Ретко коа ја имам среќата да ми се присака и да си побарам и поштено да се задоволам,таа улога некако повеќе и лежи на понежна половина.
Кога и се сака,а глеам дека и се сака почесто отколку што очекував,а ти некако ќе подзаборавиш на тоа и ќе ја игнорираш два-три дена,или едноставно си уморен и си сакаш да си глеаш омилена серија или мааш игрица некоја на писи,е тогаш ти се еба мамата,буквално чоече.Сите срања има на нос да ти ги извади,секоја ситница умешно ќе ја претвори во драма со бесконечно многу чинови кои претставуваат пекол за тебе,се додека не ти текне што е работата.Тогаш на змијата се и смета што е во врска со тебе и твоето за неа инфатилно понашање,и сметаат твоите тренерки и чорапи на каучот,и сметаат твоите другари и твоето кафе или пиво,whatever,тогаш се наоѓаат милион изговори да бидеш критикуван и втеран у ќош да се бориш за своето достоинство.И сметаат и нејзините другарки,работата нејзина станува неподнослива,светот одеднаш станува апокалиптичен.Уште у комбинација со пмс,е тоа е дно-дна,има као крпа да те избришат од подот.
Бре.Кур да се сакало повеќе од леб.
