СДС соочен со внатрешната криза која трае подолго време и резултира со изразито низок рејтинг во јавноста што не може да им донесе позитивен резултат на претстојните локални и претседателски избори, не биле посебно заинтересирани за овие избори. Нивната цел била рушење на Владата на ВМРО ДПМНЕ и создавање на терен за повторно враќање на Бранко Црвенковски на политичката сцена во Македонија.
Сценариото е подготвено од страна на
Бранко Црвенковски и неговите приврзеници, а како главен носител е Фондацијата Отворено општество со која раководи Владимир Милчин која ги обезбедила и финансиските средства за реализациај на проектот од странски извори. Засега со сигурност се знае дека во неговата реализација е вклучена Грција, Меѓународната кризна група на
Едвард Џозеф, а според одредени информаации и одредени кругови од САД.
Од македонска страна во нреализацијата на сценариото покрај
Фондацијата Отворено општество, учествуваат
Хелсиншкиот комитет за човекови права, Движењето за социјална правда „Ленка“, поголем број на невладини организации, како и голем број на поединци од интелектуалните, новинарските и политичките кругови во земјата. Во функција на подготовка, Фондацијата Сорос распиша конкурс за прием на неопределен број новинари/практиканти кои ќе бидат ангажирани, во телевизиите
А1, Алфа, Алсат, Ера, радиото
Канал 77, весниците
Време, Утрински, Лајм, како и две локални телевизии,
Тера и
Менада, а ќе ги плаќа Сорос – фондацијата.
Според расположивите информации сценариото за рушење на Владата по вонинституционален пат е по налог на претседателот
Бранко Црвенковски, а ќе се одвивало во неколку етапи/фази и тоа:
*
Делегитимација на Владата како недемократска, националистичка, репресивна, анти европски и анти НАТО ориентирана (оваа фаза веќе започна со објавувањето на Граѓанскиот манифест за Европска Македонија на 6.02.2009 година и ќе трае до денот на изборите);
*
Предизвикување на политичка криза во земјата (стартува на денот на изборите);
*
Формирање на концентрациона Влада или Влада на национален спас;
*
Предвремени парламентарни избори и дефинитивен пораз на владејачката коалиција.
Првата фаза која отпочна со објавувањето на
Граѓанскиот манифест за Европска Македонија ќе се одвива преку јавни трибини кои започнуваат на 10. Февруари, а се планира да се одржат во сите градови во земјата. Покрај ова ќе се користат и јавните гласила и медиумите, како и интернетот (посебно блоговите и форумите) по примерот на Хрватските блогери кои неодамна успееја да организираат јавни протести против Владата на Иво Санадер! Паралелна активност со иста цел ќе се одвива и со почетокот на предизборната кампања при што клучна улога треба да одигра претседателскиот кандидат
Љубомир Данаилов Фрчковски (според одредени информации токму и заради тоа бил номиниран како кандидат иако се знаело дека се работи за искомпромитирана личност која нема реални изгледи на успех) кој постојано треба да ги потенцира слабостите на власта, а осоебни нејзиниот „недемократски карактер). Основната цел во оваа фаза е да се искомпромитира Владата на Груевски и создаде негативна клима во македонската јавност. Главните критики ќе бидат насочени кон тоа да се покаже дека:
* Владата е недемократска (националистичка, фашистичка, диктаторска) при што како аргумент ќе се користат повеќе владини активности кои се заснивани на историското/античкото минато на Македонија (подигањето на споменици, музеи, именувањето на улици, патишта, објекти со имиња на антички историски личности и сл), преземените мерки за сузбивање на организираниот криминал и корупција (СДС намерно ќе кандидатира лица за локалните избори на кои им се заканува кривичен прогон со цел таквата активност да се прикаже како политичка репресија), изборниот процес (постојано потенцирање дека изборите не се фер и демократски и намерно провоцирање на власта за преземање на мерки спрема активните учесници во процесот, не исклучувајки ја и можност од намерно предизвикување на инциденти);
* Владата води изолационистичка надворешна политика и е против ЕУ и НАТО интеграциите! За оваа кваликфикација ќе се користи неуспехот на Самитот во Букурешт за прием на змејата во НАТО, неуспехот во решавањето на спорот со Грција околу името на земјата, Шенгенската бариера и заладените односи со соседните земји.
* Во земјата не постои слобода на говорот и медиумите – за потврда на ваквата теза ќе се користат тужбите против одредени новинари, широката владина медиумска кампања во промоција на нејзините успеси, а намерно ќе се исспровоцираат и ситуации со цел истите да бидат предмет на интервенција на одредени државни органи со цел добивање на дополнителни аргументи за недемократскиот каракетер на власта;
* Непостоење на политички дијалог меѓу политичките субјекти во земјата – ова е старо обвинување кое постојано се користи за оцрнување на Владата пред меѓународната (посебно пред европската јавност);
* Тешката економска и социјална состојба во земјата при што посебно ќе се потенцира „неуспехот“ на Владината Програма во сто чекори. Притоа се планира и организирање на штрајкови, протести и слични изрази на незадоволство од страна на поедини групи со цел подигање на тензијата во земјата (посебно кај младите, студентите, стечајците и пензионерите);
Втората фаза се планира да започне на денот на изборите (или евентуално ден потоа) со напуштање на изборниот процес на претседателскиот кандидат Фрчковски поради „недемократски и нефер“ избори, а се разгледувала и варијанта на ист начин да постапат и кандидатите за градоначалници и советници во случај на доволно аргументи кои би послужиле како алиби за таквиот чекор. Веднаш потоа би се органзирале масовни протести со цел дезавуирање на изборниот процес и компромитација на Владата (последната изјава на Фрчковски – 8.02.09 : „Изборите ќе бидат фер но не и демократски. Едно е сигурно дека Македониај оваа година нема да го прескокне Шенгенскиот ѕид!“). Како резервна варијанта (доколку Фрчковски нема алиби за напуштање) е бојкот на вториот круг на претседателските избори и неуспех на истите со што повторно би се предизвикала политичка криза во земјата. Оваа фаза требало да заврши со голем народен протестен митинг (планирале 100 000 присутни) на кој ќе зборувал
Бранко Црвенковски.
Како резултат на ваквите активности, заради смирување на состојбата во земјата, а со помош на меѓународниот фактор ќе се повика на формирање на концентрациона Влада (оваа теза ја изнесе Фрчковски уште пред неколку месеци во
колумна во Дневник) која би подготвила предвремени парламентарни избори на кои конечно би се детронизирала Владата на Груевски.
Според засега непотврдени сознанија во ова сценарио се вклучени двете најголеми албански партии ДУИ и ДПА, при што ДУИ имала за задача веднаш по локалните избори да ја напушти Владата без оглед на резултатот. Главен координатор на нивните активности е
Хашим Тачи кои изминатите дениови во неколку наврати бил на посета кај Ахмети, а по негова иницијатива се одржала и средбата меѓу
Али Ахмети и
Мендух Тачи.
kako moze da ni bide interesno???? treba be bate da se obesat , more ne................u eden zagraden prostor na Krivolak da se zatvorat..pa neka prezivuvaat......a live show da se prai...e togas interesno ke bide za nas da gledame na TV , baska sto hit ke bide u cel svet..nekoja para ke se naprai....
