Стапицата од "Нормален" и "Совршен" живот

[Frankie Yale]

Поентата што сакам да ја дадам во воведниот пост е дека ние имаме целосна контрола врз нашите животи и наместо да живееме и да се стремиме кон нормален и совршен живот кој што ке не подкопува во монотонија, да го зачиниме нашиот живот со авантура и предизвик.

Далеку од ова, имаме делумна контрола но во голем дел зависиме од луѓето околу нас и општеството во кое живееме.

 

[Nedelkovski]

Стапицата од "Нормален" и "Совршен" живот:

Размисли за тоа каков сакаш да ти биде животот.Ти веројатно сакаш куќа, добро работно место, прекрасна/ен жена/маж, можеби и неколку деца.Кој знае ? Само ти знаеш.Сите ние си ги имаме овие идеи за совршен живот.Сите ние си имаме идеи за тоа какви сакаме нашите животи да бидат. Овој "Совршен" мал "нормален" живот е илузија.Ти не можеш да дефинираш нормално.Никој не може. "Нормално" е збор употребен да ги збуни луѓето да веруваат дека нешто е правилно.Ти никогаш нема да бидеш нормален.Никој не е "Нормален".
Секоја личност е различна па така гледано како можеш да бидеш нормален во свет полн со разноликост?
Не постои нешто како совршен и нормален живот.Твојот живот е таков како што го правиш.Луѓето исто така го помешуваат зборот досаден со нормален.Зачини го својот живот."Нормалните" луѓе немаат идеа ни што по ѓавола воопшто сакаат.Ова е причината поради која што се нарекуваат себеси "нормални".Тие се наведени да помислат дека тоа што го прават е правилното нешто, и дека се друго би било "чудно" и "нездраво".“Life is a journey, not a destination”--Aerosmith.Не постои такво нешто како совршен живот, не постои такво нешто како нормален живот, и не постои такво нешто како правилна работа. Ти и само ти можеш да ги одлучиш овие работи за себеси.

Дискутирајте.:smir:

Се согласувам.Сите си имам свои идеи за совршен живот, но тој совршен живот повеќето го темелиме врз принцпиите и правилата на општеството во кое живееме.Мислам дека најголема контрола вез нашите животи има најпрво општеството(неговите правила), па по него ние самите ние, кои функционираме во неговите рамки.Кога веќе живееме во склоп со неговите постулати многу е тешко да го смениме начинот на кој го живееме животот драстично.Се што би направиле како промена, а таа би ја надминала некаквата граница на дозволено во општеството ние нема да се чуствуваме како дел од него и ќе се почуствуваме отцепени,сами.А кој го сака тоа ?Никој.Еве една споредба за тоа како општеството ги контролира нашите животи.Денес луѓето во модерниот свет се преплавени со секакви правила и начини на живеење и однесување.Денес голем дел од луѓето не го сакаат дождот и се чуствуваат депресивно поради сето тоа.Зошто ?Дождот е исто толку убава состојба колку и сонцето, а и исто толку корисен колку него.Ама ете ако врне дожд нема да можеме да шетаме слободно за да не наврнеме и со тоа да не изгледаме не педантни и чудни и смешни кога ќе се појавиме пред другите луѓе со кои го делиме општеството.Ако врне може лесно да се извалкаме од калта, да заглавиме со автомобилот, треба да се затвориме дома и никаде да не мрдаме поради тоа што додека врне старите не научиле дека треба да се седи дома и да се чека да изгрее сонцето.Но ако се вратиме многу години наназад кога не постоеле волку строги правила и кога не сме биле многу развиени технолошки, кога се се сведувало на земјоделството и кога сме биле многу поблиски со самата природи, дождот бил исто така добредојден како и сонцето, а во сончевите денови дури и бил попосакуван од него.Во тоа време дождот не предизвикувал само депресии, туку и позитивни импресии,додека денес 99% предизвикува лошо расположение.А ние сме луѓе со исти физиолошки потреби како пред многу години наназад и сега.Ама ете сега општеството како такво не ни дозволува да му се радуваме на дождот и со тоа не ни дозволува да задоволиме некои потреби.Мораме да седиме дома и да дремеме депресивни.Ако искочиме надвор на дожд и со полн ентузијазам трчаме по улиците сите комшии ќе ни се чудат и ќе не сметаат за мрднати.

И се согласувам дека нормалните луѓе незнаар што сакаат и живеат во согласност со нормите на општеството.