Киро Глигоров (1917-2012)

[MK expat]

Кому му одеше во прилог усвојувањето на симболот од Кутлеш за државно знаме на Македонија?

Зошто докажан комунист кој во 1992 година има изјавено дека Македонците се Словени дојдени тука во шести век, од позиција на претседател, би фаворизирал вакво знаме?

Зошто референдумското прашање беше: „Дали сте за суверена и независна држава Македонија, со право на влез во иден сојуз на суверени држави на Југославија?“

Дали навистина, ден пред атентатот, Глигоров му соопштил на Милошевиќ дека ги раскинува односите со неговите браќа Срби и се врти кон САД? Зошто не постојат белешки од разговорот? Зошто тој не се одвивал во кабинетот на Милошевиќ?

Глигоров никогаш не сакал независна македонска држава. Референдумот за отцепување е маневар за избегнување војна во Македонија, и тоа е единствената позитивна работа поврзана со Глигоров. Референдумското прашање во вториот дел всушност ја содржи визијата на Глигоров за Македонија: дел од федерација со Србија, Црна Гора и српските територии во БиХ.

Усвојувањето на симболот од Кутлеш отвора, покрај тој за името, спор со Грција и за знамето. Ова знаме е свесно и малициозно подметнато, негативните ефекти се прецизно пресметани, исто како и оние со официјалната историја печатена во учебниците за петто одделение и прва година средно (која за воља на вистината, беше обид на Тупурковски македонскиот народ да го претстави како конгломерат од словенски племиња и Хелени.)

Само на Србија ѝ одговараше Македонија која во меѓувреме е ниту на небо, ниту на земја, Македонија која се занимава со банални прашања, сѐ до моментот кога ќе се створат услови да се реализира вториот дел од референдумското прашање.

Војната е завршена, а Дејтонскиот договор е извесен. Референдуми за влез на Македонија и Република Српска во новата Југославија се единствена шанса за остварување на великосрпската идеја.

На средбата од 2 октомври 1995, за која, повторувам, нема белешки, се разговара за ова. Никогаш претходно, па ни тогаш, Глигоров нема став дека Македонија треба да се стреми кон атлантска интеграција.

ЦИА го врши атентатот врз Глигоров под претекстот дека сомнежот ќе падне токму врз Милошевиќ, дека тој како предаден, наредил, преку неговите удбашки служби во Скопје, веднаш да го елиминираат. Во меѓувреме, удбашките потрчковци на видни позиции во Скопје, имаат задача да ја замајуваат јавноста со приказни за братиславска врска, бугарски мултигруп, косовски терористи и слични глупости. Спомнување на Милошевиќ не смее ни под разно.

Глигоров јавно на телевизија, низ солзи, има изјавено дека знае кој му го има извршено атентатот, но не смее да каже.

 

[Aleksandar91]

@MK expat
1. koe fajde imala cia ako go nema gligorov?
2. kako e mozno cia da ne napravi uspesen atentat vo vakva vukojebina kako nasava?

 

[blanco]

Глигоров е убедливо најдобриот политичар во историјата на независна Македонија, а како сме тргнале ќе биде изгледа за век и веков. А и беше во тие времиња најдобар од сите тие тутурутки на чело со Слобо и Туѓман.
Референдумското прашање е маестрално извлекување на РМ од СФРЈ без војна. Агресија од југ и север е спречена, а и таа усташка авантура за јужен фронт преку дпмне е одбиена. Признавањето во ООН исто така е успех, како и одблокирањето на трговското ембарго. Единствен фаул е промена на знаме, но на таков страшен притисок и замешан странски фактор тоа е надвор од домет на наш политичар.
За атентатот има две верзии, источен или северен сосед. Јас бев на мнение дека е бугарско масло, но дополнително истражувајќи тоа со Мултигруп и британскиот агент е тешка превара. Колата со која е извршен аентатот е купена од србин, а 2-3 недели претходно има тајна средба на српски оперативци и домашни издајници на Косово. Динамитот е украден од наша станица од издајниците за да се прикрие вистинскиот сторител. Така што јасно кој го организира атентатот, а и Богами на кого му одговара. И самиот Борисав Јовиќ(главен на војската на ЈНА или поточно СНА) кажа дека не му паѓало на памет дека Македонија ќе се дели од СФРЈ, а во тие моменти, како и пред средбата Глигоров-Милошевиќ е јасно дека Македонија ќе се дели и ќе оди кон евроатлански интеграции. Атентатот е последен обид за дестабилизација и враќање во српските прегратки. Воглавно во повеќе од 100 години посредна или непосредна власт тука ништо добро од таа багра не сме виделе.
п.с. Не можам да замислам што би било во тие клучни моменти ако предлогот на Љубчо и Гошев, Дедо Кирил беше претседател.

 

[Klin]

„Атентат“, од Зоран Петров -

48-годишниот Зоран Петров има завршено Филолошки факултет - Група за општа и компаративна книжевност, 12 години работел како новинар во Нова Македонија, добитник е на наградата Новинар на годината во 1995 година и на Годишна награда за новинарство на ЗНМ во 1996 година. Има завршил повеќе курсеви за истражувачко новинарство и разузнавачка аналитика во Германија, САД, Франција, Италија и Велс, а седум години работел како Шеф на Дирекцијата за аналитика во Агенцијата за разузнавање.

Зоран Петров е актуелен Потпретседател на Демократски Сојуз и во моментов ја извршува функцијата Зам. Министер за надворешни работи во Владата на Република Македонија.

