Смислата на љубовта

[Paranoik]

Да имаше љубовта смисла, ќе произлегуваше од разумот, не од срцето.
Не за џабе рекле: My heart has reasons, that reason doesn't understand.

 

[MIL]

Постои љубов , само треба да ја осетиме ...

 

[RocknRolaa]

Смисла,ако тргнете од овој збор зависно од гледалиштето ништо нема или се има смисла.
Значи според мене,човекот сеуште не нашол одговор на две клучни прашања,својот настанок и што претставува љубовта.Ај за првото некогаш веројатно ќе дојдеме до заклучок но за второво некако се сомневам.Затоа овие теми околу дефиницијата секогаш се вртат во круг,а никогаш нема доволно добра опис,зашто многу просто, чувство не можете да опишете.Кое сакате земете го,тага,среќа,љубов ...не можете да ги дефинирате можете да ги почувствувате и препознаете.Духовната интелегенција може комплетно да го уништи ова чувство.Кога човек ќе почне да разглобува од едно во друго ќе дојде до ќорсокак.
Сепак постои едно големо, но.
Луѓето ја сакаат љубовта,таа навистина е магично чувство и не верувам дека некој не ја почувствувал во животот,само во почетокот кога искуството ни е мало ја мешаме со занесеност или не можеме да ја препознаеме.
Јас сметам дека човек кој не е заљубен може да ви набори милион причини поради кои љубовта нема смисла,луѓето се лоши,се е од корист итн итн.Но вистината најчесто е дека некогаш ја почувствувале и биле повредени,од тој момент тоа чувство нема смисла за нив.Но да го земевме предивид само таквото нивно мислење светов ќе се сведеше на куп сами разочарани луѓе.
Луѓето функционираат во заедништво,без разлика дали се работи за пријателство или романтична љубов.Нам ни се потребни тие емоции.
Можеме да дебатираме околу тоа колку сме подготвени за безусловна љубов по ова прашање,но јас сметам дека таа постои,инаку која е смислата на постоењето.Ќе се сведеме на стани јади легни си,без никаква емоција.
Која е суштината?Секој заљубен различно ќе ви каже,но тоа е исто како кога филозофот кажува мудрост со повеќе сложени реченици а неучениот ви го кажува истото но попросто.Зборовите не менуваат дека се работи за една те иста работа.
Смислата е она што јас го чувствувам.....

 

[Вилинско коњче]

Ако не се сакаш себеси - неможеш да сакаш друг.
Моќта на љубовта може да направи да се засакаш себеси и партнерот.
Љубовта е целта на постоењето на човештвото - без љубов ништо не си ... без љубов животот губи смисла.

 

[aleksandarcv]

Според мене љубов не постои!
Мислам дека се е само опсесија и навика, или опсесија што преоѓа во навика
Дури и најпростата "љубов" кон татко и мајка е само навика... Сега сите мислиме дека многу ги сакаме нашите ближни но кога ќе ги нема ќе сфатиме дека било се само навика и дека можеме и без нив... Можеби ќе ги жалиме извесно време но кога тогаш ќе се навикнеме и без нив па ќе сфатиме дека животот продолжува без разлика дали се тие покрај нас или не!
А, "љубовта" спрема девојката или дечкото е тоа третото опсесија што преоѓа во навика... Пред да бидеме со нив сме опседнати и мислиме дека ги сакаме само затоа што чувствуваме потреба за некоја промена во нашиот живот и заради потребата од некој со кој ќе имаме интимни моменти... И одкога ќе влеземе во врска по подолго време се навикнуваме и кога партнерката веќе ќе ја нема ние само жалиме за изгубената личност без која ќе ни биде чудно се додека не се навикнеме да живееме и без неа

 

[Natural-girl]

Смислата на љубовта ваљда е што дава смисла на други ствари, многу работи ги прави полесни. Знаеме дека што и да се деси во напорното секојдневие, сепак не е толку страшно зошто имаме љубов, некакво тло под нозете, нешто на што човек може да се радува и да го мотивира. Што значи, љубовта као поим е добра дури и кога ја идеализираме или слично. Бар од овој аспект, што е само еден од аспектите, друг е во тоа дека човек учи да се поврзе на интимно ниво со друга личност, да ги разбира луѓето повеќе итн итн.

 

[mr.wicket]

Постои ли воопшто? Среќа секако, но некако многу условена. Тоа е заемен однос на две суштества во кој едниот не го гуши другиот и не зависи слепо од другиот. Се случува ослободување на она нашето вистинско јас кон другата личност, кое инаку поради стегите на егото не е толку изразено. Всушност, љубовта према другиот е еден вид просветлување, но многу условно, бидејќи е потребен друг за тоа, потребен е конкретен бог.

Постои ли ментален развој на двајца кога се во врска или се е само искуство што треба да послужи човек да научи да живее максимално исполнето пред се сам со себеси?

