jamajka
mode: Calm
- Член од
- 28 април 2007
- Мислења
- 19.577
- Поени од реакции
- 27.422
http://www.dnevnik.com.mk/?ItemID=D7EB1160BB30CA49969B8172601D2B80
За„работниот народ“се продаваат старите комунистички трикови: Децата на Тито, нивната наводна сиромаштија, „приче о поштењу“. Добро замаскираните социјалистички претприемачи имаат лице да ни продаваат „скромност“, да ја идеологизираат носталгијата
Тоа се група интелектуалци, кои наместо да бидат подложени на темелна опсервација од критичката јавност за својот удел во транзициските години, налик на експериментални бели глувци, исползуваат од окното на една морална бездна рикајќи како револуционерни ламји.Ова нема да бидат „изолационистички“, туку ќе бидат години на исчезнување на диносаурските социјалистички интелектуалци и професори од јавната сцена заедно со крвавиот тефтер на Маркс, со нивното паролашко и демагошко сфаќање на мултикултурата, концепт во кој воопшто не веруваат и кој им служи само за денунцирање на десноориентираните.Ова нема да бидат „антиквизациски“ години, ова ќе бидат години кога за последен пат, повампирените неокомунистички писари секое изразување на национално чувство ќе го санкционираат како фашизам.
Ова ќе бидат години кога секој профитер од јавната сцена, кој се затерал да глуми Коперник или Бодлер, ќе размисли убаво дали може да фрли камен по МПЦ. Не поради анатема, туку затоа што ќе се чуе и досега замолкнатиот верски глас.Доколку го анализираме печатот континуирано ќе забележиме дека се' уште се сервираат старите илузии. Читаме квазиисториски фељтони за Тито како подметната амнестија за злосторствата на диктаторот, ни се форсираат озборувачките мемоари „без маска“, кои не се нималку наивни. Посткомунистичката елита педантно не' известува за љубовниците, шампањите и клавирите, како симбол на хохштаплерството на Маршалот на кое всушност тие до ден-денес му се поклонуваат.
За „работниот народ“ се продаваат старите комунистички трикови: Децата на Тито, нивната наводна сиромаштија, „приче о поштењу”. Добро замаскираните социјалистички претприемачи имаат лице да ни продаваат „скромност“, да ја идеологизираат носталгијата. Денешните први наследници на комунистите се себепрогласуваат за „урбани, градски и алтернативни“ наспроти историската вистина дека нивните предци најпрвин во сопствените редови ги збришаа напредните градско-буржујски елементи што беа за национална кауза, а потоа ги елиминираа повоено, на што освен од идеолошката неподобност, беа поттикнати и од личната планинска инфериорност.
Таа неолиберална-нарко-анархо-левичарска авангарда е нашата титоистичка развратна и декадентна општествена елита. Тоа што денес се забележува во авангардно-шминкерските магазини за млади најдобро ја отсликува духовната беда на оние кои ни ги поттурнуваат ретроградните концепти. На насловната на еден таков магазин, по следниот редослед се наброени категориите: хедонизам (дроги), антиконзумеризам, анархизам, Чомски и сето тоа со спонзорски благослов на корпоративниот Ти-мобиле. Помеѓу рекламата за најновата луксузна чанта, крема и лосион, и помеѓу советите за естетска хирургија, ќе најдете упатство за судир со полицијата, носење гас-маска и безбол палка, full опрема, како и амфетаминска терапија за анархисти. Тука е и Ноам Чомски, омилениот интелектуалец на нашите левичарски позери, здодевниот лингвист кој во документарецот Manufactyring Consent: Noam Chomsky and the Media на прашањето „Добро, што не отидеш да живееш во Кина, ако комунизмот ти е толку мил? „ тој одговара „Во САД најдобро се живее, несомнено е најдемократска земја во светот“.
Но, малку ќе најдете во „слободниот“ печат во Македонија за податокот дека Чомски при крајот на 70-тите го посетил режимот на Црвените Кмери и Пол Пот. Чомски ќе го поддржи режимот на геноцидните власти кои според Amnesty International убиле 1.4 милион луѓе. Во своите книги тој не нуди нови идеи, туку претежно пишува анализа за американските воени интервенции, ги разоткрива големите американски медиуми во заговорничко-забавен стил. Чомски многу малку се осврнува на внатрешната американска политика, не е ниту анархист. Анархистите го презираат затоа што не се залага за укинување на државата, туку напротив, тврди дека државата единствено може да ги заштити работниците и сл.
Може да заклучиме дека се наоѓаме во сивата зона, каде што повеќето медиуми кај нас идеолошки ги профилираат своите вести, информации, па дури и модни и забавни прилози. Тоа го потврдува значењето на една од главните агенди на Владата за зголемување/ширење на интернет-пристапот, разбивање на телекомуникациските монополи, се' со цел да се излезе од кругот на информатичката зачмаеност, образовната некомпатибилност, информативното слепило и едноумие со кои и во 21 век се обидуваа да владеат старите тоталитарци. Од 19 проценти корисници на интернет во 2006, денес имаме 44 проценти или 125 проценти зголемување според Internet world stat.
