Патолошката потреба на нетуркиските источнобалкански народи по секоја цена да се идентификувaат како огурски (туркиски) Бугари

121314

121314

Член од
3 септември 2010
Мислења
6.384
Поени од реакции
8.988
1715690770302.png
1715690797137.png
1715690809790.png
Maps of Indo-European progression in Central Asia - Map 3 c.3000 BC
The Indo-Europeans of the Pontic-Caspian steppe began to migrate out of their core territory around 3000 BC, based on estimates of language division, with many going west.
Those who remained behind - the Homeland IEs - either remained there permanently (such as today's Ossetians) or migrated eastwards - the East IEs who eventually integrated themselves into the Oxus Civilisation and then supplied those migrants which entered India and Iran.

1715690878627.png
 
121314

121314

Член од
3 септември 2010
Мислења
6.384
Поени од реакции
8.988
1715722575529.png

Култура Полтавка

Епоха на почетокот и средината на Бронзеното Доба.
Датирање: 27-21 век п.н.е.

Културата се протегала во регионот на Средна Волга од каналот Волга-Дон до Самарска Лука, на исток - до границите на Казахстан и по долината на реката Самара западно од Оренбург.

Заедно со Културата на катакомбите, таа е наследник на Јамна Културата. Некои ја сметаат како рана манифестација на Срубна Културата (Културата на дрвени гробници). Постојат докази за влијанието на Мајкопската култура на нејзините јужни територии.

Единствените значајни разлики помеѓу културата Полтавка и културата Јамна се промените во керамиката и зголемувањето на бројот на метални предмети. Јамските погребувања продолжуваат, но со помала употреба на окер.

Културата Полтавка станала основа за подоцнежните култури Срубна и Потаповка. Очигледно, оваа култура ја носеле раните Индо-Иранци (Пра-Индо-Иранци).

1715722866303.png
1715722916884.png
 
121314

121314

Член од
3 септември 2010
Мислења
6.384
Поени од реакции
8.988
1715788279151.png

Катакомбна Култура

Бронзено Доба.
Датирање: 22-16 век п.н.е.

Културата ги обединува сите погребувања од Бронзеното Доба во катакомби на територијата на регионот на северното црноморско подрачје.

Се однесува на главните археолошки култури од Раната и Развиена Бронза на територијата на Евроазија.

За носители на културата се сметаат Индо-Иранците.

Племињата на Катакомбната Култура формираат синкретички комплекси со популацијата на Доцна Јамна.

Локалните варијанти на Катакомбната Култура сега се сметаат за независни катакомбни култури: Донецка, Предкавкаска, Харковско-Воронешка.

Населението од Катакомбната Култура се занимавало со сточарство и со земјоделство, во гробовите се среќаваат дрвени колички. Како резултат на интензивните ископувања, биле идентификувани гробови на Катакомбната Култура на Волга и Северен Кавказ, населбите беа помалку проучувани.

Автохтоната верзија на потеклото на Катакомбинците ја изведуваа оваа култура од претходната Јамна Култура. Културата Јамна, пак, некои истражувачи ја идентификуваат со говорителите на предците на индо-иранските јазици.

Черепите од Катакомбната фаза се одликуваат со брахикранија и повисок свод отколку во културата Јамна.

Погребувањата на Катакомбната Култура заземаат средна позиција помеѓу културите Јамна и Срубна.

На територијата на Донбас се наоѓал металуршки центар. Тоа го потврдуваат и наодите на камени чекани во катакомбите во Доњецк, кои се користеле за дробење на рудата пред миење и топење.

Мешаните знаци на некои погребувања доведоа до хипотеза за генетската поврзаност на Катакомбната и Јамна културите.

Во коморите на катакомбите биле направени погребувања во стуткана положба на страна. Во гробовите окер и ќумур се наоѓаат во мангали и кадилници. Во гробовите се наоѓаат дрвени колички.

