Вчера бев во Пехчево....чист незагаден град. Прекрасно ми е чуството кога се наоѓам во чиста етничка средина....Македонци...Православни Христијани.
Таму разговарав со еден познаник кој ги дели апсолутно нашите ставови и мислења (што повеќето ги пишуваме тука) во однос на Албанците.....впрочем реалноста.
Сум разговарал и со многу други на оваа тема, нема Македонец кој реално мисли поинаку.....нешто ми е нејасно во врска со одредени членови (претпоставувам Македонци) кои ги бранат интересите на Албанците и ги поддржуваат нивните постапки.
Патем на враќање према Скопје, по убаво поминатиот ден....на автопатот Велес - Скопје доцна во ноќта....јас возејки со околу 140 ме пролета од десна лента Албанец без еден фар, со тетовски таблици....моја проценка е дека возеше околу 180....на патарина му го видов суратот.....се ми беше потполно јасно. Тогаш се потсетив накаде се движам....према загаденото Скопје.
Жалосно е што таквите средени полека но сигурно исчезнуваат, нема младина(после 20, 30 годин)буквално сите се надвор од градчињата. Еднаш имав можност со двајца другари да отидеме до мастирот во Лесново, не само на кратко туку поминавме цел ден, бевме на служба, јадевме и пиевме со монасите, тука имаше работници од овој дел од Македонија, какви муабети се водеа, колку мудри работи можеш да слушнеш. Одевме пешки од доле од Злетово до горе до манастирот, има едно 7км, па после за назад се вративме со кола со отец Дамаскин, кој е главен во манастирот, со уште еден монах, не однесоа до Пробиштип, но пред тоа застанавме до Злетово да им однесат сирење на неколку луѓе од таму. Луѓето фини и добри, го пречекаа Дамаскин како што доликува, со почит, како да сме во некое друго време. Не канеа да поседиме но брзавме за Пробиштип. Беше летно време, сите деца беа излезени, чиста етничка средина, насекаде графити со сонцето од Кутлеш, насекаде македонски знамиња, срцето да му се наполни на човек. Голема неправда е што мораме да ја делиме државата со луѓе како двете најголеми малцинства, жалосно што нема друг избор, едноставно само неколку вакви мали места останале убави за живеење гледано од овој аспект.
