Македонскиот Цар Самоил

[Бат'Киро]

Мал'к филтрат от източниците, които предлага Ал.Македонски:

Basil II "Bulgaroktonus" (in Greek Basilios Bulgaroktonos, written Βασίλειος Βουλγαροκτόνος ...(Greek: Basil, Slayer of the Bulgars) ....
...
Finally, on July 29, 1014, Basil II cornered the Bulgarian army and forced it to fight at the Battle of Kleidion, with Samuil several miles away from the battlefield. He crushed the Bulgarians and took 14,000 prisoners. Basil was said to have blinded 99 of every 100 of the prisoners, with every 100th man left one eye to guide the rest home. Although probably an exaggeration, this gave Basil his nickname Bulgaroktonus, "the Bulgar-slayer."

....The rulers following Simeon proved themselves to be poor leaders and Bulgaria suffered a number of defeats. In 997 AD, Samuil, who was not a member of a royal family, was crowned Tsar. He repulsed Byzantine attacks and persevered for a number of years. However, in 1001 AD, Byzantine Emperor Basil II raised an army and began a new campaign against Bulgaria. Samuil fought fiercely, but was forced to retreat and give away lands. Disunity gradually depleted his state. The fatal moment came in 1014 AD when the Bulgarian army suffered a crushing defeat. Upon victory, Basil II ordered the 14,000 Bulgarian prisoners to be blinded and left one of every one hundred men with one eye, so that he could lead the rest home. At the sight of his blinded soldiers, Samuil suffered a heart attack and died. The last Bulgarian Tsar was killed in a battle in 1018 AD, when nothing could stop the Byzantine Emperor. Bulgaria fell under Byzantine domination that would last over a century.

На всички адреси по-горе се говори за б'лгарија и б'лгари. Самијат Василиј II е "б'лгароубиец", както се вижда от всички адреси, а не е "македоноубиец".

Виждам, че основните ми "опоненти" посочват като "татарско" името на хан Омуртаг. А името Самуил? Според вас к'де са корените на името на цар Самуил?

Ето една карта от ученическите исторически атласи в Б'лгарија. Самуиловото царство е зелената територија, којато е оградена с пунктир и не е зап'лнена с'с штрих. Походите на Василиј II са показани с'с сини стрелки. Извинјавам се за качеството на картата - снимана е с лјубителски фотоапарат.
Молја, ако нјакој разполага с македонската версија на ученическа карта за Самуиловото царство, нека ја постави като отговор, за да сравним.

На с'штата карта се вижда б'лгарскијат Белград (днес се нарича Берат), којто не с'впада с'с ср'бскија едноименен град (казвам го заради едно от мненијата на Мисирков) както и днешнијат ср'бски Белград

 

[Divider]

Тој што ви ја исплака мајката татаро-чувашка! Еве ви го да го пулите и очите да ви истечат од солзи кои ќе леете гледајќи го вашиот покорител!

History of Tzar Samuil

At the end of January 969, immediately after the death of Tsar Petar, the four sons of the Komitadji Nikola-David, Moysey, Aron and Samuil-began an uprising against Bulgarian authorities. Taking advantage of a Russian invasion by Prince Svyatoslav which preoccupied the Byzantines and Bulgarians, they quickly succeeded in overwhelming all opposition in the region. The young Komitadjis, whose territory was far distant from the Russo-Byzantine conflict, remained neutral despite attempts by both sides to sway them. In the summer of 971 near the Danube River, Byzantine Emperor John I Tzimisces delivered a decisive blow to Svyatoslav, and incorporated the Bulgarian empire into Byzantium following the victory.
For two years the Macedonian state of the four brothers had been independent of Byzantium. With the Tzimisces' victory over Svyatoslav and the extension of Byzantine borders as far as Dalmatia, the Macedonian state could be subordinated to the supreme authority of Constantinople in 971, and Bulgaria and Serbia were transformed into Byzantine provinces. By 976, the Komitopulis made several attempts to gain international recognition; there is record of a visit paid by two of them to the court of the Holy Roman Emperor Otto I in 973, with the intention of contacting European rulers gathered in Otto's capital at Kwedlinburg. In January 976, immediately after the death of Tzimisces, the komitopulis rose in revolt: some historians consider this to be a second, new uprising by the four brothers, while others argue that it was a continuation of their first uprising of 969.

"The first date, the year 969," writes Styepan Antolyak, "marks the beginning of the formation of a state core in Macedonia under the leadership of the komitopulis, who, after their liberation from the authority of the Bulgarian church began to extend [the borders of] their still small state in the shadow of nominal Byzantine supremacy. The year 976 marked the beginning of strong development of the state community, the borders of which soon extended from the Black Sea to the middle part of the Adriatic and to the Sava, Drava and Danube Rivers."

In the newly-established state, completely independent of Byzantium, the brothers ruled jointly. This joint rule lasted for a very short time: "Of the four brothers, David was soon killed in the area between Prespa and Kostur by some Vlach travelers, while Moysey was slain by a stone thrown from the ramparts during the siege of Serres. According to the records, Aron, either because he supported the Romaeans or because he sought to grasp power for himself, was killed together with his family by his brother Samuil. Only [his son] Ivan was saved by Radomir Roman, Samuil's son. Thus, Samuil became the sole ruler of Bulgaria: a militant man who was never at peace." Such were the circumstances in which the life of the new empire began. The ambitions of Samuil, called "a brilliant commander" even by Byzantine chroniclers, lay in the west: he attacked Thrace, Macedonia, Thessaloniki, Thessaly, Greece and Peloponnesus. By the 10th century, he succeeded in incorporating the entire territory of Macedonia (without Thessaloniki), most of the former Bulgarian Empire, part of Greece, a large part of Albania, Dioclea, Serbia, Bosnia and a part of Dalmatia within his Macedonian Empire. At the close of the 9th century, Pope Gregory V heralded and blessed Samuil as a king, and the empire of the youngest son of the Komitadji Nikola acquired international recognition and character.

It is very important to note which church recognized Samuil. Some Bulgarian historians have asserted that Samuil's empire was a continuation of the First Bulgarian Empire-recognized by Constantinople and the Orthodox Church. But Samuil's empire was recognized by the Catholic Roman Curia. In addition, Samuil represented a new imperial dynasty, the empire was founded on a new state and legal basis, with new twin capitals at Prespa and Ohrid, and with a precisely defined core centered around Macedonia and the Macedonian Slavs as the fundamental element of the new empire. All of this points to the fact that Samuil's empire was not merely a continuation of the First Bulgarian Empire recently shattered by Byzantium, but a new political entity which emerged independently. The first capital of Samuil was Prespa, later transferred to Ohrid. At that time, the latter was a strongly fortified town and well-suited to forestall Byzantine reconquest. In Ohrid Samuil built imperial palaces and a church to be the seat of the Macedonian church. It is also significant to note that, throughout the existence of the Macedonian Empire, the capital was situated within Macedonia-a confirmation of the essentially Macedonian character of this medieval Balkan state.

As recorded in Byzantine chronicles, Basil II, the new Byzantine emperor, invaded Macedonia almost "every year" and gradually succeeded in capturing and destroying a number of strongholds. The fall of Durres and of the fortified towns on the other side of the Maritsa River and the submission of Greater and Lesser Preslav, Pliska, Veria, Servia, Voden, Vidin, Edirne and Skopje considerably eroded Samuil's power. The decisive battle between Samuil and Basil II took place at the foot of Mt. Belasitsa on July 29, 1014.

