Фактот што единствено важно ви е само тоа некој да ве спаси покажува колку беда и патетика се крие во вашиот нарав. Овој и постовите како овој јасно посочуваат дека на вас не ви е битна вистината и знаењето, туку верувањето дека некој или нешто ќе ве спаси, а останатите кој ги е*бе.
Вие и на ѓаволот би му се поклониле, доколку сватите дека тој е оној што единствено може да ве "спаси".
Не е ни чудно што гордоста ја сметате за грев а духовната беда за доблест.
Тоа што е најиронично е фактот што сите ги сметаат сатанистите за себични само затоа што отворено признаваат дека живеат за да уживаат во животот, без никому да поднесуваат сметка. Сатанистот никогаш не би се понижил да се покорува безусловно некому или на нешто за да биде "спасен". Сатанистот кога сака, не го прави тоа затоа што некој му рекол дека така треба! Не го прави тоа за да добие награда за возврат.
