„Судбината на човекот” - Михаил Шолохов

[WildGirl]

Мала книга ама со добра порака и значење. Ја прочитав дек ми беше за лектира пред некое време, а денеска пак зш утре прам писмена, со самото читање идат неверојатна инспирација,а имат доста реченици шо стварно ме трогнаја. Шолохов воспевајќи ја хуманата човечка димензија и тогаш кога човекот го допират дури и дното на егзистенцијата ни го претставуват војникот Андреј Соколов. Преку судбината на обичниот човек од народот развива една тешка трагедија на човековиоте страдања за кој кај еден обичен чоек ќе покажат подоцна морални и човечки квалитети. Ко шо спомнав иако тука го допират дното на сопствената егзистенција сепак успеват да пронајдит начин и да се надминит себеси и чувството на омраза да го заменит со љубов. Иако е насликан теророт предизвикан од човечкиот поматен ум така шо се внесени доста физички и психички насилства кои се тешко поминливи за една разумна свест сепак љубовта ја дава како една единствена можност за спротиставување на самото зло произлезено од самиот чоек. Според мене книгава е мало ремек дело шо претставуват една одбрана на човекот и човечноста, неговата вредност и во добар дел ни ги доближвит моментите кои некогаш го разбранвеле целото човештво, а денес почвет и да се заборавет ...
Ако не ја имате прочитано, прочитајте ја и мала е и немат да зажалите то гарант.:smir:

 

[Fairytale]

Приказна со прекрасна порака. Секојдневното отуѓување на човекот од општеството и од самиот себе (тема која се обработува и во "Странецот" - А.Ками), сите причини кои влијаат врз тоа, губењето на смислата на животот и фактот дека самиот тој од своја страна е апсурден... Исповед во кој Шолохов преку описот на животот на Андреј Соколов ни дава претстава за сите оние луѓе кои некогаш во животот го допреле дното на неговата егзистенција, немајќи излез од бесмислената и болна ситуација во која се наоѓаат. Луѓе изгубени во тунел чијшто крај не се гледа... Болка која те прави да се чувствуваш мртов иако физички си присутен меѓу живите. Да го изгубиш се она кое ти дава смисла за живеење е да бидеш поразен пред сето она кое до вчера ти давало надеж за подобро утро... Во еден момент од својот живот Андреј го губи тоа... Ја губи надежта... Губи се... освен воздухот во своите гради кои се уште го прават жив... Се до оној миг кога животот ќе го постави пред еден крстопат од кој тој ќе го избере подобриот пат... Патот кој треба да го избере секое и едно хумано суштество. Бидејќи тоа е она кое не прави луѓе, тоа е она кое не прави поразлични од другите организми (пр. животните кои се водат според инстинктите)... Свеста и совеста се она кое нам луѓето ни даваат слобода да избереме како ќе дејствуваме, како ќе се однесуваме и како ќе постапуваме. Секојдневно сме сведоци на нечовештвото бидејќи природата понекогаш знае да биде сурова. Но, А. Соколов никогаш не го изгубил тоа што го прави човек затоа успеал да се избори и повторно да се издигне од ударот кој му го задал животот, пронаоѓајќи ја уште еднаш смислата на своето живеење и давајќи му шанса на едно невино суштество кое се наоѓа на почетокот од својата животна патека да ја почувствува убавината на животот.