Керамиката со рамно дно се одликува со својата разновидност (карактеристичната форма на Културата на Доњецката катакомба е пехар со концентрични кругови, Предкавкаската е сад во облик на репка со обликувани гребени), а вообичаени се украсите со врвца. Познати се камени и бронзени секири, ножеви, накит, камени боздоган, врвови од стрели од кремен.

Керамиката од Катакомбната Култура е леена, претежно со рамно дно. Амфорите се во основа исти: репа во облик, кружни страни со цилиндричен врат. Најзастапени биле саксии и амфори високи 15-20 cm и тенџериња со висина од 10-12 cm. Во прилог на тенџериња, постојат чинии, чинии и бокали.

Познати се метални (бакарни) ножеви и шила. Познати се камени и бронзени секири, накит (плочки, мониста и нараквици), камени боздогани и врвови од стрели од кремен.

Имало прешлени за вретена, што укажува на присуство на текстилна облека.

Различни украси и амајлии направени од издупчени еленски заби, очњаци и заби на грабливи животни биле широко распространети. Пронајдени се бронзени и сребрени слепоочни прстени, спирално искривени во еден и пол круг; бронзени приврзоци во форма на јаже со јамка и јазол; тркалезни, во облик на буре или биконусни бронзени мониста; сино стакло, бела паста (пастата конвенционално се нарекува непроѕирно стакло) и црвеникави карнелијански мониста; спирални или тубуларни бронзени ѓердани; коскени прстени.

Катакомбната Културно-историска заедница се карактеризира со родови села и ниски (до 1 m) гробни могили без кремирање.

1715790440072.png
1715790488463.png
1715790385515.png
 
Последно уредено:
121314

121314

Член од
3 септември 2010
Мислења
6.384
Поени од реакции
8.988
121314

121314

Член од
3 септември 2010
Мислења
6.384
Поени од реакции
8.988
1715885209168.png

Абашевска Kултура

Бронзено Доба.
Датирање: 17-10 век п.н.е.

Името го добила од група на могили во близина на селото Абашево, Чебоксарски реон во Чувашија.

Културата се развила во регионот на Дон, регионот на Средна Волга и Јужен Урал.

Спомениците на културата се забележани од Калушката област до јужна Башкирија.

Абашевците не ја заземале територијата на распространетост како континуитет.

Главните групи споменици на Абашевската Култура се концентрирани на територијата на регионот Средна Волга - во сливот на реките Илет, Цивилија, Свијага и долниот тек на Кама.

Претходи на културите Срубна и Андроновска.

Абашевската Култура, како и Фатјановската Култура, е поврзана по потекло со Културата на Среден Днепар и е развој на локална верзија на културата Срубна. Во абашевските гробови доста е застапен кавкаскиот (европеидниот) широколицев тип на Срубници.

Може да се забележи оригиналноста на слепоочните прстени, слични на оние пронајдени на Северен Кавказ, што го одразува јужното влијание врз Абашевската Култура.

Етнички, абашевското население било ариевско, што е потврдено со бројни паралели со древните индиски „Веди“, археолошки и антрополошки податоци.

Основа на стопанството било сточарството, вкл. и одгледување коњи. Алатите направени од камен, бакар и коски на домашни и диви животни укажуваат на лов и земјоделство.

Познати се утврдените населби. Селата се состоеле од згради благо вкопани во земја со покриви со две и четири косини, покриени со трска.

Населби од Абашевската Култура се пронајдени на Урал и на Дон. Многу гробни могили. Во тумбите се откриени погребувања со орнаментирана керамика, бакар и сребрен накит. Алатите направени од камен, бакар и коски на домашни и диви животни укажуваат на лов, сточарство и земјоделство, а складишта од бакарни алатки укажуваат на значителен развој на металургијата. Знаеле да прават коли. Абашевците биле првите кои започнале да развиваат наоѓалишта на обоени метали на Урал.

