Recent Content by Black LiLy

И сега што е финтата? Еве ја имам 20 години и обожавам цртани и ајде сеа не се понашам во склад со годините? Секој како му одговара. А да се биде дете во душа не значи неприфаќање на одговорности. Да се зачува детето во себе е нешто неописливо, единствено и несвојствено за секого... But hey...

Еј, што фино прашање. Колку се врзувам? ИЧ. За ништо и никого. Освен се разбира за моето животно дело, ама тоа дека е мое. Ама за луѓе, настани, предмети...Ич. :smir:

Ej рап? А што рап? Поздравче :)

Воопшто не одлучував. Знаев од 7мо одд. што ќе студирам. И си го ОБОЖАВАМ факултетот!!!

Жената е најубава кога е СВОЈА.

Тишината е моќ. Моќ над себеси. Ако може човек да ја обожава, да ја чувствува потребна, да се види себеси во неа, тишината е совршенство. Тишината е Сонување.

Упатство. Ми доаѓа да се насмеам. Не, не да се насмеам. Да паднам од смеење. Да ми снема воздух, да почнам да се гушам од смеење. Имам доста интересна причина да се смеам на светот. Ми личи на кловн. Ми личи на едно глупаво, назатно, социјализирано, префригано, преекспонирано, одвратно битие...

KRS-ONE!!!!!!!!!

СИТЕ луѓе, значи С И Т Е без исклучоци се такви - ПРЕДАВНИЦИ. Во природата на човекот е да ги обвинува другите за споствените грешки, па после некој друг (што до вчера му бил најдобар пријател) да го обвинува за предавство, не знаејќи дека свесно или несвесно, еднаш го направил или ќе го направи...

И јас мојот:smir:

Бла, бла, бла...Благодарна? На некој? Најчесто, ми се случувало кога сум била со некого, макар и за кратко, да почнува да се менува...Веројатно, од некој си никаков карактер да станува подобар човек. Не дека јас сум преземала нешто конкретно, туку ете, некоја глупава магија проработувала и...

Каков прекрасен ден...И должиме со Шпањолката на девојкава прошетка низ Гостивар некогаш:) Инаку, јас си поминав прекрасно, и јас да и се заблагодарам на Вики што беше добар водич и што ми покажа места кои минатиот пат не ги видов, па создадов погрешен впечаток за Велес...а убав град е...Мирен...

Имаше еден период кога не верував во љубов веројатно бидејќи бев малечка, наивна и премногу очекував од луѓето и кога се разочарав, мислев дека нема љубов. Потоа, со сите болни искуства пораснав и сфатив дека ако немало љубов, немало ни да постојам. Си ги сакам мама и тато и бато, многу луѓе...

Shit, I trust NOBODY BUT my father. Само тој на целиов свет ме разбира...