Нормално е дека има ментален развој на двајца..
Секогаш во врска (барем за мене) со партнерот треба да си на прво и најосновно ниво на рилејшншип - другарство, да го сакаш на тој начин. Тоа највеќе помага во развој на една врска. Во тој случај ќе можеш да седнеш и да поразговараш за се' она што пречи во однесувањето и начинот на кој тече врската - и секако ако има разбирање ќе резултира позитивно па се ќе се нормализира. И нормално, двете страни ќе бидат задоволни. На ова кога ќе се додаде емотивниот дел.. доаѓа до, малтене, совршенство.

Колку и да си затрескан у некого, ако го нема она првото, нема да трае долго. Ќе дојде до период кога ќе пукне некое отпорниче и.. куршлус.. Факт - убаво, прекрасно чуство е љубовта. Исто така факт, не е само потребна љубовта во една врска. Ова првото неможеме ние да го контролираме, ама затоа другото.. да. Малце компромис, разговор, разбирање.. (се во граници нормално) и се е на место.

 

[Natural-girl]

Смислата на љубовта ваљда е што дава смисла на други ствари, многу работи ги прави полесни. Знаеме дека што и да се деси во напорното секојдневие, сепак не е толку страшно зошто имаме љубов, некакво тло под нозете, нешто на што човек може да се радува и да го мотивира. Што значи, љубовта као поим е добра дури и кога ја идеализираме или слично. Бар од овој аспект, што е само еден од аспектите, друг е во тоа дека човек учи да се поврзе на интимно ниво со друга личност, да ги разбира луѓето повеќе итн итн.

По некоја случајност, после постов глеав филм со ваков квоут:" .. then you whispered that you loved me at the homecoming dance, and I felt so peaceful... and safe... because I knew that no matter what happened, from that day on, nothing can ever be that bad... because I had you."

 

[Marionka_z]

Постои ли ментален развој на двајца кога се во врска или се е само искуство што треба да послужи човек да научи да живее максимално исполнето пред се сам со себеси?

Човек и треба прво да научи да живее максимално исполнето сам си себеси, а дури потоа да живее со некој друг. На тој начин единката е слободна и среќна сама со себе, па како таква, може многу повеќе да понуди и придонесе во тој заеднички однос со партнерот. Би му дошло нешто како "секој на своето, а заедно на нашето". Барем јас така некако си ја дефинирам таа некоја здрава врска меѓу две зрели индивидуи.
Во таков случај нормално е дека постои и тој ментален развој на двајцата, секој како засебна единка продолжува да работи на себе, продолжува да расте, не се претопува во оној другиот. Тогаш секој од нив си е среќен во сопствената кожа, така да нивното заедничко функционирање би било близу до идеално. Таа некоја самостојност и различност би требало секој да си ја задржи, како еден вид одвоеност од другиот. Или како што ќе рече еден индински поет: "Дури и струните на лаутата се сами, иако заедно, треперат во иста музика".

 

[Cool Hand Luke]

Независноста би можела да е смислата на љубовта, таа помага во развојот, каде што двајца се сакаат но не на ниво на голема меѓусебна зависност, туку напротив функционираат независно иако се добро поврзани.

 

[New Age]

Polarity. Моментот кога ќе погледнеш во нејзините очи и осетиш дека се што е она, ти си токму спротивното.
Поларитет е смислата на љубовта, она доминанта маженственост која бара се спои со ултра женственост, врска изградена единствено врз огромна страст, енергија што вибрира од нив под катализатор на соединувањето на тие крајни поларитети преточени во силината на едно машко и крајната женствена ранливост. Каде двајцата инстинктивно копнеат да се спојат и останат заедно како целина.

 

[blue.sky]

Potpolno se soglasuvam so tebe.... Ova ti e definicija za 'Ljubov' Sve e samo navika.. nisto poveke

 

[мачор]

е да те направи силен. ако те прави слаб бегај од таму. страст треба да има инаку не е љубов туку почит.

 

[Jassna]

Постои ли воопшто? Среќа секако, но некако многу условена. Тоа е заемен однос на две суштества во кој едниот не го гуши другиот и не зависи слепо од другиот. Се случува ослободување на она нашето вистинско јас кон другата личност, кое инаку поради стегите на егото не е толку изразено. Всушност, љубовта према другиот е еден вид просветлување, но многу условно, бидејќи е потребен друг за тоа, потребен е конкретен бог.

Постои ли ментален развој на двајца кога се во врска или се е само искуство што треба да послужи човек да научи да живее максимално исполнето пред се сам со себеси?

Љубовта како и личностите, според мене има стадиуми.
Во зависност од личноста љубовта има модификации.

Највисокиот стадиум на љубов е онаа од Песна за љубовта од Апостол Павле до Коринтјаните. Каде се зборува за љубов чиста, не завислива, силна и апсолутна, така како што се сака Бог.

Можеби највисок стадиум за човекот кој љуби би била среќата на саканата личност, по цена таа да биде на друго место, со друга личност, но во име на среќата на саканиот/ната.

Некаде сретнав дека во љубовните врски има два типа на личности.

ПРВИТЕ ВЕЛАТ : Каде си ???
ВТОРИТЕ ВЕЛАТ : Тука сум !

Врската функционира ако се пронајдат партнери од ист тип.

Не сум сигурна во ова. Не сум пронашла тип до сега кој вика ТУКА СУМ ! :smir: