Дк
Случајно налетав на сликава од група Еуфорија од Пробиштип. Класична кафанска/тезгарска група тако речи раштиман оркестар.
Порано ваквите групи беа стандардни по кафанчињата низ државава. По еден Kurzweil и Korg PA800, гитарист, пејач, саксофонист со средно музичко и цепаш.
Но составот на групата не беше тоа што ми го привлече вниманието на сликава туку кафаната. Класична кафана/биртија, во која што идеш да изедеш повеќе ќотек него ли ќепаби, со дрвени раштимани столици исто како оркестаров, флекосан бел чаршаф на масата со дупки изгорени од цигара на одредени места, покриен со помал материјал, свила во покушај, во бордо боја. Додека сме кај инвентарот, да не го заборавиме шанкот покриен со дрвена ламперија и резбани стубови, позади него на огромно огледало наредени рафтови на кои се поставени разни пијалоци. Позади шанкот нормално умрен шанкер на кого му е смачено да ги гледа едните исти фаци како дремат по цел ден, влечат тутун и делкаат некоја лоша брља што газдата негов ја набавил од некој пријател од Пржино што сам си ја правел дома у подрум, а овој ја продава у кафаната како оригинал Тиквеш.
Во едниот ќош стои стариот ЦРТ телевизор на кој иде Емполи-Лече со коментар на Бранко Илиевски, ставен на дрвен држач закован со мали шајчиња на кој има три прсти прашина последен пат избришана од бившата жена на газдата, а под телевизорот стои полуумрен папрат/цвеќе/фикус за кој никој не се грижи.
Овие биртии беа национално богатство кое дозволивме да изумре на смета на разни геј ланч барови и фенси и кул местенца. Срам да ви е.
