@cool@
Η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική
- Член од
- 2 јуни 2007
- Мислења
- 23.601
- Поени од реакции
- 27.113
н
Денис Маневски е еден од основачите на организацијата Обединета македонска дијаспора, финансиски директор во консултантска куќа која држи 3.000 болници во САД, Австралија, Британија, Канада, Шведска и во други земји. Маневски беше во делегацијата на ОМД која при крајот на јули престојуваше во Скопје за да договори заеднички настап за промовирање на државата, како и да побара дијаспората да добие право на глас.
Кои се основните барања на дијаспората?
- Свесни сме дека не смееме многу да се мешаме во внатрешните работи на Македонија, но имаме барања во врска со македонското малцинство во Грција, Бугарија, во помала мера и во Албанија. За овие барања ние известуваме на секој чекор, лобираме во Вашингтон, а се надеваме дека ќе можеме да лобираме и во Брисел. Друго барање ни е, секако, во однос на името. Луѓето од дијаспората не се согласуваат со промена на името на Македонија. Дијаспората не е расположена за попуштање по ова прашање. Потребна е сериозна одбрана на името, и дефинитивно, никаква промена на идентитетот како Македонци.
Македонците во странство по толку години сè уште не добија право на глас. Дали очекувате нешто да се стори по ова прашање?
- Став на ОМД за правото на глас е дека би сакале дијаспората да може да гласа. Тука има многу детали. Некои треба да се разграничат. Ние како дијаспора не плаќаме даноци во Македонија и не можеме многу да бараме. Но, би сакале да гласаме и да имаме одреден број пратеници, двајца, тројца, четворица. Сметаме дека е неизводливо дијаспората да гласа така што глас на Македонец од дијаспората би се броел на неговото родно место, како обичен државјанин, бидејќи тоа е логистички неизводливо. Би било полесно дијаспората да гласа за посебни пратеници, избрани од дијаспората. За Македонците од дијаспората да имаат поголема желба да гласаат и да имаат поголема иницијатива да ѝ помогнат на Македонија, треба некој да ги претставува во Собранието. Сакаме да гласаме и на претседателските избори, закажани за в година, иако лично сметам дека тоа е тешко изводливо. Знам дека има луѓе што сметаат дека граѓаните од дијаспората не би требало да се мешаат во македонската политика. Мислам дека треба да се мешаме за да ѝ помогнеме на Македонија, а луѓето да сфатат дека дијаспората, која веќе дава голема финансиска помош за Македонија, може да даде уште поголема помош.
Дали однадвор изгледа дека одиме на подобро или на полошо?
- Мислам дека не се случуваат многу позитивни работи, од гледна точка на интеграциите во НАТО и во Европската Унија и на блокадите што ни ги прави Грција. Не велам дека не се гледа добра иднина за Македонија, но сметам дека многу потешко ќе излеземе од денешната ситуација, отколку од што беше состојбата пред една година, кога многу попозитивно се гледаше на Македонија. Позитивен тренд е што во дијаспората има нови генерации, кои преку Интернет полесно комуницираат со матичната земја. Дијаспората ќе биде многу повеќе ангажирана сега отколку досега.
Дијаспората одамна бараше поостра македонска активност кон Грција. Тоа и се случи. Дали можеме да очекуваме дијаспората да помогне во оваа политичка борба?
-Има две стратегии. Можеш пасивно да се бориш против Грција, а можеш и активно. Ние се обидовме пасивно, но тоа не даде плод. Мислам дека Македонија сега почна поактивна стратегија, да се брани со напад. Тоа би требало да даде плод, но можеби не во блиска иднина. Како што велат во спортот, нападот е најдобра одбрана. Тоа е прашање на национална стратегија. Ќе треба да се седне на маса и да се види што може да се прави во случај Македонија да се најде во ситуација против Барак Обама во САД и Никола Саркози во Франција. Дијаспората ќе мора тука сè повеќе да се вклучи, тоа и го прави, не само со финансиски средства. Тоа е најмалку што можеме да сториме. Важно е да бидеме лично инволвирани и да одвоиме време, да ја претставиме Македонија во светот.
Дијаспората не се дели партиски
Зошто дијаспората бега од поврзување со македонските партии? Нели така би можела да има поголемо влијание?
- Во САД, од каде што доаѓам, нема големо разграничување на Македонците по партии. Почесто се случува разграничување по региони, кој од каде доаѓа. Ние и сами понекогаш си правиме граници за да не можеме да се обединиме. Но, не можеме партиски да се определиме бидејќи сме далеку од секојдневното политичко случување во Македонија. Има луѓе кои со години не дошле во Македонија и тие случувања не им се блиски. Во Македонија гледам колку работите се партиски определени, дури и едно апсење се сведува на партиска пресметка, а не на тоа дали човекот нешто направил или не направил. Од далеку, од Америка, Австралија, тоа не се гледа.