"The emperor had given up hope that he would be able to pass, when Nicephorus Sciphianus, appointed by him as strategist of Philippopolis, bade him stay there and assault the barriers [before the battle of Belasitsa Samuil had blocked the road where Basil II sought to enter Macedonia by barriers and trenches], while he would attempt a rescue action. And he took his soldiers and, unexpectedly, with shouts and great noise, appeared on the hill behind their backs. Frightened by the unexpected appearance of enemy soldiers, the army [of Samuil] started to run away. The emperor pulled down the barriers and began to chase them. Many of them were killed, and even more were taken captive. Samuil narrowly escaped death with the help of his son, who bravely fought against the attackers. He put his father on a horse and took him to the fortress called Prilep. The emperor blinded captives-about 15,000 of them, they say-and ordering afterwards that every hundred of them be led by a one-eyed soldier, he sent them thus to Samuil. The latter was so shaken by the sight of them walking in rows of equal numbers that he felt sick. Everything went black in front of his eyes and he fell on the ground. Those present, who tried hard to restore his breathing with water and herbs, succeeded to bring him back to consciousness for a few minutes. When he revived he asked for cold water; however, when he began to drink, he suffered a heart attack and two days later he died." This is the 12th century account of the Byzantine historian Skylitzes about the defeat of Samuil by Basil II. There is no definite proof where Samuil died-in Prilep, as claimed by Skylitzes, or in Prespa, as stated by Michael Attaliot. But the date of Samuil's death is placed at October 6, 1014.

The death of Samuil did not mean disintegration of his empire. His successor to the throne was his son Gavril Radomir, who continued the war with Byzantium and raided as far as Constantinople. The Byzantines intrigued to achieve what they could not win on the battlefield: they persuaded Ivan Vladislav, the son of Aron-alive only thanks to Gavril Radomir's intervention with Samuil-to kill Radomir. Promised "gold and silver to his heart's content" and even Samuil's empire, Vladislav agreed and in August or September 1015, Gavril Radomir was killed by Ivan Vladislav while hunting near the town of Ostrovo. Regardless of the fact that he took an oath of loyalty to Basil II, Ivan Vladislav continued to fight Constantinople. But after a series of dramatic battles, devastating campaigns and acts of treason throughout Samuil's empire, the last faithful commanders of Samuil, Ivec and Nikolica, were defeated in the summer of 1018 and Ohrid taken. Basil II could now boast that he had crushed and conquered Samuil's state. The territory of Macedonia was divided into a number of administrative regions, called themes. Consequently, the chances for Macedonians to unite and renew the uprising were reduced to the absolute minimum.

 

[Бат'Киро]

Тој што ви ја исплака мајката татаро-чувашка! Еве ви го да го пулите и очите да ви истечат од солзи кои ќе леете гледајќи го вашиот покорител!
.....

Divider, ако нјамаш претенциите, че си измислил сам гореизложеното, би трјабвало да цитираш източника.
Полека с емоциите. Твојата гледна точка за името на Самуил?
Разполагаш ли с учебна карта, македонско издание, за с'штата епоха? Наистина ште е интересно да сравним...

 

[Misirkov]

Kako sto e vekje receno, terminot "voulgaroi" ("bugari") upotrebuvan od Vizantijcite ne oznacuva etnonim Bugari, tuku oznacuva nekulturen, prost narod. Za razlika od terminot "vulagaros" t.e Bugari.

Vizantiskite istoricari i hronicari terminot "vulgaroi" go upotrebuvaat mnogu rped da stapnat turko-mongolskite Bugari na Balkanot. Go polzuvaat i za zemji -- kako Slovenija ili Dalmacija na primer -- vo koi nikogas turko-Bugari nitu se pojavile nitu pak ziveele.

Taka sto dodeka ne izmisli BAN druga laga, so ovaa mozete samo vo "toaletnata".

Tatarceta, ne li cuvte, Kralicata Elizabeta II moze da prisustvuva na predavanjeto na Aleksandar Donski?! Sto pravime sega?!? ;-)

 

[nitkov]

evo jedan post od bitushanec sa vmacedonia. svaka mu cast za ovo

BUGARSKA LAGA: Makedonskiot Car Samuil bil bugar, a negovata dr`ava se vikala Bugarija za {to g-n Dimitrov veli:
“во 971 год. при една од многуте бугаро - византијсќи војни е освоена бугарската престолнина Преслав и биле заробени бугарскиот цар Борис II и неговиот брат Роман. Тие биле однесени во Цариград и насилно принудени да абдицираат. Според средновековните закони тоа значело дека бугарските војски кои се уште војувале требало да се предадат. Меѓутоа бугарите откажале да се предат и под раководство на Самуил, син на еден од десетте областни управници, ја продолжиле успешно војната. Самуил не се објавил за цар, затоа што според бугарските закони, додека царот е жив /макар и заробен/ останува на чело со Бугарија. Во 980 г. цар Борис и брат му успеале да избегаат од пленство, но на границата со Бугарија цар Борис II бил убиен од ???бугарски граничар бидејќи бил облечен во романски алишта", пишуваат средновековните хронисти. Во согласност со бугарските закони, брат му Роман бил објавен за цар на Бугарија и резидирал во Скопје, кое станало престолнина на Бугарија. Дури откако пристигнала вестта за смртта на Роман кој починал во Цариград и не оставил наследници, Самуил бил прогласен за бугарски цар. Тој го одбрал Охрид за престолнина на Бугарија. Сето тоа покажува дека Самуил и покрај тоа што ја имал целата власт во државата уште во 971 г. /во неговите раце била армијата/ со целото поведение саќал да покаже дека се придржува кон бугарските закони и е добросовесен бугарски државен службеник. Затоа се објавил за цар на Бугарија дури во 997 г., кога бугарските закони го дозволувале таквиот акт - старата династија немала веќе ниту еден машки наследник.
Me|utoa gospodin Dimitrov tuka ili gre{i ili la`e. Istoriskite izvori navistina potvrduvaat deka sinovite na bugarskiot Car Petar- Roman I Boris II bile odneseni vo zarobeni{tvo vo Carigrad. Me|utoa, komitopulite, sinovite na knezot Nikola ja iskoristile smrtta na bugarskiot Car Boris, pa po~nale vostanie protiv bugarite. Vizantija ispla{ena od uspehot na makedonskite komitopuli I nivnite golemi osvoenite teritorii od Bugarija, gi osloboduva 970 g. bugarskite prestolonaslednici Roman I Boris II od zato~eni{tvo I gi pra}a da ja branat bugarskata teritorija (Skylitzes.255.73-80). Ova go pi{uva najgolemiot biograf na Samuil, vizantiskiot istori~ar Skilica koj jasno ka`uva deka komitopulite I bugarite bile dve sprotistaveni strain koi vojuvale me|u sebe (Skyl.328f).
Jovan Geometres, koj bil mitropolit na Meletina vo vremeto na vostanijata na komitopulite, ima posvetena pesna na niv pod naslov “na komitopulite” vo koja ka`uva deka naselenieto vo nivnoto Carstvo e sostaveno od mizi, bugari, skiti I makedonci (d-r Stjepan Antoljak, "Srednovekovna Makedonija," Misla, Skopje, 1985, str. 242 / A.Leroy-Molinghen, Byzantion 42 [1972-73] 410f).
Од основањето на бугарската држава во 681 година, па се до нејзиното уништување во 972 година, таа го носи етничкото име на својот народ (Бугари и Бугарија). Но, од 972 година, на овој народ и на нивната земјата им е дадено ново, политичко, име кое исто така претрпува извесни промени. Византискиот писател Лав Ѓакон е првиот што сведочи за промената на името Бугари во името Мизи, а на нивната земја Бугарија во - Мизија. Во врска со превземениот поход на византискиот император Никофор Фока против Бугарите во 968 година, Лав Ѓакон за прв пат го употребил новото име за Бугарите. Тој пишува: "Кога Никифор стигнал пред падините на Стара Планина... тој ја разгледал земјата и скалестите предели, бидејќи, за да се изразиме поетски, во земјата на Мизите, само зла извирале... и за да не ја предаде (својата војска, з.м.) на Мизите да ја исколат..." тој го прекинал походот. (ГИБИ, 5. том, стр. 247).

