За малце да се расплачам на крајот на I am Sam со Шон Пен...Не знам како успеав да се додржам али стварно ме трогна целата приказна а и глумата му е страшна...
Прв пат за филм плачев кога го гледав Моја девојка, ама го гледавме на кино со сестра ми, а мене обично ми е срам да се изнаплачам пред моите (не знам зошто ми е срам, кога пред другарки немам проблем за плачење :nenene. И уште сто пати после тоа го гледав сама дома и посебно на сцената кога Vada Sultenfuss слегува по скалите со плачење откако татко и и кажа дека Thomas J. Sennett почина..Го обожавам значи филмчето :raz:
А оттогаш сум плачела и на Тетратка, Есен во Њу ЈОрк, Ловци на елени..ах ги има
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.