Долината на безглавите луѓе
Во националниот парк Нахани во северозападна Канада се наоѓа реката Нахани. Областа е достапна единствено со помош на чамец или авион и е домот на многу природни чуда, како вртлози, гејзери и водопади двојно поголеми од Нијагараните водопади. Џон Бакен, авторот на „39 стапки“ еднаш кажал за долината: „Тоа е убаво место за кое што сонуваат старомодните луѓе....Некои велат дека долината била полна со злато, а други дека била жешка како во пекол поради топлите извори...Но исто така е и доста озлогласено , бидејќи голем број на луѓе отишле таму и никогаш не се вратиле....Индијанците за тоа место велат дека било домот на злите духови...“
Таа клисура и навистина е озлогласена поради извесниот број на сурови смртни случаи и исчезнувања, заслужувајќи си го така озлогласеното име „Долината на безглавите луѓе“. Сето тоа започнало во 1908 година, кога браќата Меклауд отишле да бараат злато во долината. Ништо не било слушнато за нив ниту пак биле видени цела година се додека не биле откриени нивните обезглавени тела близу една река. Девет години подоцна швајцарскиот трагач по злато бил следниот кој што бил најден исто така без глава. Во 1945 еден рудар од Онтарио бил пронајден во својата вреќа за спиење со неговата глава отсечена од рамениците. Скептиците овие напади ги припишувале на гризли мечките, или пак на непријателски настроените индијанци, но има и други чудни случувања кои што ја зголемуваат мистериозноста на долината. Воинственото племе Наха едноставно исчезнало од долината неколку години пред да се случат првите смртни случаи. Другите индијански племиња од околината ја избегнувале долината со векови бидејќи сметале дека таа била опседната со непознато зло. Голем дел од долината останал неистражен, а исто така има и приказни според кои во долината се наоѓа влезот кон центарот на земјата. Други пак веруваат дека долината е дом на некој изгубен свет, со блескаво зеленило и тропска клима, поради тоа што жешките извори произведуваат топол воздух, а исто така и дека долината е полна со злато, и дека во неа се шетаат голем број на „големи стапала“. Дека тоа е живеалиштето на Бигфут е помалку веројатно, но сепак сигурно е дека нешто чудно се случува во долината Нахани.
Мистериозниот човек од декларацијата на САД
Кога основачите на САД биле длабоко зафатени со критичниот процес на потпишувањето на декларацијата, „предавство“ бил доста слушан збор. Потпишувањето на декларацијата би завршило со сурово измачување од страна на британските колонијалисти. Секој аргумент кој што ќе бил предложен како чекор понапред кон независноста бил проследуван со извикувања: „Предавство! Предавство!“ Тогаш се кренал некој непознат човек, облечен во црна наметка, и го кажал следниов трогателен говор:
„Тие можат да ги истегнат нашите вратови на сите бесилки во земјата, можат да го претворат секој камен во место за погубување, секое дрво во бесилка, секој дом во гроб, и пак зборовите на овој парламент никогаш нема да умрат! Тие можат да ја пролеат нашата крв на илјада губилишта, и сепак секоја капка крв на секирата ќе роди нови борци за слобода! Британскиот крал може да ги помрачи сите Божји ѕвезди на небото, но не може да ги помрачи Божјите зборови напишани на овој пергамент. Делата Божји можеби ќе исчезнат – но Неговите зборови никогаш!
Зборовите од оваа декларација ќе живеат во светот долго откако нашите коски ќе бидат претворени во прав. На работниците во работилниците ќе им зборуваат за надеж, на робовите во рудниците за слобода, но на страшливите кралеви, овие зборови ќе звучат како страшни предупредувања кои што тие не ќе можат а да не ги слушнат...