Во врска со навлегувањето на Русите во Бугарија во 968 и 969 година и разбивањето на бугарската војска, Лав Ѓакон пишува за смртта на бугарскиот цар Петар, па вели: "Велат дека тогаш водачот на Мизите Петар... соочен со неочекуваната несреќа, добил апопклептичен удар и недолго потоа го напуштил овој свет" (Исто, стр. 248-249).

Од овие цитати гледаме дека уште пред уништувањето на бугарската држава, на Бугарите им било дадено ново, политичко, име, па нивниот последен реален цар кој 42 години владеел со Бугарите од "цар на Бугарите" наеднаш се престорил во "цар на Мизите".

Шест децении по Лав Ѓакон, Георги Кедрин, соопштувајќи за навлегувањето од север на Печенезите (кои биле сродни со Турко-Бугарите) во 1032 година, исто така го користи политичкото (а не етничкото) име на остатоците од Аспаруховите Бугари, кои останале во нивната земја. Тој пишува: "...Печенезите го преминале Истар и ја опустошиле Мизија" (исто, стр. 299). За повторните напади на Печенезите, Кедрин повторно го користи политичкото име на оваа земја, па вели: "Печенезите повторно ги нападнаа Мизија, Тракија и Македонија" (исто, стр. 200).

Друг византиски писател - Скилица Кедрин (11 век) исто така пишува за Мизи и за Мизија, а не за Бугари и за Бугарија (ГИБИ, том 6., стр. 293-294).


Vo 10-ot vek so pogrdnoto ime vulgari Vizantija po~nala da gi narekuva site koi govorat slovenski t.e. slovenskite narodi srbi, bosanci, sekako I makedoncite (Стилпон Курјакидис кој во книгата „Северните етнолошки граници на хеленизмот" стр. 39). Velam pogrdno ime vulgari (vulgaros) bidejki srednovekovniot romejsko-gr~ki termin vulgar ozna~uval prostak, neciviliziran ~ovek. Najverojatno toj termin e zemen od latinskiot zbor vulgar, bidejki vizantijcite ~esto koristele latinski termini kako na primer “reks” za kral. I vo srednovekovna Ungarija, terminot vulgar ozna~uval najdolna klasa vo op{testvoto, a samata Ungarija bila podelena na tri stale`i: grofovi, ricari, a najdolniot stale` se vulgarite (HUNGARIAN PREHISTORY FROM THE BEGINNINGS TO KING ST. STEPHEN (1038), Encyclopaedia Humana Hungarica 01., Andrea Farka ). I samiot Krste P. Misirkov vo “Za makedoncite raboti” ka`uva : “za grcite se slovensko be{e grubo, bugarcko; bugari zna~at lu|e neobrazuani, varvari, koi se grani~at so zveroi”. I vo moderniot gr~ki jazik, vulgar pokraj ozna~uvawe na nacionalnosta na lu|eto koi sebesi se narekuvaat bugari, u{te zna~I I prostak (vidi “Re~nik na sovremeniot gr~ki jazik”, G, Babiniotis, Atina 1998 g.).
I srbite bile nare~eni vulgari. Laonik Halkondil veli “Tribalite (srednovekovno arhai~no ime za srbi t.e. ra{kani) sega (sredniot vek) se nareluvaat vulgari” (Laonicus Chalcondyles), P.G., т. 159, Op. cit., кол. 26). Duri terminot bugar (gr~ki napi{ano vulgar) stanal sinonim za sloven vo gr~kiot jazik. Sprskiot akademik Petar Draga{evi} kon krajot na 19-ot vek bil vo Grcija pri {to veli grcite go narekuvale bugar, iako im objasnil deka e srbin od Srbija, pa zaklu~uva deka grcite site sloveni gi narekuvaat bugari (Petar Draga{evi}, Makedonski Sloveni, 1890 g., Beograd). Za vreme na gr~koto nacional-osloboditelno vostanie 1821-1829g. se peela edna pesna za premavnuvawe na razli~nostite na narodite koi ja naseluvale dene{na Grcija I obrazuvawe gr~ka nacija koja glasi: “albanci, vlasi, bugari, lu|e koi govorite na drugi jazici pridru`ete se. I site prigotvete se da stanete grci” ( 1. Victoria Clark, Why Angels Fall. A journey through Orthodox Europe from Byzantium to Kosovo Macmillan: London, 2000 ISBN: 0 333 75185 X; 2. FATHER GREGORY TILLETT, The British Orthodox Church.) Vostanieto vo Grcija 1821-1829 g. ja zafatilo dene{na ju`na Grcija t.e. Peloponez, kade {to nikoga{ nitu se naselile bugari, nitu nekoi bugari go okupurale toj del na Grcija, pa mnogu jasno se gleda deka pod bugari grcite podrazbiraat sloveni. Vo dene{na ju`na Grcija vo 7-ot vek se naselile slovenskite plemiwa Milingi I Ezerci.
I mnogu latinski hroni~ari go imaat zemeno po gre{ka terminot bugar kako sinonim za sloven. Marin Barleti (Skadar 1450 - Rim 1512/13), katoli~ki sve{tenik od Skadar koj `iveel vo vremeto na Skenderbeg i ja napi{al volumenoznata poznata “Istorija za `ivotot i delata na Skenderbeg, Princot Epirski”, “Historia de vita et gestis Scanderbegi Epirotarum principis”; vo 13-ta kniga pod naslov “Vita et res praeclare gestae Christi Athletae Georgii Castrioti Epirotarum principis, qui propter heroicam virtutem suam a Turcis Scander beg, id est Alexander Magnus cognominatus est libris XIII” dava popodrobni informacii za Georgi- vtoriot Aleksandar Makedonski i negovata vojska, za koja Marleti veli deka e sostavena od izbrani debrani, koi se voedno i makedonci: “Scanderbegus... vias patentes inter manipulos antesignario Dibranis suis et Macedonicis explevit (ea levis armatura erat)".
Me|utoa, Marin Barleti vo istoto delo za lu|eto severno od Makedonija, za tribalite (srbite) veli deka se bugari “Bulgari sive Tribali habitant” t.e. bugarite gi naseluvaat Tribalite (Srbija). I samiot Pasij Hilendarski vo svojata istorija veli deka terminot bugar grcite go upotrebuvaat za sloveni, a jazikot koj site op{to go narekuvaat slovenski od grcite e nare~en bugarski (prosta~ki)
(IZVOR: СЛАВјаНОБ'ЛГАРСКА ИСТОРИја, ПАИСИј ХИЛЕНДАРСКИ, ЗА СЛАВјаНСКИТЕ УЧИТЕЛИ).

