Мислиш на
оние кои Еncyclopedia Britannica oд 1911 ги опиша вака:
'
the Greeks 'Ap/3avrrat., and by themselves Shkyipetar, have always been the scourge of western Macedonia. After the first Turkish invasion of Albania many of the chiefs The or beys adopted Mahommedanism, but the conver- Albanians, sion of the great bulk of the people took place in the circas-16th and 17th centuries.
Professing the creed of slams, ac' the dominant power and entitled to bear arms, the Albanians were,enabled to push forward their limits at the expense of the defenceless population around them, and their encroachments have continued to the present day. They have not only advanced themselves, but have driven to the eastward numbers of their Christian compatriots and a great portion of the once-prosperous Vlach population of Albania.
Albanian revolts and disturbances have been frequent along the western confines of Macedonia, especially in the neighbourhood of Dibra: the Slavonic peasants have been the principal sufferers from these troubles, while the Porte, in pursuance of the " Islamic policy " adopted by the sultan Abdul Hamid II., dealt tenderly with the recalcitrant believers. In southern Macedonia the Albanians of the Tosk race extend over the upper Bistritza valley as far west as Castoria, and reach the southern and western shores of Lakes Prespa and Ochrida: they are also numerous in the neighbourhood of Monastir.
In northern Macedonia the Albanians are of the Gheg stock: they have advanced in large numbers over the districts of Dibra, Kalkandelen and Uskiib, driving the Slavonic population before them.
Read more:
MACEDONIA - Online Information article about MACEDONIA http://encyclopedia.jrank.org/LUP_MAL/MACEDONIA.html#ixzz4lktNgE4k
Грчките (
најверојатно Арнаути), кои самите се нарекувале Шќиптар, секогаш биле злото на Западна Македонија.
Проповедајќи ја исламската вера, (
најверојатно стекнувајќи) превласт и право да носат оружје, Aлбанците беа во можност да ги прошират нивните граници на сметка на беспомошното население околу нив, и нивните присвојувања продолжија до денешен ден (1911).
Aлбанските буни и вознемирувања биле чести долж западните граници на Македонија, особено во околината на Дебар: словенските селани биле главните страдалници од овие неволји, додека Портата, согласно „исламската политика“, усвоена од сулатнот Абдул Хамид II, постапувала благо со непослушните верници.
Во Северна Македонија, Албанците се од сојот Геги, тие напредувале во голем број во дебарскиот, тетовскиот и скопскиот округ, протерувајќи го словенското население испред нив.
@puno, доколку мислиш на
овие, кажи која политика, според тебе, е исправна за нив.
