Најнапред, објасни што значи „...сакај го непријателите свои...„ па ќе ти одговорам...
Кај го погоди најтешкото прашање.
Прво, секој човек својата љубов му е насочена само кон блиските, оние домашните и најпотесното семејство.
Да сакаш, но во онаа духовна смисла значи да даваш дел од својата душа во емотивна смисла.Твојте емоции да им бидат како леб за нивната душа.Научени сте кој што ви дава како храна за емоциите, идентично да возвратите, кој дава љубов и ти му даваш љубов, кој дава омраза и ти возвраќаш со исто.
Исус вели друго.
Сакајте ги непријателите.
Ако имаш карши тебе некој што ти е непријател нарани го со што твојата душа ќе му биде леб-мек, а не камено срце да имаш.
Исто важи во обратен правец, ако твојте емоции, гнев, лутина се на површина тие бараат храна, но со камен не се ранат туку со леб, тоа значи да ги исполниш гневот и омразата со што ќе ги видиш омразените како страдаат(омекнале), дали физички си ги победил или друг ги поразил, ти си го наранил гневот и омразата.
Да посакуваш страдање на друг човек кој по било која причина го сметаш за непријател(верски убедувања) само за да покажеш дека твоето верување е исправно ,а нивното грешно е ништо друго освен ранење на омразата, злобата и гневот.
Послушај ги зборовите на Исус ако веќе си одбрал да го следиш и храни ги гладните.Сакај ги непријателите.