Part 3
Дали се сеќаваш на песната стара, песната за него напишана
И од бранови ладни и солзи разнишана.
Се сеќаваш ли на карпата, на неговиот дом?
Или сега забораваш, на огромниот лом?
Толку си неблагодарна и живееш во свој свет,
Чоколадото се лади, а јас ти носам мед.
Трагично би било, да зборувам и за медот сега,
Сега кога срцево силно ме стега.
И не, ооо не, не сакам никој да мисли дека досадно ми е мене,
Силна сум како камен, како натежнато бреме.
Се прашувам некогаш до кај ли ќе стигнам,
Со овие стихови, дали светов ќе го дигнам.