Погребниот обред, кој е еден од дефинирачките карактеристики на археолошката култура, бил многу стабилен кај Абашевците. Скелетите лежеле, по правило, на грб со свиткани нозе. За време на погребот, нозете, очигледно, биле повлечени со петиците до карлицата и стоеле со подигнати колена. Рацете биле свиткани во лактите, дланките лежеа на градите и карличните коски, понекогаш и поставени на рамениците, ретко испружени крај телото. Ги има згрчени и од левата и десната страна (Абашево, гробница Васјуковски), како и испружени на грб (Абашево, Катергино). Во најголем дел, покојниците се ориентирани со главите на југоисток и исток, во изолирани случаи - на североисток и северозапад; јужната ориентација е многу ретка;

Огнот служел како симбол на прочистување на покојникот за време на преоѓањето на друг свет. Гробовите биле покриени со дрва и оставени без насип, како гробни могили. Потоа, над гробовите била изградена заедничка тумба. Под една тумба има еден или два гроба, ретко имало колективни гробници. Висината на могилите е обично 0,8-1,2 m. На десниот брег на Волга, гробиштата бројат неколку десетици могили (Таушкаси, Пикшики), во гробницата Тохмеевски - 50 могили.

1715885292171.png

Во керамиката се истакнуваат ѕвонести и теглести форми со врежани орнаменти; Коскените дискови со шилци укажуваат на појава на коли во степите на Евроазија.

Абашевските племиња имале исклучително развиен култ на огнот и сонцето (аналогно на Зороастризмот).

По својот начин на живот, Абашевците биле блиски до племињата од Андроновската Култура.

Абашевците од Јужен Урал биле во близок контакт со нивните источни соседи, Андроновците. Абашевците позајмиле некои обрасци од племињата Андроновци за украсување на глинените садови. Вакви садови се пронајдени при ископувањата на гробницата Метевтамак. Во исто време, некои карактеристики карактеристични за културата на Абашевците им се пренесуваат на Андроновците. Ова ги објаснува многубројните случаи на пронаоѓање на абашевскиот метален накит во андроновските споменици.

Абашевските племиња биле претставници на индоевропската или индоиранската лингвистичка заедница. Нетурските и неугро-финските антички елементи на чувашкиот јазик се наследство од абашевските племиња.

Абашевската Култура е сродна со Фатјановската Култура не само со сличноста во обликот на орнаментот на садовите, туку и со начинот на закопување на мртвите во земјани јами, положени на под.

Постои генеалошка врска помеѓу Абашевците и Балановците и племињата од Срубна Културата.

Забележливи се совпаѓања во областите на дистрибуција на спомениците на културата на Балановците и Абашевците, орудија и украси од ист тип (бакарни копја со валани ракави, слепоочни прстени од бакар, бронзени дупчиња, висечки секири и др.), сличности. во орнаментика (поставување на шари во зони разделени со линии, заеднички елементи на орнаментот – ромб, триаголник, цик-цак, правоаголник, вертикални панели што се спуштаат на ѕидовите на садот и сл.); слични карактеристики на погребниот обред (погребување во свиткана положба во земјени јами), последователниот развој на сточарството и земјоделството итн. - сите овие паралели сосема убедливо говорат за генетските врски на Абашевците со Балановците, меѓу кои постоеле блиски културни врски.

На почетокот на формирањето на Абашевската Култура, важна улога одиграле северните групи на племињата Срубна кои се појавиле во регионот на Средна Волга во средината на II милениум п.н.е. Во Абашевските гробови е доста застапен кавкаскиот (европеиден) широколицев тип на Срубници.

Во формирањето на Абашевската Култура учествувале и локални (неолитски) елементи (проширени погребувања во некои од абашевските гробови).

Потеклото на Абашевската Култура е на Среден Днепар, каде на почетокот на II милениум п.н.е. sвоновидни, ребрести и цилиндрични садови со примеси на школки, украсени со дупчиња, шаховници и метопик, станале широко распространети.

Абашевската Култура била генетски поврзана со Јамната Културна Заедница.

Абашевските племиња не биле потомци ниту на срубните, ниту на фатјановските племиња, туку биле посебна група со уникатна култура која оставила светла трага на материјалната култура на подоцнежното финскојазично население од регионот на Волга.

