Суетност, суета...

[Crazy in Love]

Во текот на мојот живот, често сум гледала како суетата кај луѓето придонесува да им се уништат многу односи и врски со нивни блиски луѓе, ако им дадеш критика подготвени се да те отпишат од животот.
Затоа сакав малку повеќе да продискутираме во однос на оваа карактеристика, која истата е ставена и како смртен грев, религиски гледано.
Vanity is my favorite sin велеше Ал Пачино во Адвокатот на ѓаволот.

Што ја поттикнува суетата кај луѓето? Која е контратежата на истата? Како да се намали? Како да се справиме со блиски луѓе кои имаат високо ниво на суета? Мислам дека не е решението да ги отпишеме од нашиот живот, но како да се справиме? Сите сме малку суетни, но има одреден степен каде се поминуваат граници...
И на социјалните мрежи, па и форумов истата е застапена.

До каде може да го однесе суетата човектот?
Зарем преголемата суета не може да доведе до комплетна алиенација?

Кој е изворот на суетноста?

 

[.Sky.]

Човек кој е самобендисан - човек со преголемо его - човек со преголема гордост - човек со преголема суетност - се луѓе кои не можат да имаат долги врски бидејќи на нив никогаш не можеш да им дадеш лош комплимент бидејќи погоре ги кажав зошто ти е не можат да примат лош комплимент и таквите јас секогаш гледам да ги одбегнувам ...

 

[kooperativa]

да надополнам, има два типа на суетни луѓе. едните се суетни од глупавост, со желба да се покажат во некое поубаво светло и од нив ѓаволот бега (за жал имам една колешка таква). а другите се они е кои со “право“ се суетни. луѓе се исклучителна интелигенција, супериорни во скоро секој поглед (умствено) и од таквите луѓе може да се каже и дека можеме и да научиме нешто. ваквите се многууууууу ретки. знам еден, и секогаш од него “купувам“ се што можам.
П.С. сите сме суетни на некој начин, кој повеќе, кој помалку, но нема човек кој не е суетен. особено кога се работи за некои “достигнувања“ или резултати. еве класичен пример, .... родител. секој родител е суетен кога се работи за тоа како треба/го одгледал своето дете. никој нема да каже “јас бев/сум лош родител.

 

[Darklady]

Животот е многу поубав кога човек не се оптеретува со тоа што другите мислат за него.
Суета е потреба за докажување на сопствените вредности.
Сите луѓе се повеќе или помалку суетни, но важен е начинот на кои се суетни.
Кога човек може да ја задоволи суетата на време и на реален начин, може да се развива нормално.
Кога неможе, некоја ситуација или чувство на пониска вредност, тогаш тој човек мора да се докажува.
Суетата може да биде и огорченост и разочараност од луѓето, така се гради своја поголема вредност во однос на останатите, со тоа што нивната вредност се спушта.
Некои луѓе имаат потреба да се докажуваат со - голема куќа, скапи коли, брендирана облека, накит, многу повеќе од тоа што може да си дозволи, тоа е потреба да се створи илузија за сопствена вредност преку материјалното поседување.
Генерално суетата е филтер који ја превртува реалноста и ствара илузија која на човекот му помага да почувствува поголема вредност.
Намалена суета не значи убивање на амбициите и желбите за успех. Поентата е да се живее за себе си и за остварување на личните планови, а не докажување на нашата вредност пред околината.

 

[~2A]

Човек кој е самобендисан - човек со преголемо его - човек со преголема гордост - човек со преголема суетност - се луѓе кои не можат да имаат долги врски бидејќи на нив никогаш не можеш да им дадеш лош комплимент бидејќи погоре ги кажав зошто ти е не можат да примат лош комплимент и таквите јас секогаш гледам да ги одбегнувам ...

Грешка и то голема грешка.
Јас сум суетен, па не сум самобендисан напротив патам од комплекс дека секој е подобар од мене. Имам периоди кога самодовербата ми е под 0.
За гордост имам гордост лесно се навредувам, секоја критика ја земам при срце. Јас сум голем пријател со луѓето што ќе си ги изберам јас да се дружам и да споделувам моменти, но кога ќе ме зафркнат јас прекинувам со нив да комуницирам пријателски, после тоа тие за мене се само познаници.

