Се вози Људмила* по Софија во Москвичот и ја сопира милицаец:
- Документи? Оваа дава.
Милицајот и удира дупка на возачката, и после отвора да види која е и што ке види!!!! Људмила Живкова!!!! Зема пенкалото и пишува во возачката: Тази дупка не е дупка.
- Сажаљавам другарке Живкова, и целиот посран враќа документите и и пожелува пријатен ден
* - керката на Бај Тошо се викала Људмила, по неа беше крстен и НДК во Софија (Национален Дворец на Културата)
Знаете ли како на времето милицајците мереа брзина по Бугарија?
Стои дечкото со штоперица во рака, а претходно измерил со дозволена брзина за колку време се минува растојанието помеѓу две бандери по патот, и ако си побрз, маме ебат. А и да си прав, дај му две Софти мастики и ке те сака цел живот, иначе, рушвет бе пријател. Дај му некој лев и готово.
Јак беше и сладоледот кој се мереше на грамови и се ставаше во корнет. Бугарска работа! И за крај, скоро во секој град имаше изѕидано бини, со комунистичка фасада, СССР знаме, Бај Тошо нацртан, Бугарско знаме... И сите (бините) со лицето беа свртени кон СССР, кога зборува комунистичкиот главуч да гледа кон поголемиот брат.
Епа, Чек Дис Аут, Европејци