Zatoa I vo pove}eto hroniki od srednovekovnite hroni~ari, Car Samuil e nare~en “car na vulgarite”, a negovite podanici “vulgari”. Me|utoa, toj termin ne ozna~uval bugari, tuku sloveni, a kako {to gledame pred toa vizantiskite istori~ari po~nale bugarite da gi narekuvaat mizi so cel da gi odvojat ovie dva razli~ni etnikuma. I nikade ne e prika`an Car Samuil kako “bugarski Car”, tuku kako car na vulgarite t.e. slovenite. Vo hronikite na Mihail Psel za vostanieto na Petar Deljan koe prvo po~nalo vo dene{na Severna Srbija ka`uva “toa pleme na vulgarite vostana”, a potoa prodol`ilo vo “zemjata na vulgarite od Belgrad, preku Ni{ pa se do Skopje” odnosno cela dene{na Srbija. Spored tolkuvawata na dene{nata bugarska istorija, I srbite se bugari. I vo Otomanskata Imperija, terminot bugar se koristel za site slovenski narodi vo ovaa imperija (Friedman 1975:84), za podocna vo 19 vek da ozna~uva I prosta raja, selani bez nikakvo etni~ko zna~ewe(Wilkinson 1951:149).

I samite bugarski istori~ari mnogu dobro se zapoznati so srednovekovniot naziv “vulgari”, pa za da se doka`e virtuelnoto bugarstvo na Car Samoil se fabrikuvaat kameni plo~i so natpisi kako “Car Samoil samodr`ec bugarski od rod bugarski”..od strana na bugarskite {ovinisti. Najdeni se takvi plo~I vo Bitola, Voden, a sega slu{am I mnogu drugi niz pirinska Makedonija koi se ~ist falsifikat, a za plo~ata koja ja ima g-n Dimitrov od Voden I samiot po ispituvaweto na istata potvrdi deka e falsifikat napravena od bugarski nacionalromanti~ari i zakopana vo Voden kon krajot na 19-ot vek. Po ova, gospodinot Dimitrov be{e `estoko napadnat od {ovinisti~kite bugarski grugovi, pa sega “najde” nekoja nova kamena plo~a I toa ba{ vo seloto Samoilovo, Pirinsko! Tuka }e go nametnam logi~nosto pra{awe: da bil Car Samoil bugarin I bugarskata istorija da e sigurna so faktot deka Samoilovoto Carstvo bilo Bugarsko, zo{to potrebata bugarskite {ovinisti da falsifikuvaat natpisi koi bi doka`aele bugar{tina na Car Samoil?

Najgolemiot vizantolog na site vremiwa, G. Ostrogorski I samiot tvrdi deka vulgar bil termin koj se odnesuval na site sloveni, a za samoilovoto carstvo deka e citiram MO]NA MAKEDONSKA IMPERIJA [Ostrogorsky, G. Histoire de l'etat Byzantin. Paris, 1967, с.333]. Da se tvrdi deka `itelite na Samuilovoto Carstvo se bugari e ~ist absurd. Pa centarot na Samoilovata Imperija e Ohrid, gradot na pismenosta I kulturata, kade {to se napi{ani mnogu srednovekovni dela od samite makedonci I makedonskite svetci Sv Naum I Sv Kliment; vo site niv makedoncite nikoga{ ne se narekuvaat sebesi bugari; da ima{e barem edno pi{anie od srednovekovnite makedonci deka se smetale sebe si za bugari, ajde nekako I da gi svatime na{ite isto~ni sosedi, no vakvite tvrdewa bez nikakva nau~na potkrepa se ~ist diletantizam. Edno e koga starite vizantiski hroni~ari govorat za grupata sloveni (vulgari), a sosema drugo e koga govorat za nacionalnata pripadnost makedonci, bugari, varjazi itn. Skilica, ~ii informacii za Car Samoil se mnogu citirani od bugarskite istori~ari ka`uva deka vizantiskiot imperator Roman Diogen (koj go izgradil Manastirot Sv Prohor P~iwski vo 11 vek) sobral vojski grupirani po etnikumi i toa od porobeni nacii, a ne romei (grkofoni) kako (citat) “makedonci, bugari, uzi, franki, varjazi (t.e. vikinzi koi kako pirati go dr`ele nekolku godini Carigrad pod opsada, za potoa da se naselat vo Vizantija) I drugi plemiwa” (Skylitzes, s. 822-823). Drug document koj go imame za makedoncite po uni{tuvaweto na Samoilovoto Carstvo se istoriite na Bari- prestolninata na Vizantija vo Italija. Interesno e {to vo site Hroniki na Bari od 11-ot vek : Annales Barenses, Annales Lupi Protospatharii i Anonymi barensis chronicon makedoncite se spomnuvaat kako NACIJA. Anno 1027. Despotus Nicus in Italiam descendit cum ingentibus copiis Russorum, Wandalorum, Turcarum, Bulgarorum, Brunchorum, Polonorum, Macedonum, aliarumque nationum, ad Siciliam capiendam.
Makedoncite se spomnati I vo godinata 1041 (Annales Barenses anonymi ab 605-1043, Anno MXLI) kako nesre}nite makedonci. Grcite pove}e pati se spomnati kako “graeci” vo hronikite za Bari, {to ima jasna nacionalna distinkcija me|u makedonci I grci, pa sigurni deka ne se raboti za geografski makedonci!

Albancite za prv pat vo istorijata kako narod se spomnati od vizantiskata princeza I prvata `ena istori~ar Ana Komnena vo 11 vek vo nejzinata istorija Aleksiada. Bidejki vo toa vreme mnogu ~esto hroni~arite I istori~arite gi me{ale teritorijalnite I etni~kite poimi, mnogu te{ko e da se opredeli koga istite mislat na teritorijalna, a koga na nacionalna pripadnost. Me|utoa, ima eden pasus od “Aleksiada” vo koja istori~arite se sigurni deka Ana Komnena govori za nacionalna pripadnost na “garnizoite makedonci I albanci koi go branat Dra~ od opsadata na normanite 1081/2 g. (Ana Komnena, “Aleksiada”, kniga br. I, naslov: “Vojna so Normanite” Alexias, l. i. p. 37) oti Albanija kako teritorija ne bila poznata vo toa vreme, pa Ana Komnena ni ja prezentira nacionalnata pripadnost na branitelite na Dra~; da potsetam deka Dra~ be{e poslednoto upori{te na Samuilovata vojska koe posledno padna pod vizantiska okupacija.