Во соседството на абашевските племиња, југоисточно од нив, живееле срубните племиња, кои оставиле големи могили од степскиот тип во јужниот дел на регионот на Средна Волга. Потоа, група срубни племиња, кои се разграниле од главниот масив, се преселиле на запад и навлегле во сливот на реката Ока (Поздњаковска Култура).

1715885475016.png
1715885513925.png
1715885552371.png

Indo-Europeans and Uralic peoples

indo-european.info
 
Последно уредено:
121314

121314

Член од
3 септември 2010
Мислења
6.384
Поени од реакции
8.988
1715948834281.png

Синташта Култура

Бронзено Доба.
Датирање: 22-16 век п.н.е.

Културата се смета за дел од Андроновската културно-историска заедница.

Името на културата доаѓа од името на населбите на реката Синташта (лева притока на реката Тобол).

Културата Синташта била широко распространета во северната степска зона на Јужно Зауралие и Јужен Урал.

Многу споменици од населбите на културата Синташта се наоѓаат во близина на реката Урал и Тоболскиот слив.

Особеностите на населбите се комуникациски системи со затворен комплекс од монументални заштитни структури. Ѕидовите на селата се направени од кирпичници со дебелина од 5,5 метри и висок 3,5 метри. Распоредот е кружен, овален и правоаголен, со квадрат во центарот.

Во живеалиштата биле пронајдени огништа, камини, визби, бунари и металуршки печки.

Керамичките садови се садови со остри рабови и форми на тегли со брановидни линии и фигури. Керамиката на културата Синташта не се навраќа на културата Јамнаја, туку има паралели со доцната катакомба и абашевската култура.

Погребувањата се вршени на спротивниот брег на реките до живеалиштата. Тие биле закопувани во длабоки гробни јами-крипти до 3,5 метри, стуткани на левата страна со дланките до лицето.

Во гробовите биле ставани оружја (глави од стрели, харпуни, секири, врвови на копја), алати за труд (ножеви, игли, српови, аџи, длета, копја), накит (монистра, нараквици, приврзоци), предмети за домаќинство и обредни предмети и друг важен дел од погребувањата бил погребот на коњ: глава, нозе во позиција за трчање, остатоци од воени коли. Како дел од погребните обреди биле жртвувани животни (коњи, говеда, ситен добиток, кучиња).

Погребните ритуали не зависеле од положбата на една личност во општеството, туку одразувале повеќе градации на пол и возраст.

Основата на нивниот систем за одржување на живот бил сточарството. Претставниците на културата се занимавале со металургија, керамика, производство на кожа и ткаење.

Носителите на културата имаат значителни генетски сличности со претставниците на Културата на Линеарна керамика. Миграцијата на населението од Културата на Линеарна Керамика кон исток веројатно довело до формирање на Културата Синташта. При проучувањето на фосилната ДНК, Y-хромозомската хаплогрупа R1a[14] (R1a1a1b2a2-Z2124 и R1a1a1b2a2a-Z2123) и митохондријалните хаплогрупи J1, J2, N1 и U2 биле откриени кај претставниците на Културата Синташта.

1715949443217.png
1715949491121.png
1715949570213.png
1715949610036.png
1715949657164.png
1715949722074.png

Indo-Europeans and Uralic peoples

indo-european.info

1715949865472.png

 
121314

121314

Член од
3 септември 2010
Мислења
6.384
Поени од реакции
8.988
1716133498817.png

Култура на Дрвени гробници / Срубна Култура

Бронзено Доба.
Датирање: 18-12 век п.н.е.

Културата се шири во степската и шумско-степската зона на Источна Европа помеѓу Днепар и Урал.

Фазите на Културата Срубна - Сабатиновска и Белозерска - сега се сметаат за независни култури.

За носители на културата се сметаат Индо-Иранците.

Културата Срубна се гледа како резултат на еволуцијата на културата Полтавка, која се развила врз основа на култура Јамна, исто така се верува дека варијанти на културата Срубна имале независно потекло.

Сите локални варијанти на културата Срубна се синхрони и немало единствен центар на потекло на културата. Формирањето на секоја опција треба да се објасни врз основа на спецификите на локалната археолошка ситуација.

