На 17години ми се случи обратното од твојов случај, дечкото имаше 25. Не сакав да се дружам со врсници бидејќи беа како мали деца и сакав некој со кого ќе можам да правам сериозен муабет, да нема глупави и детски сцени, љубомори и триста чуда. Веќе имав толку многу поминати лоши работи што не се чувствував како тинејџерка туку како возрасна личност. Имавме убав однос, долги пријатни и муабети, прошетки, ме третираше како возрасна, ме запознаваше со неговите пријатели, не ме притискаше, беше многу добар и мил и со него ја изгубив невиноста. Но после некој месец сфатив дека всушнот ме гуши и сакав само да се забавувам, да бидам среќна, сакав да го поминам она што тој веќе го имаше изживеано, луди ноќни флертови, летни авантури, а не да мислам на сериозни работи.
Тоа што сакав да ти го кажам со муабетов беше дека да она може да ти изгледа зрело, да се однесува различно од нејзините врснички, но сепак има само 16год и кога тогаш ќе сака да прави се што додека била со тебе не можела и уствари ти ќе бидеш повреден у приказната. Јас би ти рекла најди си некоја со која што ќе го преживувате истото, а не ти бараш работа а она ти збори како не научила математика или професорката била нервозна. Е сеа, според тоа што прочитав не си нешто многу сериозен али тоа уопште не е ни битно, пошо веруј неа ќе и здосади, тебе можеби не, али она сигурно ќе сака да види што се останато и се нуди.