Ponatamu g-n Dimitrov veli “Многу се документите кои покажуваат дека државата управувана од Самуил е Бугарија”. Gospodinot Dimitrov zaedno so celata bugarska istorijografija povtorno gre{I tuka. Vizantija so cel da gi uni{ti nacionalnite specifi~nosti na posebnite narodi koi ja naseluvale Vizantija, imiwata na nivnite dr`avi gi menuva I zamenuva so imiwa na teritorii na sosedni narodi; se so cel da se premavnat etni~kite posebnosti na “romeite”. Po propasta na makedonskata imperija, Vizantija na teritoriite koja gi zafa}ala Samuilovata dr`ava gi narekuva tema Vulgarija, vo koja pripa|ale delovi od Makedonija, najgolem del od Srbija so dene{na Vojvodina do Srem. Istoto Vizantija go pravi I so bugarskata teritorija koja vo isto vreme ja narekuva Parastrion I ja oddeluva od temata Vulgarija poradi razli~nite etnikumi vo ovie dve temi. Deka ova navistina e taka, ni ka`uva biografot na Samuil, vizantiecot Kedrin koj veli deka Ohrid e glavniot grad na temata Bugarija, no ne bil glaven grad na dr`avata Bugarija, pravata vistinskata Bugarija (Kedrinos II 462,468.1,652).Mnogu jasno e objasneto deka Samuilovata dr`ava ne bila Bugarska nitu samiot Car Samuil se smetal za bugarski Car. Jovan Zonara koj tvorel samo nekolku godini po propasta na Samoilovoto Carstvo isto taka objasnuva deka Sklavinija po~nale (Vizantijcite) da ja narekuvaat tema Vulgarija (ГИБИ, т. 7.стр. 17). Византискиот полководец Никифор Вриениј, како управник на Драч, учествувал во задушувањето на востанието на Ѓорѓи Војтех во 1072 година. Во своите Спомени, иако го користи политичкото име на земјата (Бугарија), морал да дообјасни каков народ живеел овде, па вели: "Бидејќи Печенезите вршеле препади во Тракија и во Македонија (источна, з.м.), племето на Словените ја отрфлило византиската власт и ја пустошело и ограбувало Бугарија. Биле разграбени Ниш и Скопје... (исто, стр. 115).
По востанието на Ѓорѓи Војтех, Никифор Вриениј бил назначен за управник на цела Македонија. Целта на ова назначување била, како што признава самиот Вриениј, "...преку него да се смири засилениот словенски народ" (Исто, стр. 116)
Венецијанскиот дипломат Јован Ѓакон, во најстарата Венецијанска хроника (која го опфаќала времето од 980 - 1008 год., т.е. од времето на цар Арон и на брат му Самуил), во описот за решението на венецијанскиот дож Петар Урс (980-1009) да го испрати на заточение својот син во Византија, го соопштува следното:"По извесно време Јован, кој бил на заточение во Зара (Стара Загора, з.м.) избегал најпрво во Славинија, а потоа отишол во Италија." (ЛИБИ, 7. 2. стр. 348). И одовде се гледа дека Јован Ѓакон ја нарекол новата македонска држава, т.е. Самуиловото царство, со името Славинија! Citati od Paraos..
Vo 1965 g. gr~kiot arheolog prof. Nikolos Mucopulos vo crkvata Sv Ahil na ostrovot Golem Grad vo prespanskoto ezero go prona{ol grobot na Car Samoil. Kako {to objasnuva gr~kiot u~en, teloto na slavniot car bilo zavitkano vo skapocena purpurna obleka (Standard News, Sofia, 03.09.2001, naslov Счупена р'ка доказва, че гроб'т е на б'лгарскија монарх), a purpurnata obleka bila karakteristi~na za anti~kite makedonski kralevi koja bila oficijalna makedonska nosija. Vo izjavata za bugarskiot Standard News, Mucopulos ja potvrduva tvrdewata na ruski u~eni od krajot na 19 vek deka vo katedralata Sv Ahil ima zapis “Toa se tronovite na Patrijarhot German, na Mitropolitite na Skopje, Velbu`d, Serdika, Vereja….” (Standard News, Sofia, 03.09.2001, naslov В ц'рквата има спис'к на епископствата).
Po logika na grobot na Car Samuil mora da ima I natpis ~ij car e, a voedno mora da ima napisi so toa na ~ija crkva e patrijarh Patrijarhot German. Kako {to gledame, bugarite I grcite sosema zanemuvaat pred ova, bidej}I najverojatno vo katedralata ima napisi {to ne vleguvaat vo kalapot na bugarskata I gr~kata oficijalna istorija. Da ima{e barem ne{to spomnato bugarsko vo natpisite na Sv Ahil, do sega celiot svet }e znae{e za toa. No, vistinata e sosema poinakva. Apsolutno sekoj Patrijarh do titualata Patrijarh go stava imeto na svojata Patrijar{ija, pa imame Patrijarh Srpski, Patrijarh Bugarski, Patrijarh Aleksandriski itn. Vo natpisot koj go sodr`el imeto na Patrijarhot German, mora da stoi I na ~ija crkva e patrijarh Patrijarhot German. Va`no sme sigurni deka ne se raboti za bugarska ili slovenska crkva, pri {to dokolku navistina bilo taka grcite so radost bi go iznele pred svetskata javnost. Kako {to gledame, Patrijarhot German bil Patrijarh na nekoja crkva koja ne odgovara na oficijalna grcija, pa ni imeto ne I go spomnuvaat.
Oficijalna Sofija tvrdi deka “Во Охрид а не на друго место оди по времето на Самуил од окупираниот од византијците Преслав, бугарскиот патриарх и Охрид за долго време станува центар на бугарската патриархија”. Navistina ne mi e jasno kako mo`at da tvrdat vakvo ne{to bugarite koga vo 1994 g. na Silistra, pokraj Dunav, tokmu onamu kade {to be{e sedi{teto na Bugarskata Patrijar{ija na turko-bugarite e pronajden grobot na Patrijarhot Bugarski Damjan, za koj bugarskata istorija tvrdi deka se zaselil vo Ohrid I tamu ja prenel Bugarskata Patrijar{ija. Ete gospodine Dimitrov, Patrijarhot Bugarski Damjan ne se premestil vo Ohrid tuku zasekoga{ si ostanal pokraj Dunav kade {to e I pogreban (Standard News, Sofia, 21.0982001, naslov Археолози отвориха гроба на патриарх Дамјан, razgovor so arh. Doc. Stefka Angelova). Da bil navistina Damjan zaselen vo Ohrid, }e go najdevme pogreban vo nekoja od ohridskite crkvi, pokraj makedonskite svetci, a ne na Silistra kade {to nemalo nikakva crkovna tradicija, a u{te pomalku na dale~ina od 1000 km, {to vo 21 vek e te{ko da se pominat so najsovremeni prevozni sredstva, a ne vo sredniot vek so kowi I magariwa. Sekako, ne bilo vozmo`no vo sredniot vek da se transportira telo na rastojanie od 1000 km bidejki za toa bi bilo potrebno vreme od nekolku sedmici, za koe vreme trupot bi se raspadnal.