На нашето македонско небо, лета еден црвен змеј, но тоа е хартиен змеј!
Алекс Букарски
Секоја чест, пристрасно но аргументирано.....
За„работниот народ“се продаваат старите комунистички трикови: Децата на Тито, нивната наводна сиромаштија, „приче о поштењу“. Добро замаскираните социјалистички претприемачи имаат лице да ни продаваат „скромност“, да ја идеологизираат носталгијата
Тоа се група интелектуалци, кои наместо да бидат подложени на темелна опсервација од критичката јавност за својот удел во транзициските години, налик на експериментални бели глувци, исползуваат од окното на една морална бездна рикајќи како револуционерни ламји.Ова нема да бидат „изолационистички“, туку ќе бидат години на исчезнување на диносаурските социјалистички интелектуалци и професори од јавната сцена заедно со крвавиот тефтер на Маркс, со нивното паролашко и демагошко сфаќање на мултикултурата, концепт во кој воопшто не веруваат и кој им служи само за денунцирање на десноориентираните.Ова нема да бидат „антиквизациски“ години, ова ќе бидат години кога за последен пат, повампирените неокомунистички писари секое изразување на национално чувство ќе го санкционираат како фашизам.
Ова ќе бидат години кога секој профитер од јавната сцена, кој се затерал да глуми Коперник или Бодлер, ќе размисли убаво дали може да фрли камен по МПЦ. Не поради анатема, туку затоа што ќе се чуе и досега замолкнатиот верски глас.Доколку го анализираме печатот континуирано ќе забележиме дека се' уште се сервираат старите илузии. Читаме квазиисториски фељтони за Тито како подметната амнестија за злосторствата на диктаторот, ни се форсираат озборувачките мемоари „без маска“, кои не се нималку наивни. Посткомунистичката елита педантно не' известува за љубовниците, шампањите и клавирите, како симбол на хохштаплерството на Маршалот на кое всушност тие до ден-денес му се поклонуваат.
За „работниот народ“ се продаваат старите комунистички трикови: Децата на Тито, нивната наводна сиромаштија, „приче о поштењу”. Добро замаскираните социјалистички претприемачи имаат лице да ни продаваат „скромност“, да ја идеологизираат носталгијата. Денешните први наследници на комунистите се себепрогласуваат за „урбани, градски и алтернативни“ наспроти историската вистина дека нивните предци најпрвин во сопствените редови ги збришаа напредните градско-буржујски елементи што беа за национална кауза, а потоа ги елиминираа повоено, на што освен од идеолошката неподобност, беа поттикнати и од личната планинска инфериорност.
Таа неолиберална-нарко-анархо-левичарска авангарда е нашата титоистичка развратна и декадентна општествена елита. Тоа што денес се забележува во авангардно-шминкерските магазини за млади најдобро ја отсликува духовната беда на оние кои ни ги поттурнуваат ретроградните концепти. На насловната на еден таков магазин, по следниот редослед се наброени категориите: хедонизам (дроги), антиконзумеризам, анархизам, Чомски и сето тоа со спонзорски благослов на корпоративниот Ти-мобиле. Помеѓу рекламата за најновата луксузна чанта, крема и лосион, и помеѓу советите за естетска хирургија, ќе најдете упатство за судир со полицијата, носење гас-маска и безбол палка, full опрема, како и амфетаминска терапија за анархисти. Тука е и Ноам Чомски, омилениот интелектуалец на нашите левичарски позери, здодевниот лингвист кој во документарецот Manufactyring Consent: Noam Chomsky and the Media на прашањето „Добро, што не отидеш да живееш во Кина, ако комунизмот ти е толку мил? „ тој одговара „Во САД најдобро се живее, несомнено е најдемократска земја во светот“.
Но, малку ќе најдете во „слободниот“ печат во Македонија за податокот дека Чомски при крајот на 70-тите го посетил режимот на Црвените Кмери и Пол Пот. Чомски ќе го поддржи режимот на геноцидните власти кои според Amnesty International убиле 1.4 милион луѓе. Во своите книги тој не нуди нови идеи, туку претежно пишува анализа за американските воени интервенции, ги разоткрива големите американски медиуми во заговорничко-забавен стил. Чомски многу малку се осврнува на внатрешната американска политика, не е ниту анархист. Анархистите го презираат затоа што не се залага за укинување на државата, туку напротив, тврди дека државата единствено може да ги заштити работниците и сл.
Може да заклучиме дека се наоѓаме во сивата зона, каде што повеќето медиуми кај нас идеолошки ги профилираат своите вести, информации, па дури и модни и забавни прилози. Тоа го потврдува значењето на една од главните агенди на Владата за зголемување/ширење на интернет-пристапот, разбивање на телекомуникациските монополи, се' со цел да се излезе од кругот на информатичката зачмаеност, образовната некомпатибилност, информативното слепило и едноумие со кои и во 21 век се обидуваа да владеат старите тоталитарци. Од 19 проценти корисници на интернет во 2006, денес имаме 44 проценти или 125 проценти зголемување според Internet world stat.
На нашето македонско небо, лета еден црвен змеј, но тоа е хартиен змеј!
Алекс Букарски
Секоја чест, пристрасно но аргументирано.....