Поважна е значи...

[Nemiseverue]

"Боите не ги мешам јас, туку твојот вид... јас само ги ставам на ѕид една до друга во природна состојба, а оној што гледа ги меша боите во своето око како каша. Тука е тајната. Кој подобро ќе ја свари кашата, ќе има подобра слика, но кашата нема да биде добра од лош троскот.
Поважна, е значи, верата во гледањето, слушањето и читањето од верата во сликањето, пеењето или пишувањето."

Извадок од "Хазарски речник" на Милорад Павиќ

Се сложувате?

 

[Kvendolin]

Не знам дали правилно ја сваќам темата ама на ум ми доаѓаат неколку примери: Која е поентата некој да ја напише најубавата песна на светот ако јас не можам да ја почуствувам на пример? Се е до консументот до оној до кој треба да допри уметноста ако таа успее во тоа.
Ако се загуби чувството за уметност, веќе не се вреднува онака како што треба уметноста, го изгубиме слухот, односно нашите сетила затапат пред неа, таа најверојатно ќе остане да постои само за уметникот. Значи генерално се сложувам.

 

[Nemiseverue]

Па целата книга, не само овој текст е пишуван на интересен, двосмислен или тросмислен начин иако авторот се труди да делува убедливо и да го натера читачот да верува во негоавата имагинација, затоа и овој дел е “сложен“ и особено првиот дел е чудно интресен...

Но болдираното конкретно, како јас барем го сфаќам... попаметно е да гледаш слики/како се слика, да слушаш како се пее и да читаш, отколку сам да го правиш тоа. Односно ти да се оддадеш на сликање, пеење или пишување.

Сака/м да каже/ам дека уметникот може да биде добар само ако стекне одредено искуство и знаење од веќе постоечки дела. Конкретно за пишувањето, јас секогаш велам дека најдобрите писатели се после 50та година, кога доволно поминале во читање, и можат да ги доловат сите слики идентично на хартија.
Можеби на некој начин, јас погрешно сфатив, но во суштина тоа е тоа...

 

[dejan_k]

а зошто е поважно да не учествуваш во создавање на било која уметност?само тоа не можам да го разберам!ако е причината искуството тогаш не се сложувам.создавањето можеби е мал процент искуство,но најмногу мотив и талент.

 

[Setsuko]

Сум размислувала на оваа тема повеќе пати и да, се сложувам, многу поважно е како ги доживуваме и разбираме нештата што биле напишани, испеени, насликани. Јасно е дека ако мнозинството даде позитивен коментар за било какво дело дека тоа дело содржи некој квалитет иако тоа е релативна работа.
А кога самите би се обиделе да создадеме нешто кон кое имаме афинитети нормално очекуваме позитивни коментари, сепак зависи и од самата личност, некои имаат голема доза на самокритичност во себе. А за создавање на нештото секако потребно е талент пред се` и се разбира барем минимално искуство во областа во која создаваме.

 

[Green eye]

kolku i da e vazno da go ja pocustvuvas slikata, pesnata, knigata za eden posmatrac, tolku e i vazno da ja nacrtas, da ja ispees, da ja napises... ne velam deka nema pravo, no sto ako toa sto go custvuvas ne mozes da go najdes vo nitu edna slika sto postoi... sto ako i najubavata pesna za tebe ne e poubava od taa ti sto ke ja ispees, bidejki te ispolnuva... zar se vazni necij tugi recenici, koga ti mozes da se ispraznis so sopstvenite. i kako nekoj dr ke nauci od seto toa sto go gleda ako nekoj prvo ne go sozdade???

najiskreno mn me zainteresira knigava. ako mozes viktorgg kazi mi dali ja ima po gratskite biblioteki za ako ja najdam da ja procitam.

 

[ex machina]

"Боите не ги мешам јас, туку твојот вид... јас само ги ставам на ѕид една до друга во природна состојба, а оној што гледа ги меша боите во своето око како каша. Тука е тајната. Кој подобро ќе ја свари кашата, ќе има подобра слика, но кашата нема да биде добра од лош троскот.
Поважна, е значи, верата во гледањето, слушањето и читањето од верата во сликањето, пеењето или пишувањето."

Извадок од "Хазарски речник" на Милорад Павиќ

Се сложувате?

Е у срце ме погоди жими све. Хазарски речник - женското издание е моја омилена книга. Миодраг Павиќ успеал да поврзе три религии, големо познавање на историјата и нишки фантазија во многу интересна целина. Ја имам прочитано 3-4 пати цела од почеток до крај, и неброено многу пати ја отварам и ја читам на рандом Си ја купив во Белград, некое специјално издание со тврд повез, најуба книга ми е во цела библиотека А машко издание, постои ли?


Јупии.. гледам Табернакул издале превод на македонски. Ќе идам да си ја купам уште еднаш за поклон - сум заслужила :pos2:

А во врска со цитатот .. Вака изваден од контекст, можам да го обработам само буквалистички: Не е само уметникот оној кој го прави делото големо; вредноста на делото е во очите на конзументот; но сепак, кичот и шундот (троскот, плевел) не можат да добијат вредност, ни во очите на најбољиот конзумент

Мојот омилен дел од книгата е оној како е направена кирилицата, и зошто е ќошкаста, решеткаста...

 

[Fortune]

Не сум ја читала книгава, но вака одвоен делов го сфаќам малку поинаку.

Сметам дека еден уметник успешно ќе ја „одигра“ својата улога тогаш кога ќе успее да го поттикне гледачот/слушателот/читателот да создаде сопствена слика поттикната од неговото дело, да се соживее со него, да навлезе подлабоко доживувајќи го.
:icon_arro Од една страна, и испраќачот и примачот на пораката се подеднакво важни. Првиот со своите вештини и талент, а вториот со развиена способност врз основа на субјективни заклучоци и размислувања да создаде свет каков што опишува делото.
:icon_arro Од друга страна, пак, претходно насобрани туѓи и сопствени искуства, развиена способност да се вклучи имагинацијата и да се „замине“ на друго место за да се создаде едно дело понекогаш е клучен фактор за творење. Многу автори добиле инспирација за свои големи дела од веќе претходно создадени дела, а тој процес јас би го нарекла - реализирана инспирација раѓа нова инспирација.

А што е поважно не би можела да кажам. Едното зависи од другото и обратно, како да се наоѓаат во некој круг.