ПРЕДГОВОР

Секој настан е предизик. Прашањето на личниот избор на новинарот се состои единствено во тоа дали предизвикот ќе се прифати или нe. Прифаќањето значи соочување со комплексноста на сето она што се нарекува настан, случка во просторот и времето, трага во историјата, бразда во колективната свест и нов симбол во светот на знаците. Сложеноста и многуслојноста на настанот е нешто што заслужува стравопочит. Оттаму, ниту една обработка, анализа и трeтман на истиот тој настан не може да биде апсолутно целосна. Може да биде само обид, повеќе или помалку успешен. И ништо повеќе од тоа.

Атентатот врз претседателот на Република Македонија, Киро Глигоров, е еден од најкрупните настани во македонската историја. Според своите особености, во безброј елементи единствен и карактеристичен. Ако се земе предвид дека атентатот (впрочем, како и секој облик на политички терор) беше пресметан да изврши одредени влијанија, да дејствува врз одредени ситуации, да покрене одредени процеси и да испрати одредени пораки, тогаш тоа е настан кој сеуште трае. Затоа една година по трети октомври 1995 година, е премногу кус период за да се изврши една поопстојна опсервација на настанот. Дополнителна отежнувачка околност е тоа што и самиот акт од криминалистичко истражен аспект претставува целосна мистерија. Не се знае мотивот, извршителите, организаторите и цела една серија значајни податоци за истрагата.

Оттаму, огромна илузија и неправедно очекување би било овој обид да се смета како придонес во расветлувањето на енигмите поврзани за атентатот. Книгата не нуди одговори. Напротив, таа поставува нови прашања. Отвара дилеми и недоумици, укажува на контрадикторности и невообичаености. Таа е и недоречена и нецелосна и незаокружена. Едноставно „Атентат“ нуди своја верзија на почетокот на едно дејство, кое сеуште тече. Крајот најверојатно некогаш ќе го допише некој друг. И токму затоа, однапред едно големо извинување за сите оние читатели, кои од оваа книга очекуваат да го расветли терористичкиот настан од трети октомври и со име и презиме да ги наведе атентаторите. Нејзината цел е да ги сублимира сите досега на јавноста познати и непознати настани, дејства и активности кои следеа по атентатот, или, пак, директно или индиректно произлегоа од него. За да се долови автентичноста на моментот во голем дел се користени изводи од новинарски текстови инспирирани од третооктомврискиот настан, како и цитати од најкарактеристичните изјави дадени по истиот повод.

Сепак, и за сите оние кои располагаат со склоности и афинитети за истражување, овој обид им нуди мноштво материјали за дополнителни анализи. Доколку се има предвид дека ниеден настан не настанува сам од себе, па така и атентатот врз претседателот Глигоров претставува производ на одредени околности, ситуации, процеси и движења, тогаш веќе може да се насети која е алката која обединува. Тоа е сепак, луксуз кој ниеден новинар и публицист не може да си го дозволи, бидејќи со тоа би ризикувал да влета во опасната зона на неаргументирани обвинувања. Затоа пак, тоа може да си го дозволи читателот. Доволно е само работите да се стават во вистинскиот контекст. Ова е само еден од аспектите, кој може да придонесе книгата „Атентат“ да биде занимлива и читлива, бидејќи нејзините прашања се директни, а одговорите само се навестуваат. Впрочем, тие му се препуштени на читателот, ако по прочитувањето на книгата сите работи Ви станат јасни и ако бидете сигурни дека знаете кој како и зошто стои зад атентатот, најдобронамерниот совет би гласел - немојте да бидете толку сигурни.

И на крајот, не смее да се заборави дека експлозијата пред хотелот Бристол однесе и две невини жртви – Александар Спировски и Христо Христоманов. Не смее да се заборави дека скопскиот атентат а само инсерт од светскиот тероризам, кој низ сите меридијани сее само смрт и страдања не избирајќи ги жртвите. Оттаму, како автор на овој скромен обид, си ја земам слободата книгата „Атентат“ да ја посветам на животот и сите луѓе со добра волја.

Авторот
Скопје, 22 септември, 1996 година

 

[blanco]

Од книгата интересна е изјавата на Крсте Црвенковски, македонски политичар од највисоко ниво во екс Ју. Цитат:

Така, на пример, познатиот македонски политичар и член на Советот за безбедност на претседателот на државата, Крсте Црвенковски, ќе изјави: „Обидот за атентат врз претседателот на Република Македонија е повторувањето на трагичните настани од дваесетите години на овој век, кога терористичките банди на Иван Михајлов и компанија прострелаа низ софиските улици многумина од истакнатите револуционери на македонското национално движење, меѓу кои и неколкумина водачи на Илинденското востание. Мислам дека идејно политичките подбуцнувачи на ова злосторно дело се „внуците“ на Иван Михајлов и овде и во дијаспората

Издиктирана од точка до точка од Београд, а во линија на изјавите од Атина. Ебате удбашите.
ЕДИТ: На иста линија се изјавите и на Иван Катарџиев, како и Манол Пандовски(професор по безбедност и историчар).

 

[DuskoMkd]

Еве некои нови работи за Киро Глигоров кои можеби не сте ги знаеле: https://vocentar.com/vnuk-mu-na-tito-otkri-kiro-gligorov-go-potpisha-ustavot-za-raspadot-na-jugoslavija/

 

[Klin]

 

[курајбер]

Од овoj настан натака, буквално ништо не се реши во државава од ваков тип. Од тука тргна спиралата и неверојатно е дури колку никој за ништо крупно тука нема одговарано. Па ни по грешка.

 

[SinisteR.]

Случајно наидов на интересна статија
1995 GREEK FINGERPRINTS ON GLIGOROV HIT?