Spored zapisot vo crkvata Sv Ahil kade {to e pogreban makedonskiot vladetel Samuil, sigurni sme deka makedoncite imale svoj Patrijarh German, podocna nasleden od Filip. Paralelno so makedonskiot Patrijarh German na Silistra postoi bugarski Patrijarh Gligorij so sedi{te vo Preslav (Ц'рковен Вестник, Издание на Б'лгарската Праvославна Ц'рква, Година 103, број 9 и 10, Софија, 1-30 мај 2003, naslov “Б'лгарските патриарси през Средновековието” Александра КАРАМИХАЛЕВА ). Patrijarhot Gligorij po~inal 1012 g. I e proglasen za svetec od strana na Bugarskata Pravoslavna Crkva, pa se slavi sekoja godina na 8-mi Januari (vidi pravoslaven kalendar na Б'лгарската Праvославна Ц'рква). Sosema izvesno e deka Car Samoil bugarskata Patrijar{ija ja ukinal davajki I nov degradira~ki status na nivo na bugarska mitropolija I ja podredil pod Makedonskata Ohridska Crkva, a Patrijarhot Gligorij bil degradiran vo “Mitropolit na Bugarija” (vidi pravoslaven kalendar na Б'лгарската Праvославна Ц'рква). Za Car Samoil nekoga{na Bugarija bila samo osvoena provincija koja imala svoj Mitropolit, a {tom ima titula Mitropolit Na Bugarija, Ohridskata Patrijar{ija sigurno ne bila bugarska Patrijar{ija, bidejki dokolku bi bila bugarska ne bi postoel Mitropolit na Bugarija. Bugarskata Pravoslavna Crkva vodena od svoite {ovinisti~ki celi po odnos na ova pra{awe e samata na sebe kontradiktorna so tvrdewata deka Patrijarsite German I Gligorij se bugarski {to e ~ista glupost od samiot fakt {to ne e mo`no vo isto vreme da postojat dva bugarski Patrijarsi; od druga strana pak, vo bugarskiot pravoslaven kalendar objaven od BPC Sv Gligorij e predstaven kako “Mitropolit na Bugarija”. Kako I da e, treba da se dumaat bugarskite {ovinisti~ki istori~ari kako e mo`no edna ista dr`va da ima dva patrijarsi I dve nezavisni crkvi, paralelno, istovremeno. Op{topoznato e deka isto~noto hristijanstvo ima nacionalni crkvi I vo edna dr`ava mo`e da opstojuva samo edna aftokefalna crkva. Kako {to gledame od samite bugarski izvori, istovremeno vo Samoilovoto Carstvo postojat makedonskata crkva so centar vo Ohrid I bugarska crkva so sedi{te vo Preslav ~ie postoewe za vreme na Samuilovoto Carstvo e diskutabilno, bidejki Patrijarhot Gligorij podocna e predstaven kako Mitropolit na Bugarija t.e. bugarskata crkva Car Samoil ja ukinal. Nepobiten dokaz za toa e {to bugarskite eparhii bile podeleni me|u Ohridskata I Carigradskata Patrijar{ija. So ova samo se doka`uva deka Samuilovoto Carstvo voop{to ne bilo bugarsko, bidejki si imalo I svoja posebna aftokefalna crkovna uprava, sosema razli~na I nezavisna od tatarskiot Preslav.

Za vreme na vtoroto bugarsko Carstvo, bugarskiot Car Kalojan gi odzema eparhiite vo Bugarija koi bile pod jurizdikcija na Ohridskata I Carigradsta Patrijar{ija I so pomo{ na papata Inokentij III na 7-mi Noemvri 1197 g. proglasuva Bugarska Nezavisna Crkva, a sve{tenikot Vasilij e proglasen za “Patrijarh na cela Bugarija” (Ц'рковен Вестник, Издание на Б'лгарската Праvославна Ц'рква, Година 103, број 9 и 10, Софија, 1-30 мај 2003, naslov “Б'лгарските патриарси през Средновековието” Александра КАРАМИХАЛЕВА ). Kako Vi se ~ini dragi bugarski istori~ri ovoj fakt potvrden od samata bugarskata istorija deka Bugarskiot Car Kalojan odzel eparhii na Ohridskata Arhiepiskopija, za da sozdade svoja bugarska crkva za citiran “cela Bugarija”. Dokolku navistina Ohridskata Arhiepiskopija bila bugarska, nemalo potreba da se sozdava nova aftokefalna bugarska crkva, oti kako {to ka`av porano edna nacija mo`e da ima samo edna aftokefalna crkva. A celata istorija ni ka`uva deka Makedonskata I Bugarskata Crkva sekoga{ bile dve razli~ni aftokefalni crkvi.

Kakvi se tie {pekulacii za nekakva bugarska crkva I bugari vo Ohrid? Kako {to ve}e nekolku pati napomenac, Ohrid e centar na slovenskata pismenost I kultura, pa da ima{e bugari vo Ohrid }e najdevme pi{ani dokumenti ili pak napisi po crkvite; naprotiv, NE POSTOI APSOLUTNO NITU EDEN SREDNOVEKOVEN DOKUMENT VO KOJ NEKOJ MAKEDONEC SE DEKLARIRA KAKO BUGARIN. Kardinalot J. Patra vo 1891 g. ima obajveno 155 dokumenti od Ohridskata Arhiepiskopija od vremeto na Arhiepiskopot Dimitrija Homatijan (1216-1235 g.) koi ka`uvaat deka mnozinskoto naselenie na Makedonija bile MAKEDONCI (J. Pitra, Analacta sacra et classica specilegio Solesmensi parta, t. VI Juris ecclesiastici graecorum selecta paralipomena. Parissis et Romae 1891, col. 315.). A {to se odnesuva na bugarskite tvrdewa deka Ohridskata Arhiepiskopija bila oficijalna crkva na “cela Bugarija” sekoj ~ovek so prose~na intelegencija bi znael deka ne e mo`no dve razli~ni crkvi da bidat odgovorni za cela Bugarija.

Ohridskiot Arhiepiskop sebesi se tituliral kako Patrijarh na Justinija Prima od Ohrid I site delovi na Makedonija; Justinija Prima ne bilo anti~ko ime po gre{ka dadeno na Ohrid, tuku Justinijana Prima e prvata aftokefalna crkva na Balkanot, sozdadena vo 6-ot vek od Imperatorot Justinijan II, rodum od Skopje so dioceza na “Gorna Makedonija” ~ija nasledni~ka e Ohridskata Arhiepiskopija. Crkovnite velikodostojnici od drugite crkvi, vklu~uvajki gi I papite Makedonskite Arhiepiskopi gi oslovuvale so Patrijarsi na Justinijana Prima od Ohrid, so nivnite podredeni Mitropoliti vo Bugarija, Srbija, Albania I DRUGITE DELOVI NA MAKEDONIJA (A. Theiner, Vetera monumenta Slavorum II, (Zagrebiae 1875), p. 123). Spored oslovuvaweto, Bugarija bila del od Makedonija, a ne obratno. Ohridskata Arhiepiskopija bila makedonska, ne bugarska ili srpska.
No ne bil samo Samoil Makedonski Vladetel.

 

[katia]

NE POSTOI APSOLUTNO NITU EDEN SREDNOVEKOVEN DOKUMENT VO KOJ NEKOJ MAKEDONEC SE DEKLARIRA KAKO BUGARIN.

Постојат многу такви документи - указите на Василиј II например - това са официални државни византијски документи.
Постои и Битолски надпис - царот е "родум бл'гарин". Никакви сомненија относно неговата етничка принадлежност.

Нема да се изненадам аку некој тука напише дека Битолскиот надпис е праен по време на бугарската "окупација ". Бугарите ја закопали плочата и за по-сигурно построили врз неја турска джамија, да се зачува по-добре демек овој доказ за бугарштината во Македонија.
Та по југословенско време, като бутнали джамијата, нашли и овој "безсрамен бугарски фалшификат". И като е фалшификат, рекли по-добре да го кријат, вместо да направат за смев бугарските фалшификатори

Така ли е, Нитков ?

 

[humanoid]

NE POSTOI APSOLUTNO NITU EDEN SREDNOVEKOVEN DOKUMENT VO KOJ NEKOJ MAKEDONEC SE DEKLARIRA KAKO BUGARIN.

Постојат многу такви документи - указите на Василиј II например - това са официални државни византијски документи.
Постои и Битолски надпис - царот е "родум бл'гарин". Никакви сомненија относно неговата етничка принадлежност.