ВРСКА
Кои се основните барања на дијаспората?
- Свесни сме дека не смееме многу да се мешаме во внатрешните работи на Македонија, но имаме барања во врска со македонското малцинство во Грција, Бугарија, во помала мера и во Албанија. За овие барања ние известуваме на секој чекор, лобираме во Вашингтон, а се надеваме дека ќе можеме да лобираме и во Брисел. Друго барање ни е, секако, во однос на името. Луѓето од дијаспората не се согласуваат со промена на името на Македонија. Дијаспората не е расположена за попуштање по ова прашање. Потребна е сериозна одбрана на името, и дефинитивно, никаква промена на идентитетот како Македонци.
Македонците во странство по толку години сè уште не добија право на глас. Дали очекувате нешто да се стори по ова прашање?
- Став на ОМД за правото на глас е дека би сакале дијаспората да може да гласа. Тука има многу детали. Некои треба да се разграничат. Ние како дијаспора не плаќаме даноци во Македонија и не можеме многу да бараме. Но, би сакале да гласаме и да имаме одреден број пратеници, двајца, тројца, четворица. Сметаме дека е неизводливо дијаспората да гласа така што глас на Македонец од дијаспората би се броел на неговото родно место, како обичен државјанин, бидејќи тоа е логистички неизводливо. Би било полесно дијаспората да гласа за посебни пратеници, избрани од дијаспората. За Македонците од дијаспората да имаат поголема желба да гласаат и да имаат поголема иницијатива да ѝ помогнат на Македонија, треба некој да ги претставува во Собранието. Сакаме да гласаме и на претседателските избори, закажани за в година, иако лично сметам дека тоа е тешко изводливо. Знам дека има луѓе што сметаат дека граѓаните од дијаспората не би требало да се мешаат во македонската политика. Мислам дека треба да се мешаме за да ѝ помогнеме на Македонија, а луѓето да сфатат дека дијаспората, која веќе дава голема финансиска помош за Македонија, може да даде уште поголема помош.
Дали однадвор изгледа дека одиме на подобро или на полошо?
- Мислам дека не се случуваат многу позитивни работи, од гледна точка на интеграциите во НАТО и во Европската Унија и на блокадите што ни ги прави Грција. Не велам дека не се гледа добра иднина за Македонија, но сметам дека многу потешко ќе излеземе од денешната ситуација, отколку од што беше состојбата пред една година, кога многу попозитивно се гледаше на Македонија. Позитивен тренд е што во дијаспората има нови генерации, кои преку Интернет полесно комуницираат со матичната земја. Дијаспората ќе биде многу повеќе ангажирана сега отколку досега.
Дијаспората одамна бараше поостра македонска активност кон Грција. Тоа и се случи. Дали можеме да очекуваме дијаспората да помогне во оваа политичка борба?
-Има две стратегии. Можеш пасивно да се бориш против Грција, а можеш и активно. Ние се обидовме пасивно, но тоа не даде плод. Мислам дека Македонија сега почна поактивна стратегија, да се брани со напад. Тоа би требало да даде плод, но можеби не во блиска иднина. Како што велат во спортот, нападот е најдобра одбрана. Тоа е прашање на национална стратегија. Ќе треба да се седне на маса и да се види што може да се прави во случај Македонија да се најде во ситуација против Барак Обама во САД и Никола Саркози во Франција. Дијаспората ќе мора тука сè повеќе да се вклучи, тоа и го прави, не само со финансиски средства. Тоа е најмалку што можеме да сториме. Важно е да бидеме лично инволвирани и да одвоиме време, да ја претставиме Македонија во светот.
Дијаспората не се дели партиски
Зошто дијаспората бега од поврзување со македонските партии? Нели така би можела да има поголемо влијание?
- Во САД, од каде што доаѓам, нема големо разграничување на Македонците по партии. Почесто се случува разграничување по региони, кој од каде доаѓа. Ние и сами понекогаш си правиме граници за да не можеме да се обединиме. Но, не можеме партиски да се определиме бидејќи сме далеку од секојдневното политичко случување во Македонија. Има луѓе кои со години не дошле во Македонија и тие случувања не им се блиски. Во Македонија гледам колку работите се партиски определени, дури и едно апсење се сведува на партиска пресметка, а не на тоа дали човекот нешто направил или не направил. Од далеку, од Америка, Австралија, тоа не се гледа.
ВРСКА
...
