Уопште не осеќам вина и нема потреба да осеќам. Да си ускратувам да одам летоска на Хаваи, Сицилија, Шпанија… затоа што на некој му е убаво да изиграва жртва цел живот.
Некој што нема ни милиграм амбиција.
Или седат дома не работат ништо а сакаат пари да имаат.
Или ја искоцкал платата, ја потрошил на пиење и дрога и после барај од други.
(од сите овие 5 примери знам барем по 1 личност)
Такви цртани филмови ги игнорирам, за мене претставуваат само призраци
Да етички е, иако баш и не одам у ресторани и кафани.
И јас детството сум го поминал во сиромаштија. И никој од надвор не ни бил нас дома виновен за тоа.
Виновни беа неработењето на едниот родител и неамбициозноста на другиот.
И не сум барал некој мене да ме жали во тие моменти или да ме финансира.
Најлесно е да се жалиш и кукаш.
За болни, инвалиди кои навистина не можат да заработат, да, можам да помогнам.