Нема да се изненадам аку некој тука напише дека Битолскиот надпис е праен по време на бугарската "окупација ". Бугарите ја закопали плочата и за по-сигурно построили врз неја турска джамија, да се зачува по-добре демек овој доказ за бугарштината во Македонија.
Та по југословенско време, като бутнали джамијата, нашли и овој "безсрамен бугарски фалшификат". И като е фалшификат, рекли по-добре да го кријат, вместо да направат за смев бугарските фалшификатори

Така ли е, Нитков ?

Така е бе Катја!!! :lol: :lol:
Вие сте надалеку познати по оригиналите и нефалсификувањето :lol:
Да знаеш само колу „оригинали“ нацртавте, направивте и оставивте во Македонија и колку „фалсификати“ однесовте од овде.... :lol:

 

[nitkov]

Tако значи, само ти тај дио поста смета, са осталим се слажеш? :lol:

Oпет понављам, ти документи-укази на васил се односе на vulgare, значи просте и нецивилизиране људе, а не на бугаре по националној припадности.

A што се битолског натписа тиче, наравно да је фалсификат, исто као и воденски што је сам божидар димитров потврдио.

И још једном: НЕ ПОСТОЈИ НИ ЈЕДАН СРЕДЊОВИЈЕКОВНИ ДОКУМЕНТ У КОЈЕМ СЕ МАКЕДОНЦИ ДЕКЛАРИРАЈУ КАО БУГАРИ!

A ти ако мислиш да нисам у праву, дај да видимо, нађи нешто...

 

[katia]

Смешен си Нитков, Василиј II и неговите предходници не знајали од каква националност са неговите северни соседи. Во грциот јазик постои дума и за Бугарин /како народ/, и за варварин. А достоверността на Битолскиот надпис е потрвдена од македонски археолози. Пишала сам на друго место тука и за Битолскиот, и за Воденскиот надпис, нема да го пишам пак. Негира твојата версија, ништу повече и затова го објавуваш за фалсификат

Простата вистина е дека немаме никакви средновековни сведенија /ни современни, ни по-касни/ за некакви си македонци, македонска државност и слични, имаме само за Бугари и бугарска джравност

Во кој средновековен документ некој се декларира како "македонец" ?

Орхиската архиепископија, дури да се приеме за приемник на Преславската патриаршија, не е имала неизиниот статут и секогаш црковниот глава е требало да биде Грк. Таква црква не е била потребна при независна бугарска држава, а само под византијска власт.
Това со ништо не негира бугарскиот характер на држата на Самуил и уште по-малко не може да служи како доказ за некаква македонска црква или држава по това време.

 

[nitkov]

Простата вистина е дека немаме никакви средновековни сведенија /ни современни, ни по-касни/ за некакви си македонци, македонска државност и слични, имаме само за Бугари и бугарска джравност
Во кој средновековен документ некој се декларира како "македонец" ?

904

From On the Capture of Salonika by John Cametinae: "...I introduce you to the same, the great and the first city of the Macedonians..." J.K. Begunov, Kozma Prezviter v slavjanskih literaturah, Sofia 1976, p. 297

First half of 10th C.

From On the Themes by Constantine Porphyrogenitus: "... So from a kingdom Macedonia turned into a province and now it has reached the position of a theme and strategy." C. Porfirogenito, De thematibus, Citta del Vaticano, 1952.

986

From the History of Leo the Deacon: "...since they robbed the region of the Macedonians mercilessly, destroying all adults.". Leonis Diaconi Historiae, Paris 1864, p. 311.

1041

From the Annals of Bari: "...he had already written to Sicily from where the unfortunate Macedonians, Paulicians and Calbrians arrived." G.H. Pertz, Annales Barenses, Monumenta Germaniae historica, Scriptores V, p.53.

1064

From the Chronicle of John Zonaras: "The Uzians...invaded Macedonia and plundered it, and reached Hellada". Ioannis Zonorae Epitomae historiarum, Vol. VIII, Ed. Th. Buttner-Wobst, Bonnae 1897, p.678.

1072-1073

From the History of Necephorus Vryenius: "...for the Scythians were carrying out sudden attacks in Thrace and Macedonia." Nicephori Bryenii commentarii, Ed. A. Meicke, Bonnae 1836, p.100, 102.

1083-1085

From De expeditione Yerosolymitana by Radulfo Cadonis: "...Beomund Guiscard sailed across the Adriatic and occupied Macedonia." Tancredi in expeditione Yerosolymitana ....Paris, 1854, p.499.

c. 1106

From the letter of Theophylactes of Ohrid to Gregorius Camaterus: "...do not retain such a man in the narrow regions of our Macedonia...". Theophylacti, col. 496, B-C.

Beginning of 12th C.

From the Byzantine satire Timarion: "The day of Saint Demetrius in (Salonika) is as great a festival as the Panathinei in Athens or Panionii in Miletus; it is a grand Macedonian celebration in which not only the Macedonian people gather, but people of all sorts and from all directions: Greeks from different regions of Hellada, the Mizian tribes...". Vizantiiski Vremenik, Moscow VI 1953, p. 367.

1185

"Woe, woe, the city of Salonika is captured, I say, the metropolis of the Macedonians." Ephraimi Chronologici caesares; Ed. J.P. Migne - PG 143 , Paris 1891, p.198.

Beginning of 13th C.

From the synod records of the Ohrid Archibishopric: "Ioannis Ierakar by birth Macedonian". J. Pitra, Analacta sacra et classica specilegio Solesmensi parta, t. VI Juris ecclesiastici graecorum selecta paralipomena. Parissis et Romae 1891, col. 315.

1246

Ser was one a large city, but the Bulgarian Ivan had demolished when besieging it and other Macedonian cities. Georgii Acropolitae Opera, Recensuit A. Haisenberg vol. I, Lipsiae 1903, p.74-75, 77

1282-1321

...that king's alliance is certain and unanswering, just as long as he can settle near to Macedonia. While he was spending his time on these (matters), the protostrator Theodore Sinadinus, once freed from the West, arrived in Byzantium. He governed Prilep, the neighbouring regions and the lower Macedonian towns. Ioan Cantacuzeni Historiarum libri IV, Ed. J.P.Migne - PG Paris 1866, p.94

1326

...I beleive you know that Strimon...is the largest of all those that biscet Thrace and Macedonia... Nicephore Gregoras, Correspondence. Paris 1927, p.30-50.

Middle 14th C.

...Stefan became king of the Tribals. After he had set off from the region of the Ionian Sea, he razed Epidamnus to the ground, went into Macedonia and made Skopje the capital... The king left the city of Skopje, taking with him men experienced in battle and a strong army and subordinated to his rule the places in the vicinity of Kastoria. Then having moved camp, he subjugated all of Macedonia, except for Terma... Laonici Chalcocondiae Historiarum. Ed. J. P. Migne - PG t.CLIX (Paris, 1866) col. 36, B-37, C.

1349

(Code of) the honorable and Christ-loving Macedonian Tsar Stefan, Serbian, Bulgarian, Hungarian, Dalmation, Arbanasian, Hungarian Wallachian and indipendent ruler of many other regions and lands... Lj. Stojanovic, Stari srpski zapisi i natpisi. Knj. III, Beograd 1905, p. 41 (nbr.4949).

Middle of the 14th C.

A Slav inscription from the church of St. George at Upper Kozjak in which a man called Bratan signs himself as being from Macedonia. Z. Rosolkovska-Nikolovska, Crkvata Sv. Georgi vo Goren Kozjak vo svetlinata na novite ispituvanja - Zbornik "Kiril Solunski", Kn. I, Skopje, MANU 1970, p. 222.

