Најголемата причина што со Србите имаме „братски“ односи е во тоа што тие во 99,9% не третираат како браќа. Не ни спорат идентитет, не прифаќаат... Има мноооогу мал дел од народот кои можеби би рекле дека сме „Срби со говорната маната“. Единствен негативен пример е црковното прашање, но тоа не е многу присутно во обичниот живот и народите не се занимаваат со тоа, а и нема некои влијанија врз секојдневниот живот како политиката. Но, и црковното прашање е сигурно плод на некои политики, веројатно од помоќни центри. Секако, огромна улога во добрите односи има заедничкото живеење во СФРЈ од 1945 до 1990 г. во „братство-единство“. Ние сме зависници од нивната естрада, итн, итн...
Со Бугарите е тотално спротивна работата, нé негираат на секое поле. За волја на вистината, до крајот на Првата Светска Војна, а делумно и до Втората, границата меѓу Македонците и Бугарите била слаба