Eптен дека не си пролајф, па ќе ти реплицирам Мала грешка, зборувам за невнимателноста при тој конкретен однос кога се зачнала бременоста. Две секунди работа, нешто на што не сме ни обрнале внимание во тие моменти на страст и слабост, а ќе ја плаќаме цел живот. Мала грешка, со огромни последици. Мораше да се фатиш за сламка па ти па? ))
Цврстиот и краток муабет би бил: -Јас знаев, можев да убедам и објаснам, на дело одлучно да покажам дека во делот на животот во кој што тогаш се наоѓавме дете не ни треба, дека слободата за секој од двајцата е и мора да биде загарантирана и дека не смееме да станеме робови на една ситуација во која што сме се нашле без да сакаме. Ниту пак смееме да се огрешиме пред тоа дете и да се доведеме у ситуација да не бидеме компатабилни со неговите желби и потреби. Животот е филм кој што секој сам си го режира, пробивајќи си го патот често мора да се направат рески и цврсти одлуки и решенија. Делот позади сцената и не беше чак толку цврст... ама тој не беше за покажување ни тогаш, ниту пак сега. :back:
абортус во никој случај...но ако немаш потпора од домашните дури тогаш ќе се разбере сериозноста и одговорноста што за момент ти паднала во раце.Малку се оние случаи каде девојките немат поддршка од дома. Јас мислам дека колку и да родителите се бесни и разочарани од децата не би помислиле на абортус
Све зависи од парот, доколку врската им е јака препорачливо е да си го роди детето. Јас со абортус не би можел да живеам, многу брзо ќе се абортирам и себе си. Кој фактор сум јас за да му пресудам на некое невино суштество. Ебати животот со такво нешто.
хмм..... ако останам бремена и ги знам плановите на мојот партнер дека сака да направи кариера отворил бизнис само што почнал да работи сака да постигне нешто во животот и такви работи никогаш не би му се тупнала да ме земе и да ме трпи ради детето или би се одлучила за абортус или пак би го родила и би го израснала со помош на моите родители мојот живот да ќе се смени а и не е битно бидејќи ако би одлучила да го родам сепак е тоа моја желба и не би се каела што животот за еден момент ќе ми се промени и секако пак би била среќна што би имала дете
Ако се најдам у ваква ситуација...ќе го родам, абортус не доаѓа во предвид...а за брак ке подразмислам ако е океј чоекот нема проблем ако е некој терсен немам намера да си го уништувам животот...а тоа не значи дека ке има последици врз детето...
Пред се' контрацепција ако не се планира бременост. Доколку веќе се случило, бременоста не значи автоматски дека мора да се омажам. Ако и онака сум сакала да се мажам, би го направила тоа. Ама ако се случила грешка со некој со кој не сакам да делам живот, би го чувала детето сама ако имам услови за тоа. Секако се' ова зависи од многу услови. Но, дефинитивно не би се омажила само заради бременоста.
Ајде деее!! Па ондак цурице нема да дозволиш некој "непосакуван" да те работи и нема да има бебе Sent from my SM-G318H using Tapatalk