 

[nikolai dimov]

Нитков, с тези изрезки ништо не доказваш. К'де се говори за друга епоха, к'де Македонија е спомената като географска местнот...
Никаде не видјах нешто ,което да ми разкаже за македонската д'ржавност през средновековието. К'де нјакој употребил думата Македонија за штјало и нештјало и веднага го ползваш за да докажеш македонска д'ржавност. Изкривјаваш смис'ла! Нека да разгледаме документите един по един. Избери си една изрезка и дај да разгледам п'лнија текст и източника.

 

[Misirkov]

Vizantijskata tema "Makedonija" zafakja i delovi od Makedonija (egejska). Vo nea ziveat nasila preseleni Makedonci, medju drugite. Od tamu poteknuva Vasil II Makedonski koj podocna stanuva Vizantiski imperator.

Vo temata Solun pak zievat mnozinstvo Makedonci -- vo koj vleguva gradot Solun i teritoriite na sever od nego -- zosto Solun, kako sto ne informiraat srednovekovnite istoricari i hronicari e "prviot metropolis na Makedoncite". Dva takvi izvori mozes da procitas od historyofmacedonia.org. Verojatno zatoa ti prechi?

Isto taka mnogu dobro se znae deka Samoilovoto Carstvo t.e. Sklavinija ne e bugarsko. Zatoa popadjaat tatarchetata kon taktika da se falsifikuvaat ploci deka samo edna licnost -- imeno Samoil -- bil bugarin i demek shodno se drugo e takvo. I pokraj toa sto se raboti za makedonska dinastija, denes istoriografijata zazema pozicija deka ne moze da odredi tocno sto bil Samoil etnicki. No dava ima 4 moznosti: Makedonec, Bugar, Ermenec ili Evrein.

Makedonija mnogu dobro se znae kade bila, a isto i Bugarija! Samo sto na nekoi ne im odgovara pa mesaat babi i zhabi so temite. Eve primer: srednjevekovniot hronicar Joanis Zonara ja narekuva Samoilovata drzava "SCLAVINIA - BULGARIA".

Znaeme deka terminot "Bugar" vizantijcite go upotrebuvaat da gi navredat pobedenite (zatoa i stvorile tema "Bugarija" na taa teritorija). No Zonara mora da objasni vo svojot Recnik ovoj termin ("Bulgaria") se odnesuva na Sklavinija, znaci na makedonskata drzava, a ne na aktuelnata Bugarija koj asite znaele kade e togas a i denes.

 

[Misirkov]

Samo da vidite kolku se zabludeni tatarchetata okolu nerazbiranjeto medju vizantijskata navreda "bugar" i etnonimot "Bugar" koi nikako ne se ednakvi.

Temata "Bulgaria" ja zafakja cela Albaniju (bez Drac), vtora Makedonija, Kosovo, Srbija i denesna zapadna Bugarija. Skopje je centarot na ovaa tema.

Zaradi ova, togasnite hronicari, patepisci, istoricari itd. gi narekuvaat narodite, rekite, gradovite, jezicite itn. vo ovaa tema „bugarski” -- sinonim za poniska kultura.

Taka na primer Belgrad e narecen „Bugarski bel grad”, podracjeto okolu Drac vo Albaniji -„Bugarija, rekata Morava - „Bugarska Morava”, Shumadija --„bugarska shuma” itd.

Deka ovakvo oznacuvanje nema vrska vo slucajov so pripadnicite na turko-Bugarite od Han Asparuh e ocigledno na site sem na denesnite neosoznaeni nacional-romanticari.


.

 

[krakra]

В доп'лнение за смехотворните тв'рденија на Мисирков за употребата на термина "б'лгарин" през средновековието :
От времето на Симеон, краја на 9 век политическото-д'ржавно име "б'лгарин" става и етническо - за славјански народ, в којто пра-б'лгарите вече са се претопили, и разбира се след приемането на зад'лжителната обшта христијанска религија и за двата етноса.
Последните сведенија за пра-б'лгари имаме от краја на 9 век и се отнасјат до бунта на 50 праб'лгарски рода срешту кнјаз Борис /и думите на кнјаза : и него, и жената, и децата, и целијат му род/

При Симеон, Пет'р, Борис II и Самуил има един славјански христијански народ - б'лгарски
При Самуил знаем за двама-трима болјари с праб'лгарски имена - Кракра Пернишки, Елемаг и толкова. И те са наричани б'лгари както и Самуловите болјари с'с славјански имена, които са много повече.
Знаем обаче и за кавхана Дометиан, титлата е праб'лгарска, а името не е нито славјанско, нито праб'лгарско. Това обаче говори за запазване на праб'лгарска административна уредба дори и по времето на Самуил

За никакви "македонци", нито славјани, нито антични не става дума в Самуиловата д'ржава.

 

[nitkov]

Нитков, мој омилен, ти ми даваш докази од пропагадниот сајт hystoryofmacedonia.org.

катја моме убаво,
historyofmacedonia.org није пропагандни сајт. доказ за то су извори које тај сајт користи. па тако тамо можеш наћи и античке изворе (демонстен, квинтус руфус, херодотус, страбо,плутарх, ариан...) и модерне изворе (borza, badian, green, american philological assosiation...), као и генетичка истраживања шпанског националног института за биотехнологију. такођер, можеш прочитати и критичке преиспитивање свих тврдњи, без чега озбиљан научни рад није могућ. ако ти мислиш да су сви ови писци и научници, од античких преко модерних до оних са шпанског националног института за биотехнологију, посветили свој научни опус у сврху ширења "фјром-ске пропаганде", то је, драга, твој проблем.

А тие македонци во Солун не можат да будат никакви други освен македонци од грчка националност

Beginning of 12th C.

From the Byzantine satire Timarion: "The day of Saint Demetrius in (Salonika) is as great a festival as the Panathinei in Athens or Panionii in Miletus; it is a grand Macedonian celebration in which not only the Macedonian people gather, but people of all sorts and from all directions: Greeks from different regions of Hellada, the Mizian tribes...". Vizantiiski Vremenik, Moscow VI 1953, p. 367.

ево овде имамо побројане грке, мизијска племена (бугари) и македонце. хајде моме убаво, реци ти мени, ко су онда "macedonian people"? :wink:

Сам се негираш с такви докази, а други немаш - официални држави докукенти или да кажеме надпис дека самиот цар се е изјаснил како "Македонец", та да е јасно и да нема зашто да се спори.
Каков "македонец" е Стефан Душан, он е крунисан во Македонија како србски цар

е ту сам те чекао :roll:

српски цар душан и јесте највећи доказ да је самуило био македонац и ништа друго осим македонац. он је имао титулу македонски цар и апсолутни владар српски, бугарски, влашки, мађарски..итд. у та времена, да би се неко прогласио царем, морао је узети круну бившег царства са те територије те је управо душан узео круну цара самуила и био проглашен македонским царем. ево погледај софијски и равначки препис душановог законика:

равначки препис

софијски препис

сви они починју са истим текстом :

закон вјерног цара душана, итд....наставља:

(закон) часног и христољубивог македонског цара стефана, српског, бугарског, мађарског, далматинског, арбанаског, влашког и независног владара других регија и земаља....

наравно да душан није био македонац, већ србин, из лозе немањића. међутим, да би се прогласио царем, морао је узети титулу македонски цар. на исти начин, самуило је морао узети титулу "бугарски цар", али он није био бугарин.

ако је самуило био бугарин, да ли је душан био македонац? :wink: