За мене лично од тие што сум пробала да ги практикувам, пливање ми е најтежок спорт у физичка смисла на напор и трошење енергија, буквално ти се активира секој можен мускул на телото да се одржуваш во вода и завеслаите и све тоа (не сум мн информирана за стручните изрази)али можда помалку од 5 мин. ми требаат да се чуствувам ко маратон да сум истрчала значи претерано физички ме заморува, мислам за овој спорт е потребно многу кондиција, напорни тренинзи и посебен режим на исхрана. И ватерполо исто тука ќе го вметнам како екстремно напорен спорт.
Гимнастика, пред се многу ризичен спорт во смисла на тие страшни повреди со кои можат да се здобијат гимнастичарите и при најмала грешка. Треба 100процентна ментална и физичка подготвеност.
Бокс мислам дека е така понапорен т.е болен
тука повеќе ментално треба да си сконцентриран, добри рефлекси, предвидливост итн.
Маратоните и триатлоните се напорни и бараат и физичка и психичка конзистентност.
Гледам мн тенисот го спомнуваат како мн напорен ама па што знам ја мислам не е толку у споредба со другиве тенисериве имаат паузи, па и тие паузи за серва итн. тоа што се игра по 5 саати се рачуна со све паузите, на крај испаѓа трчале помалку од еден саат на теренот
А ми се допаѓа тенисот и пратам обавезно а кога играм иако е ретко, најголем напор чувствувам кај зглобот и рамењата, рекетот ми е тешко да го држим некако.
А и среќата игра голема улога у тенисот.
Велосипедизам и скијање мн напорни спортови ми се гледаат. Скијањето деф. има тешки и исцрпувачки исцрпувачки. Биатлон?
Само што ги гледам, по малку умира секој мускул во мене.
Атлетика не го доживувам како толку напорен а зависи и која дисциплина, еве за трчање лесно ми е мене лично.
За другите дисциплини не сум пробала али не ми се гледаат како мн напорни у споредба со другиве. (А и не обожавам атлетика да пратам освен Калински ако збори тогаш тоа ми е спој на уметноста и спортот и не пропуштам у никој случај.
)
