање, благодарение на МАТ, на кои сум им бескрајно благодарна што сменив дури 5 аеродроми додека си дојдам дома и на крај да останам без пасош, ми останува уште едно огромно искуство и нови пријателства. Пливав повеќе дисциплини, пласманите ми варираа околу 38-60 место, најдобро поминав на 1500 слободно, 38ма, среќа, дисквалификуваа неколку
Единствено што беше лошо е што температурата во Монтереј беше 50 степени, не смееше да се излегува надвор и се топевме додека стигнеме до базенот, иако имаше организиран превоз.
Првиот маратон
Полека почна да ми станува досадно со пливањето во базен (па само плочки да гледаш ќе ти се здосади мамицата
), почнав и маратони да пливам. Најголемо влијание на ова имаше и мојот нов тренер, кој е маратонец и ми ја пренесе љубовта кон маратоните. Првиот маратон го пливав во Охрид, 2,200 метри, не дека е маратон некој којзнае каков, повеќе е трка на отворено. Вистинскиот маратон беше на Хвар, 25 километра. Последните 5 километра почнав дури да халуцинирам, додека пливав ми даваа аналгини, витамини, јаглехидрати. Завршив на трето место, со ужасни болки во градите и грбот, неисончана околу очите и до пола чело
и послаба 6 кила.
Есенва би требало да ја наследам капитенската лента. За настапи, ми фали уште настап на ЛОИ, кој најверојатно нема да се случи, затоа што јас сум пливач кој не се гледа себеси како турист. Кога одам да пливам некаде, одам за да победам, не да пополнувам место и да си го читам името во последните учесници или во дисквалификуваните. Затоа и ми пречи што на ЛОИ има повеќе туристи отколку спортисти, а се знае дека на ЛОИ одат само најдобрите.
Сега кога го пишував постов, направив една ретроспектива. Никогаш нема да зажалам што го одбрав овој спорт и му посветив дури 14 години од мојот живот. Некој ден, медалите и пехарите од ѕидот ќе ги снема, дипломите ќе пожолтат, ќе се искинат, но спомените, другарствата со луѓето од другите земји поготово, ќе останат засекогаш.
Непроспаните ноќи поминати во средување документации, научените неколку зборови на нивните мајчини јазици. Незаборавно ќе ми е кога ги учев да бројат до 10, да пцујат на македонски :tv:. Сето тоа ќе ми биде искуство плус во животот, а за излегување и дивеење до сабајле во град, имам време.
Мојот живот тукушто почнува.