 

[Македонеро]

Па повеќе од половина популација ни е суетна.

 

[.Sky.]

Грешка и то голема грешка.
Јас сум суетен, па не сум самобендисан напротив патам од комплекс дека секој е подобар од мене. Имам периоди кога самодовербата ми е под 0.
За гордост имам гордост лесно се навредувам, секоја критика ја земам при срце. Јас сум голем пријател со луѓето што ќе си ги изберам јас да се дружам и да споделувам моменти, но кога ќе ме зафркнат јас прекинувам со нив да комуницирам пријателски, после тоа тие за мене се само познаници.

Јас не реков дека сите се такви повеќе е релативно но има и такви луѓе

 

[Ipsissimus]

Многу пати до сега сум видела како суетата кај луѓето придонесува да им се уништат многу односи и врски со нивни блиски луѓе, ако им дадеш критика подготвени се да те отпишат од животот.
Затоа сакав малку повеќе да продискутираме во однос на оваа карактеристика, која истата е ставена и како смртен грев, религиски гледано.
Vanity is my favorite sin велеше Ал Пачино во Адвокатот на ѓаволот.

Што ја поттикнува суетата кај луѓето? Која е контратежата на истата? Како да се намали? Како да се справиме со блиски луѓе кои имаат високо ниво на суета? Мислам дека не е решението да ги отпишеме од нашиот живот, но како да се справиме? Сите сме малку суетни, но има одреден степен каде се поминуваат граници...
И на социјалните мрежи, па и форумов истата е застапена.

До каде може да го однесе суетата човектот?
Зарем преголемата суета не може да доведе до комплетна алиенација?

Кој е изворот на суетноста?

Кога Себството за момент ќе заборави дека сите се подеднакво центар во бесконечната свера каде обемот никаде го нема, се раѓа заблудата дека токму тоа себство е посебно во однос на останатите, дека токму тоа е Центарот.
Таа заблуда е суетата, и таа ретко кого одбегнува. Сите ја имаме, помалку или повеќе, и тоа не е страшно, страшно е кога суетата неможе да се надмине, кога почнува да влијае на ставовите, на одлуките, на животот...на иднината.

 

[~2A]

Јас не реков дека сите се такви повеќе е релативно но има и такви луѓе

Рече.
--- надополнето: 23 февруари 2013 во 23:43 ---

Па повеќе од половина популација ни е суетна.

Не поголем дел се оние паразити кои што сакаат да те користат/цицаат и кога им е дадена шанса да те заебат за нешто што ќе им биде од корист. Пријателите што сум мислел дека ми се доколку ме зезнат еднаш нормално дека ќе ги дистанцирам после тоа, затоа што доколку пријателот те зафркни еднаш,ќе го стори уште илјада пати.

 

[гринго]

дали во Моби Дик има суетност?

 

[Crazy in Love]

П.С. сите сме суетни на некој начин, кој повеќе, кој помалку, но нема човек кој не е суетен. особено кога се работи за некои “достигнувања“ или резултати. еве класичен пример, .... родител. секој родител е суетен кога се работи за тоа како треба/го одгледал своето дете. никој нема да каже “јас бев/сум лош родител.

Точно, сите сме суетни на некој начин, тука нема збор, ниту дискусија, не постои несуетен човек. Ама мене муабетот ми е за онаа суетност која се граничи со невозможност, од типот на: му пререкуваш нешто на некој и те отпишува од познаници и блиски луѓе. Никој не сака негативни критики, ниту јас ги сакам, фала Богу, не сакам да слушам дека нешто лошо сум направила или дека некоја карактеристика ми е лоша, ќе ме удри тоа по его, но разликата е што јас никогаш не би избришала од живот некој што ме искритикувал или што направил грешка. Во односите со луѓето, сите правиме по некоја грешка и жалосно е после првата грешка да го избришеш човекот од својот живот, не давајќи му ни простор да ја поправи грешката или барем да се објасни, уште пострашно е што има луѓе што тоа им го прават на блиски луѓе и со тоа ги повредуваат луѓето околу нив, не оставајќи им простор да се поправат.

