Almeida
поет, мрачна сила, гад
- Член од
- 15 февруари 2015
- Мислења
- 7.563
- Поени од реакции
- 19.992
Ех...и есенва тмурна, ме гние, не ми дава да трчам,
неам шо да праам, на смартфонов си мрчам.
Љуто ми е мачето, не ме конта дека ми е тешко,
само и се шета и у ладно и жешко.
Па седнав сеа да склопам некоја рима,
Сонце, без тебе ќе ме докусури гаднава зима.
Маче, не ја слушај таа аждајата до тебе,
ти пере мозок, само се гребе.
Не можам да спијам, сакам пак да ми се смее,
мора да ми се врати пред снегот да почне да вее.
Гаден ноември, ко ладна, зандана црна,
Коси ми побелеа за мојата најмила срна.
Низ селово скопско намуртен лутам,
диоксини и пм честици во плуќа си бутам.
Алмеида, вонаби плејбој, копито бедно,
да си сркаш од своето, време е редно.
неам шо да праам, на смартфонов си мрчам.
Љуто ми е мачето, не ме конта дека ми е тешко,
само и се шета и у ладно и жешко.
Па седнав сеа да склопам некоја рима,
Сонце, без тебе ќе ме докусури гаднава зима.
Маче, не ја слушај таа аждајата до тебе,
ти пере мозок, само се гребе.
Не можам да спијам, сакам пак да ми се смее,
мора да ми се врати пред снегот да почне да вее.
Гаден ноември, ко ладна, зандана црна,
Коси ми побелеа за мојата најмила срна.
Низ селово скопско намуртен лутам,
диоксини и пм честици во плуќа си бутам.
Алмеида, вонаби плејбој, копито бедно,
да си сркаш од своето, време е редно.