Тетовирање на цркви, манастири и по некој светец, е по мене најпрост тренд за докажување. Не знам дали ова се случува само околу мене, но луѓето што имаат таков вид тетоважи се обично шлајмот во општеството. Дали тие сакаат да го прослават Бог, или само да привлечат внимание од другите? Мислам дека преовладува второто. Тоа се најчесто луѓе кои се подложни на многу пороци, на алкохол, на коцка, на обљуба и желба за материјална корист.. луѓе кои Бог го имагинираат како стар дедо, со побелена коса и брада.. Тоа се најчесто луѓе со изгубени вредности.
Но! Кој сме ние да судиме.. кој е толку безгрешен за да му суди на другиот. Премногу очекуваме од луѓето. Превидуваме дека секој човек се наоѓа на одреден степен од духовниот развој. Друго,го познаваме лично или не, човекот кому судиме?.. Најчесто лично не го ни познаваме човекот, тоа би требало да е доволен факт за да застанеме. Посебно кога не ја знаеме целата вистина. На крај, судењето и осудувањето не дефинираат нас, не тој што го судиме.
Ќе речеме дека не судиме, туку дека критикуваме и заштитуваме. Но, за таков подвиг потребна е и просветленост на умот, а очигледно повеќето тоа го немаме. За благотворна критика е потребна сострадалност, а за сострадалност е потребна просветленост, а дека сето тоа сигурно недостасува се гледа од некултурниот и самоуверен начин на обраќање.. - Митрополит Струмички Наум.
) на онаа која име носат,и воопшто немаат поима дали е од православна или католичка вера..обично се најуфилмани оние на +40 т.н мамини принцези на кои им следува менопауза за пар месеци...која глупост и прелест невидена јеботе...