Потпишете го документот! Потпишете, па дури и во следниот миг јажето на бесилката да ви биде ставено околу вратот! Потпишете, дури и следниот миг оваа сала да биде исполнета со ѕвонење од ударите на секирите кои што паѓаат врз нашите вратови! Потпишете, во име на сите ваши надежи на живот или смрт, како мажи, како сопрузи, како татковци, браќа, ставете ги вашите имиња на документот или бидете проколнати засекогаш! Потпишете, и тоа не само поради вас самите, туку и за сите времиња, бидејќи тоа ќе биде книгата на слободата, библија на човечките права засекогаш.“
Говорот продолжува со се поголема жестина и страсното поддржување за американската слобода од Британците. Татковците основачи тогаш во еуфорија пристапиле кон потпишување на документот, и за неколку минути, Декларацијата била родена! Кога по сето тоа потписниците се свртеле да му честитаат на говорникот, него како да го голтнала земјата. Никој не знаел кој бил тој и каде отишол. Некои верувале дека тоа бил грофот Сен Жермен, или некој непознат розенкројцер. Исто така има известувања и за некој мистериозен професор кој што помогнал да се осмисли првото американско знаме, и кој што бил голем пријател на Џорџ Вашингтон. Во долгиот говор се спомнуваат многу скриени детали за настани кои што подоцна ќе ја обликуваат Америка. Ги спомнал Човечките права, тринаесет години пред истите да бидат напишани. Го спомнал и „Окото кое што гледа“, нешто што подоцна ќе се најде на доларот. Многумина пак веруваат дека се работи за Френсис Бекон. Неговиот трактат „Новата Атлантида“ ја изложува политичката структура и сите неопходности во кои што тој верува дека се потребни за неговата замислена рајска држава, а според некои таа и навистина се пресликала во лицето на новата американска држава. Тој исто така бил и истакнат масон, исто како и Френклин и Вашингтон, и тоа е уште една можна врска со оглед на зашеметувачката иконографија во Вашингтон Д.Ц. Кој и да е непознатиот човек од американската декларација, и кои и да биле неговите мотиви, едно нешто останува како можеби најголемата мистерија: Зошто се одржала таа анонимност за толку значаен момент во светската историја, нешто што до ден денес останало неразјаснето.
--- надополнето ---
Релјефната мапа на Урал
Кога станува збор за мистериите, малку се тие кои што се толку неверојатни и беспорни како таа за релјефната мапа на Урал. Во 1995 година, Александр Чувиров, професор по математика и физика на Башкирскиот државен универзитет во Русија ја истражувал хиппотезата за кинеската имиграција кон Сибир и Урал. За време на истражувањето тој слушнал за едно известие од осумнаесеттиот век за некакви чудни бели плочи испишани со некој чуден јазик. Бидејќи тие наводно се наоѓале во областа каде што го спроведувал своето проучување, далечното село по име Чандар во јужниот дел на Урал, тој помислил дека камењата можеби се со кинеско потекло, и организирал тим и хеликоптер во обид да ги пронајде. По неколку неуспешни обиди и надлетувања на селото и околината со неговиот хеликоптер, тој сепак не успеал да ги најде споменатите плочи. Но тогаш старешината на селото му пристапил и го замолил да ја погледне чудната плоча која што ја нашол во неговиот двор. Плочата кон која што бил одведен била Релјефната мапа на Урал, или наречена и уште „Мапата на Создателот“.
Прикажувајќи го релјефниот облик на целиот јужен Урал, плочата сосема точно ги прикажува трите реки Белја, Уфимка и Сутолка, како и кањонот Уфа. Откако мапата била подетално проучена, се дошло до заклучокот дека на неа бил прикажан огромен систем за наводнување, кој се состоел од два канални системи со широчина од 500 метри, дванаесет брани со по 400 метри широчина, должина од триесет километри и длабочина од три километри. Пресметано е дека 1 квадрилион кубни метри земја биле поместени за да се изградат браните. Откако биле неуспешни првите тестови со кои што требало да се утврди староста на каменот, целта била постигната кога биле пронајдени два вида на предисториска школка вметнати во неговата површина, Navicopsina munitus и Ecculiomphalus Princeps. Првата постоела пред 500 милиони години, додека втората пред 120 илјади години. Геолошките испитувања покажале дека плочата се состоела од три слоеви, од кои што основата е 14cm дебел доломит, вториот е диопсидно стакло досега непознато за науката, а третиот слој е заштитен слој на порцелан. Чувиров кажал: „Треба да се забележи дека релјефот не е направен од некој древен каменорезец. Едноставно е невозможно. Очигледно е дека каменот бил изработен машински. Рентгенските снимања покажале дека бил изработен со прецизни алатки. Најинтересното е тоа што научниците веруваат дека се работи само за мало парче, за дел од релјефот на целиот свет, поради грубоста на краевите на мапата. Испитувањата на почвата покажале дека во областа има 400 вида на почна,и во споредба со тие кои што биле најдени во каменот, на научниците им било овозможено да го стеснат изборот на можните локации на другите парчиња на четири можни области околу селото Чандар. Што претставува релјефната мапа на Урал? Макета на светот? Древна мапа на ресурси? Сега за сега, останува само мистеријата.
(малку наци заговори)