- Член од
- 14 јули 2007
- Мислења
- 939
- Поени од реакции
- 21
Темава ја отварам со цел да се даде една јасна слика за посебноста на Македонскиот етнос и неприпадноста кон никого.
Сите документи во историјата можат да бидат напишани по нарачка уште од времето кога биле напишани, пропаганди постоеле отсекогаш и ќе постојат.
Затоа ќе ги оставам сите документи настрана, сите личности кои се бореле за ова или она и ќе побарам да се концентрираме на она што стварно го претставува Македонскиот етнос.
Јас ќе почнам со јазикот, а другите нека продолжат со музиката, танците, обичаите или веќе што мислат дека тоа е чисто Македонска карактеристика.
Дали сме Словени, Македонци или мешано, не навлегувам, едноставно ќе дадам пример за посебност во континуитет.
.... Од Македонското средновековно ракописно наследство, за жал, денес малку е останто во Македонија. Преку разни канали тоа е однесено надвор од Македонија и се наога по белосветските архиви. Некои од нив се раскинати на неколку делови, кои денес се чуваат во разни центри. Пример е ракописот на Слепчанскиот апостол, чии делови се наогаат во неколку ракописни збирки, Санкт-Петербург, Москва, Киев и Пловдив. Нашите источни и северни соседи често ги присвојуваат македонските ракописни споменици. Но, независно од етикетите што им ги лепат, во тие ракописи е втиснат неоспорен Македонски печат.
Таков еден ракопис на пергамент од 88 фолии е Македонскиот Струмички Апостол. Околу 1830 година тој подпаднал во збирката на Шафарик. Ракописот сега се чува во Народниот Музеј на Прага. Павел Ј. Шафарик во Pamatky hlaholskeho pisemnicvi од 1853 кратко го опишува ракописот на латински Praxapostolus Macedonicus seu Strumicensis, duodecimo exeunte seu tertio decimo ineunte ( 12век или 13век). Тој констатирал дека таква лексика не сретнал.
Овој апостол го проучувале и други видни лингвисти, Срезневски, Воскресенски, Вондрак, Лавров, Цонев, Карски, Младенов, Курц и др. Јиржи Поливка напишал и опширна студија за него Paleographische, gramatische und kritische Eigentumlichkeiten in dem Makedonischen Praxapostolus, 1887.
Жално е што средновековното творештво е изнесено надвор од Македонија, но во секое зло се наога добро. Ако дел од тие ракописи останеле, судбината би им била неизвесна. Фанариотските владици сметале дека му принесуваат жртва на Бога ако уништуваат Словенски ракописи. Манастирските фурни се ложеле со Словенски ракописи, а потоа со недели наоколу мирисало на изгорена кожа. Потомците на овие владици, денес го негираат Македонскиот јазик, нарекувајки го јазикот на Скопје.
Струмичкиот Македонски Апостол, чиј оригинал се чува во Прага, нека им послужи на соседите како одговор на посебноста на Македонскиот јазик дури од 13век, со сите правописни одбележја.
Значи без разлика кој за што се пишувал, каква пропаганда спроведувал, за што се сметал - oстанува фактот дека Македонскиот етнос е посебен.
Сите документи во историјата можат да бидат напишани по нарачка уште од времето кога биле напишани, пропаганди постоеле отсекогаш и ќе постојат.
Затоа ќе ги оставам сите документи настрана, сите личности кои се бореле за ова или она и ќе побарам да се концентрираме на она што стварно го претставува Македонскиот етнос.
Јас ќе почнам со јазикот, а другите нека продолжат со музиката, танците, обичаите или веќе што мислат дека тоа е чисто Македонска карактеристика.
Дали сме Словени, Македонци или мешано, не навлегувам, едноставно ќе дадам пример за посебност во континуитет.
.... Од Македонското средновековно ракописно наследство, за жал, денес малку е останто во Македонија. Преку разни канали тоа е однесено надвор од Македонија и се наога по белосветските архиви. Некои од нив се раскинати на неколку делови, кои денес се чуваат во разни центри. Пример е ракописот на Слепчанскиот апостол, чии делови се наогаат во неколку ракописни збирки, Санкт-Петербург, Москва, Киев и Пловдив. Нашите источни и северни соседи често ги присвојуваат македонските ракописни споменици. Но, независно од етикетите што им ги лепат, во тие ракописи е втиснат неоспорен Македонски печат.
Таков еден ракопис на пергамент од 88 фолии е Македонскиот Струмички Апостол. Околу 1830 година тој подпаднал во збирката на Шафарик. Ракописот сега се чува во Народниот Музеј на Прага. Павел Ј. Шафарик во Pamatky hlaholskeho pisemnicvi од 1853 кратко го опишува ракописот на латински Praxapostolus Macedonicus seu Strumicensis, duodecimo exeunte seu tertio decimo ineunte ( 12век или 13век). Тој констатирал дека таква лексика не сретнал.
Овој апостол го проучувале и други видни лингвисти, Срезневски, Воскресенски, Вондрак, Лавров, Цонев, Карски, Младенов, Курц и др. Јиржи Поливка напишал и опширна студија за него Paleographische, gramatische und kritische Eigentumlichkeiten in dem Makedonischen Praxapostolus, 1887.
Жално е што средновековното творештво е изнесено надвор од Македонија, но во секое зло се наога добро. Ако дел од тие ракописи останеле, судбината би им била неизвесна. Фанариотските владици сметале дека му принесуваат жртва на Бога ако уништуваат Словенски ракописи. Манастирските фурни се ложеле со Словенски ракописи, а потоа со недели наоколу мирисало на изгорена кожа. Потомците на овие владици, денес го негираат Македонскиот јазик, нарекувајки го јазикот на Скопје.
Струмичкиот Македонски Апостол, чиј оригинал се чува во Прага, нека им послужи на соседите како одговор на посебноста на Македонскиот јазик дури од 13век, со сите правописни одбележја.
Значи без разлика кој за што се пишувал, каква пропаганда спроведувал, за што се сметал - oстанува фактот дека Македонскиот етнос е посебен.
