Грижата на совест, не ја доживувам само како чувство произведено од некое зло, што сум го направила. Тоа најмалку го правам.
Најмногу ме мачи грижата на совест,кога ќе направам нешто,што е спротивно, на моите убедувања.Тоа се одразува лошо, само на мене и ме јаде однатре, со години.Тешко се ослободувам од грижата на совест,за постапки кои не сум смеела да си дозволам да си ги направам себе си!!!
Тогаш паѓам, се карам сама себе, не можам да си простам, што сум згрешила, се преиспитувам милион пати...се измачувам.