Културно-историската заедница Срубнај се развила од културите и спомениците на културите Синташта, Донско-Волшко Абашевска, Бабинска од Потаповски тип од регионот на Средна Волга во процесот на нивните етнокултурни интеракции.

Спомениците на културата вклучуваат населби, некрополи, работилници, рудници, богатства и изолирани наоди.

Погребувањата на културата Срубна заземаат супериорна позиција во однос на гробовите на древните култури Јамна и Катакомбна, ритуалот предвиден за погребување во јами или дрвени куќички од балвани(оттука и името на културата), карактеристичната положба на покојникот е стуткан, од левата страна, рацете пред лицето, познати се случаи на кремирање.

Инвентарот е монотон, има тегли и садови со остри рабови, меѓу бронзените предмети има ножеви, секири, а подоцна - келти, српови...

Живеалишта - земуници, полуземуници и надземни. Некрополите се претставени со могили и земјани гробници.

Ритуалот предвидувал погребување на покојникот во јами или дрвени рамки во свиткана положба, на левата страна, со рацете пред лицето. Има и случаи на кремирање. Гробните предмети се претставени со остри ребрести и теглести садови, а поретко со метални предмети.

Промената на климатските услови, исцрпувањето на природните ресурси и пренаселеноста довеле до остар пад на населението и културна трансформација на срубните племиња.

1716134115711.png
1716134152360.png
1716134191170.png
1716134264832.png
1716134361471.png

LBA: Late Bronze Age
EBA: Early Bronze Age
MBA: Middle Bronze Age

Indo-Europeans and Uralic peoples

indo-european.info

1716134798309.png

 
Последно уредено:
121314

121314

Член од
3 септември 2010
Мислења
6.384
Поени од реакции
8.988
1716578207083.png

Андроновска Култура

Цивилизација од степски тип.
Цивилизација на номади од индо-ирански тип.

Името доаѓа од селото Андроново кај Ачинск, каде што биле откриени првите погребувања во 1914 година.

Првото историско население на оваа територија биле Кимерите, Саките и Скитите, како што е забележано во асирските летописи.

Андроновската цивилизација опфаќа групи на тесно поврзани археолошки култури од Бронзеното Доба во XVII-IX век п.н.е.

Територијата на цивилизацијата го опфаќала Западен Сибир, западниот дел на Централна Азија и Јужeн Урал.

Како дел од Андроновската цивилизација, извесно време цветала цивилизацијата Аркаим.

Познати се повеќе археолошки локалитети. Поврзани со Андроновската Култура:

· Синташта-Петровка-Аркаим (Јужен Урал, северен Казахстан, 2200-1600 п.н.е.;

· Утврдување на Синташта во регионот Чељабинск, кое датира од 1800 година п.н.е.;

· Населба Аркаим, исто така во регионот Чељабинск, која датира од 1700 година п.н.е.;

· Алакул (2100-1400 п.н.е.), во областа помеѓу реките Аму Дарја и Сир Дарја, пустина Кизилкум;

· Алексеевка (1300-1100 п.н.е.) во источен Казахстан, влијание на Намазга-Тепе VI во Туркменистан;

· Ингалска долина на југот од регионот Тјумен, во која спомениците на Алакулската, Федорововската и Саргатската Култура последователно се заменуваат едни со други

· Федорово (1500-1300 п.н.е.) во Јужен Сибир (за прв пат пронајден култ за кремирање и оган);

· Бешкент област - Вахш (Таџикистан), 1000-800 п.н.е.

Во Јужен Сибир и Казахстан, Индо-Иранците постепено се заменуваат со претставници на народите од Карасучката Култура (1500-800 п.н.е.).

Ширењето на Андроновската цивилизација било нерамномерно.

На запад, стигнала до регионот на Урал и Волга, каде што дошла во контакт со Срубната Култура.

На исток, влијанието на Андроновото се проширило во Минусинскиот Басен, делумно вклучувајќи ја територијата на раната Афанасиевска Култура.

