22 февруари 1999-тата година во Софија потпишан беше првиот договор меѓу Македонија и Бугарија. Според текстот на кој параф ставија тогашните премиери Љубчо Георгиевски и Иван Костов, прв пат од македонска страна се проблематизира македонскиот јазик. Владата тогаш предводена од Георгиевски сметаше беше на ставот дека постигнат бил голем успех, со што поранешниот премиер се фалеше и повеќе од деценија подоцна, во документарниот серијал за 20 годишната независност на Македонија.
-И сметам дека тука се направи една компромисна формулација, која гледам ден денеска максимално има пофалби, гледам во тие научни кругови дури се многу често цитира во разни докторски дисертации на решавање на проблеми и сметам дека тоа беше едно соломонско решение, кое денеска гледате на никој не му претставува проблем, велеше Георгиевски години по потпишувањето.
Големиот успех кој тогашниот премиер се обиде да го продаде, сепак ни ја донесе првата голема отстапка која Бугарија и ден денес си ја користи, иако тогаш не беше членка на Европската Унија. Во документот се потенцира дека договорот се потпишува на македонски јазик, но само според Уставот на Македонија, и бугарски според Уставот на Бугарија. На овој начин според многумина уште тогаш се удоволуваше на бугарските барања, бидејќи официјална Софија никогаш не го признавала македонскиот јазик, а официјално Скопје никогаш немало проблем со бугарскиот јазик.
-Потпишана во Софиjа на 22 февруари 1999 година, во два оригинални примерока, секоj од нив на официjалните jазици на двете земjи – бугарски jазик, согласно Уставот на Република Бугариjа и македонски jазик, согласно Уставот на Република Македониjа, при што двата текста имаат еднаква важност, пишува во Договорот.
Втората голема отстапка од македонска страна беше откажувањето од Македонците во Бугарија, чиј број не е воопшто мал, иако истиот тој Ѓоргиевски неколку години пред тоа додека се бореше за власт говореше дека мораме да се грижиме за правата на нашите Македонци во пиринскиот дел.