. Сите ја имаме, помалку или повеќе, и тоа не е страшно, страшно е кога суетата неможе да се надмине, кога почнува да влијае на ставовите, на одлуките, на животот...на иднината.

Тоа, тука ми е прашањето.
Што кога блиските луѓе во нашата околина ги обзема суетата и почнуваат да се оттуѓуваат и тоа исклучиво заради суетност? Повеќето теоретски би рекле да ги избришеме таквите луѓе од нашиот живот, но тоа не е решение според мене, не е ни толку лесно. Што? Пошто со постојано хранење на суетата уште полош ефект ќе се постигне, со директно соочување ќе биде човек избришан... Тогаш како?

 

[Ipsissimus]

Тоа, тука ми е прашањето.
Што кога блиските луѓе во нашата околина ги обзема суетата и почнуваат да се оттуѓуваат и тоа исклучиво заради суетност? Повеќето теоретски би рекле да ги избришеме таквите луѓе од нашиот живот, но тоа не е решение според мене, не е ни толку лесно. Што? Пошто со постојано хранење на суетата уште полош ефект ќе се постигне, со директно соочување ќе биде човек избришан... Тогаш како?

Дилемава ти е слична како на темата за емоционалните вампири. Слични се и начините на кој треба да се постапи. Самата констатира дека хранењето на суетата само би ја влошило ситуацијата.

П.С. Ако некој може да биде збришан поради соочување со аргументите, тогаш и заслужува да биде збришан. Неможеш да ги смениш луѓето, можеш единствено да го смениш својот став и однос кон нив.

 

[Daedalus]

Практично суетата е одбрамбен механизам кој на повеќето луѓе им овозможува да се заштитат од критики и негативни мислења кои тие самите веруваат дека ќе им го уништат мирот и хомеостазата во нивниот светоглед. Без разлика на тоа дали тие критики се упатени со таква намера или со позитивна намера. Амигдалата и хипокампусот не разликуваат добро усмерена критика од лошо усмерена. Единствено оправдувам суета во случаи кога тој кој критикува има помалку знаења и авторитет во полето во кое ме критикува и кога истиот не ги базира своите критки на реални факти туку на негово мислење кое е субјективно. Просто кажано, ако некој ми каже нешто глупо као
"Абе не треба да се умараш толку со ствари као (внеси поле на интерес)"
"Абе ти све знаеш"
"Зошто слушаш таква и таква музика"
-рандом аргуметни без никаква основа и квалитет, ондак се вадам од такт и суетен сум, признавам.

 

[thorse]

Многу пати до сега сум видела како суетата кај луѓето придонесува да им се уништат многу односи и врски со нивни блиски луѓе, ако им дадеш критика подготвени се да те отпишат од животот.
Затоа сакав малку повеќе да продискутираме во однос на оваа карактеристика, која истата е ставена и како смртен грев, религиски гледано.
Vanity is my favorite sin велеше Ал Пачино во Адвокатот на ѓаволот.

Што ја поттикнува суетата кај луѓето? Која е контратежата на истата? Како да се намали? Како да се справиме со блиски луѓе кои имаат високо ниво на суета? Мислам дека не е решението да ги отпишеме од нашиот живот, но како да се справиме? Сите сме малку суетни, но има одреден степен каде се поминуваат граници...
И на социјалните мрежи, па и форумов истата е застапена.

До каде може да го однесе суетата човектот?
Зарем преголемата суета не може да доведе до комплетна алиенација?

Кој е изворот на суетноста?

Mislata e izvorot na suetata !

 

[vertikala]

Не е секој суетен. Човечката опседнатост со себе има повеќе нивоа, како што се гордост, его, арогантност и потоа суета. Зависи колку го развиваш демонот.