Чоек ти ја разбирам огорченоста спрема северџаните,ама да се радуваш на сиромаштијата која надоаѓа стварно не е здраворазумно.Шо е крив народот?Мислиш на Заев го болит стапот шо се креваат цените?На Ахмети пак ич.Полни се со пари ко танкери, а народот кој беше против промена на име ќе го јадит стапот.Така да стварно не ми е јасен твојот став,тоа ли го сметаш за патриотизам да ти гладуваат твоите роднини,пријатели,земјаци,а тебе да ти се полни душата?
Прашањето за што е крив народот ти е слично како одговорноста на Германците за Втората Светска Војна и за Холокаустот.
На врвот од своето постоење, Нацистичката Партија на Германија броела нешто над 8 (ОСУМ) милиони членови од целокупното население на Германија кое изнесувало околу 80 (ОСУМДЕСЕТ) милиони жители, а на фер и демократски избори никогаш не освоила повеќе од 44% од гласовите.
Според ваквата логика, мнозинството Германци никогаш не биле нацисти, но тоа не го менува фактот дека со своето молчење ги одобрувале постапките и злосторствата на нацистите, а нивното учество во германската воена економија ги прави директни соучесници на нацистите.
Криви се тие кои молчат, а бидејќи како што гледаме низ Македонија, исто како и низ речиси цела Европа, рајата - иако свесна за последиците - свесно си молчи, а бидејќи молчењето значи одобрување, нивното молчење ги прави соучесници на истите тие паразити наречени политичари кои ги доведоа Македонија и континентот до ова дереџе.
Тие кои се оправдуваат дека сите биле исти, никој не ги прашувал бидејќи им било одлучено одозгора, со своето молчење ги одобруваат постапките на паразитите наречени политичари, а се` додека молчаливите одобрувачи плаќаат даноци, директно ги финансираат истите тие паразити кои ем не им чинат, ем не ги менуваат бидејќи сите им биле исти.
Можат колку сакаат да се правдаат дека се немоќни, но се` додека плаќаат даноци и ги почитуваат законите, ќе продолжат да се однесуваат како закреспостени поданици, а не како рамноправни граѓани со свои слободи и права, но тоа нема да ги поштеди од статусот на соучесници поради своето молчење и плаќањето на даноците со кои ги финансираат злосторствата на паразитите кои ем не им чинат, ем не ги менуваат бидејќи сите им биле исти.
Ако за некои може да се каже дека се исти, тоа се припадниците на молчаливата раја кои ќе си кркаат и стрижење и стап бидејќи секогаш некој друг им е крив, но не и тие самите со нивното молчење.
А во 2015 и во 2016 година урлаа до небото "нема правда нема мир", чудо како ги снема преку ноќ, ваква општествена трансформација не сум видел досега, до вчера небото им беше границата, а денес границата им е јазикот кого го држат цврсто гризнат.
Јасно ми е мене,ЕУ докажа дека нема муда да се спротистави на Америчката хегемонија,туку решија да бидат послушни пудлици.Ама тоа не го менува фактот дека треба да си ептен одвеан да се радуваш на пропаста на животниот стандарт во вукојебинава.Пак на крајот на денот обичниот народ страда.Страда и народот на Украина и Русија и се заради платеници како Заев и Зеленски.Додуша ние и немаме некој избор пошто одма Куманово ќе ни се деси.Толку од сонот за демократија и независност.
Е па порано или подоцна ќе мора да се плати цехот за молчењето.
Охридски рамковен договор, Преспански велепредавнички договор и договор за анти-македонски политики со балкански татарстан не се безвредни парчиња хартија, тоа се правосилни акти кои мораат да се почитуваат се` додека некој не ги поништи истите - како на пример гласачите на избори и/или на референдум.
Додека не се поништат, остануваат правосилни акти кои мораат да бидат платени скапо со партиски вработувања и понатамошни ограбувања на рајата која од една страна ги одобрува ваквите злосторства со своето молчење, а од друга страна и ги финансира истите со парите од своите даноци.
Или крај на молчењето, или уште поголем цех за плаќање.
На Евреите не им се случи Холокаустот преку ноќ.
Прво им се случи бојкот на еврејските бизниси во април 1933, но Евреите молчеа.
Потоа им се случија Нирнбершките закони од 1935 година, кои им ги поништија преку ноќ германските државјанства на Евреите и ги претворија во туѓинци без никакви човекови слободи и права во Нацистичка Германија, со исклучок на едно право: да и` го предадат целиот свој имот во Германија на нацистичката држава во замена за пасош со кој ќе можат да емигрираат во странство, а како лица без никаков имот и без роднини или работодавачи во странство, многу мал број на германски Евреи успеаа да добијат азил. Евреите и на ова молчеа.
Потоа им се случи Ноќта на скршеното стакло, односно Кристалната ноќ во ноември 1938, за која Нацистичка Германија им ја наплати штетата на Евреите чии што бизниси, домови и синагоги беа нападнати - ова нешто слично како да треба Македонците да им бидат благодарни на рамковнистите за војната од 2001 година, за Охридскиот рамковен договор и за партиските вработувања по етнички клуч од кои македонската држава и македонското општество немаат ама баш никаква корист, а на крајот и да им платат на рамковнистите за ваквите злосторства. Како и да е, Евреите и на ова молчеа.
Потоа им се случи почетокот на Втората Светска Војна во 1939 година и депортирањето во гета, каде што можеа или да изгладнат до смрт или да работат за нацистичката воена економија во замена за по некоја трошка колку за да преживеат до наредниот ден. Мнозинството Евреи молчеа на ова, малкумина се осмелија да избегаат.
Потоа им се случија Операција Барбароса во 1941 година, акционите групи Ајнсацгрупен и масовните стрелања на отворено, а потоа депортирањето во концентрациони логори, каде што беа експлоатирани како робови за да бидат од корист за нацистичката воена економија додека не умрат. Мнозинството Евреи и на ова молчеа, малкумина се осмелија да избегаат.
Потоа им се случија Ванзејската конференција во 1942 година и Конечното решение спроведувано во Челмно, Белжец, Аушвиц, Собибор, Мајданек, Треблинка и други нацистички логори на смртта, кои се претворија во завршна и последна станица за Евреите.
Дури кога им стана јасно што им носи Конечното решение, на добар дел од Евреите им текна да се обидат да избегаат или да се скријат, некои дури и организираа востанија од кои некои им успеаа, но сепак до 9 мај 1945 околу 6 (ШЕСТ) милиони Евреи повеќе не беа меѓу живите како последица на нацистичките политики, но и како последица на молчењето, односно одобрувањето од страна на германското цивилно население, но и од страна на самите Евреи кои цело време сакаа да бидат внимателни за да не ги разгневеле премногу Адолф Хитлер и нацистите - како да демек ако не ги разгневат нема да трпат последици од нацистичките политики.
Народ кој одбива да зацрта граница на својата општествена и човечка толерантност и да ја брани истата е осуден на пропаст, исто како што ракот кога ќе се појави или ќе мора да се исече во корен, или ќе продолжи да се шири низ организмот и со тек на време ќе го уништи, исто како што и толерирањето на злосторнички политики во едно општество може да води само кон уништувањето на истото тоа општество.
Тие кои молчат се криви и порано или подоцна ќе платат или висок или уште повисок, или превисок цех за своето молчење.