На југ, откриени се индивидуални материјални споменици во областа на планинските системи на Копетдаг (Туркменистан), Памир (Таџикистан) и Тиен Шан (Киргистан) - во областа на населување на дравидскојазичните племиња.

1716578682143.png

Северната граница на дистрибуцијата Андроновската Култура се совпаѓа со границата на тајгата.

Во сливот на Волга забележливо е влијанието на Срубната Култура. Керамика од типот Федорово е откриена во регионот на Волгоград.

Во сибирските степи, за сите Андроновци се разви вообичаен економски и културен тип на овчари, сточари и фармери. Андроновците живееле седентарно во долговремени полуземуници. Нивните села се наоѓале во речни долини, богати со пасишта и плодни земјишта погодни за земјоделство. Во стадото доминирале говеда, овци и коњи.

Андроновците станале првите коњаници во азиските степи. Говедата поголемиот дел од годината се чувале на пасишта под надзор на овчари, а во зима во посебни трла. Житариците се одгледувале на поплавни површини лесни за обработка. Почвата се обработувала рачно со камени и бронзени мотики. Ловот и риболовот не биле од големо значење во стопанскиот живот.

Андроновците биле племиња на металурзи. Тие поседувале рудници за бакар и калај и снабдувале метал далеку на запад. Нивните леарници обезбедувале широко распространето производство на алати (српови, секири, келти) и оружје (ками, врвови на стрели, копја со листовидни пера), вклучително и надвор од Андроновската Област.

Совладувајќи ги степите и шумските степи, Андроновците, во потрага по нови полиња и пасишта покрај речните долини, навлегле во зоната на тајгата, каде што се мешале со домородното население. Како резултат на тоа, на југот на западносибирската тајга се појавиле андроноидните култури (Черкаскулска, Сузгунска, Еловска), кои ги комбинираа локалните и традициите на дојденците.

Под влијание на Андроновската Култура, носителите на овие култури развиле свои центри за леење бронза, кои одиграле голема улога во ширењето на металот во зоната на тајгата.

Живеалиштата биле полуземуници и надземни дрвени куќички. Некои населби (на пример, населбите во областа Петровка и Богољубово) биле опкружени со ровови и бедеми, за кои се земала земјата кога се ископувал ровот. На врвот на бедемите била изградена дрвена палисада. За премин внатре, во ровот биле оставани греди, а во бедемот биле градени порти за премин на кочии.

Погребувањата се правеле во јами со камени насипи, понекогаш опкружени со огради направени од камени плочи. Постојат погребувања со помош на дрвена обвивка. Покојниците биле ставени во стуткана положба, со рацете поставени пред лицето. Во погребувањата се пронајдени врвови од стрели од кремен, бронзени алатки и оружје, накит и керамика.

Главните домашни животни биле коњите и кравите; овците и козите исто така биле припитомени. Било присутно примитивното земјоделство.

Луѓето од Андроновската Култура ја совладале металургијата. Лежишта на бакарна руда биле пронајдени на Алтајските Планини, како и во Казахстан.

Археолошката цивилизација е поврзана со миграцијата на индо-иранските народи преку културата на гробишта, бакарни богатства и сиво обоена керамика.

Лингвистите веруваат дека народот-генератор на Андроновската цивилизација зборувал на јазикот на четвртата, изумрена гранка на индо-иранските јазици. Синташта се смета за првата пра-индо-иранска локација, а луѓето што ја создале очигледно зборувале на пра-индо-ирански јазик.

Се верува дека токму во Андроновската цивилизација било измислено тркалото со жбици за кочиите околу 2000 година п.н.е.

Важна карактеристика на цивилизацијата е присуството во нејзиниот состав на претставници на други културни заедници кои не припаѓаат на титуларната индо-иранска социјална група. Индо-иранската експанзија на територијата на народите од Андроновската Култура ѝ овозможи на културната заедница на домородците да се издигне на цивилизациско ниво.

1716580729061.png


1716581078008.png
 
Последно уредено:
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

На врв Bottom